Samtíðin - 01.12.1952, Blaðsíða 11

SAMTÍÐIN
5
Frá Þjóðleikhiísinu
ÞJÓÐLEIKHÚSIÐ hóf um miSjan októ-
ber sýningar á mjög athyglisverðu leik-
riti, Rekkjunni, hjúskaparsögu í sex atr-
iðum, eftir liollenzka skáldið Jan de
Hartog. Tómas Guðmundsson þýddi leik-
ritið á íslenzku, leikstjórn annaðist
Indriði Waage, en með hlutverkin, sem
eru aðeins tvö, fóru frú Inga Þórðar-
dóttir og Gunnar Eyjólfsson. Lék Gunnar
Michael rithöfund, en frú Inga Agnesi,
konu hans. Leikatriðin gerast á árunum
1895—1943. Flutningur þessa sérkenni-
lega leikrits er bæði örðugur og vanda-
samur, en segja má, að hann liafi tekizt
prýðilega og verið hlutaðeigendum til
sóma. Myndin sýnir leikarana i 3. atriði.
ABíGAXÞEYR
nefnist ný kvæðabók eftir Þórodd
Guðmundsson frá Sandi, sem „Sam-
tíðin“ vill vekja athygli á. Islenzk
fræði eiga höf. þakkir að gjalda fyrir
ágætt rit um Guðmund skáld Frið-
jónsson, föður hans, en frá honum
liefur Þóroddur þegið ljóðgáfu sina
og öruggt vald á bundnu máli. Mikil
alvara er megineinkenni kvæðanna i
hinni nýju bók, einnig þeirra, sem
þar birtast í þýðingu (10 úr ensku,
1 úr sænsku). Samtals eru í hókinni
40 kvæði, sum öðrum þræði ásta-
ljóð. Anganþeyr er önnur kvæðabók
skáldsins.
Frægír orðskviðír
Lögin eru eins og kóngulóarvefur;
þau veiða fluguna, en gera ránfugl-
inum ekkert mein.
Ef hjónaband á að vera hamingju-
samt, þarf eiginmaðurinn að vera
heyrnarlaus og konan blind.
1 landi blindingjanna er sá eineygði
konungur.
Ráð konunnar eru í sjálfu sér ekki
mikilsverð, en sá, sem ekki fer eftir
þeim, er fáráðlingur.
Sá, sem gefur fátækum, lánar
Drottni.
Astin er heit eins og jámbræðslu-
ofn, en getur samt ekki soðið kjöt.
ÓSKAR SÖLBERGS
feldskurðarmeistari.
Klapparstíg 16. — Sími 7413.
AIU konar loOskinnavinna.