Samtíðin - 01.12.1952, Blaðsíða 14

8
sa:,;tíðin
Jinnur Siqmunda
~Hgmund.iion : Yl^enn og minjar 4
Sendibréf frá Grími Thomsen til Jóns á Gautlöndum
Grímur Thomsen virðist ekki hafa feng-
izt mikið við bréfaskriftir á efri árum, a.
m. k. hefur fátt bréfa hans komizt í opin-
ber söfn. Vera má, að enn séu í fórum
einstakra manna bréf frá honum, og er
þess þá að vænta, að þeim verði forðað frá
glötun og komið á öruggan stað. Til eru
í Landsbókasafni nokkur bréf frá Grími
til Jóns Sigurðssonar á Gautlöndum frá
árunum 1871—1888, er báðir sátu á Al-
þingi, en konur þeirra voru systur, eins
og kunnugt er, og góð vinátta milli heim-
ilanna. Nokkur þessara bréfa verða birt
hér, sum í heild, en kaflar úr öðrum.
Bréfin eru öll stutt, en ýmsu bregður þar
fyrir, sem lýsir bréfritaranum allvel,
skoðunum bans og skaplyndi.
Bessastöðum, 24. marz 1871.
Elskulegi mágur!
Þó mágaástin verði að líkindum
ekki ósvipuð veðrinu, sem gengið
hefur um tima (16 mælistiga frost
Reaumur), þá vil ég þó bæta ofur-
litlu á hríðarnar, sem gengið munu
hafa norðanlands á Góunni, og láta
fjúka fáein orð að Gautlöndum, fyrst
ég var ekki sá auðnumaður í sumar
leið að geta yrt á húsbóndann, þegar
ég kom þar.
Ég fæst nú ekkert um það, livað
ég hlakka til að sjá yður í áumar,
fullan angurs og iðrunar yfir yðar
fyrra líferni, efnlægan stjórnarvin —
nema yður skyldi mislíka það við
París hefur að bjóða, er mjög líldegt,
að námið beri góðan ávöxt, ef vilji
og hæfileikar eru fyrir hendi. Áhrif-
in eru margvísleg, sem nemandinn
getur notið góðs af, ef hann er fær
um að greina kjarnann frá hisminu“.
stjórnina, að Havstein er nú farinn
frá, — og mér samdóma í öllum
mínum pólitísku skoðunum. En hver
er sjálfum sér næstur, og „vonin,
heiðruðu landar, að verða skaðlaus“,
sagði Þorsteinn sál. kaupmaður Jóns-
son í formálanum fyrir Jóns lækn-
ingabók Péturssonar, — ég hlakka
líka til að sjá framan í þessar 6 ær
(kúgildið góða, sem ég er nú búinn
að vinna af yður, þar „Lög' um stöðu
Islands í rikinu“ eru nú útkomin og
gildandi frá 1. næsta mánaðar), af
þessu einstaka fjárkyni, sem ég býst
við þér rekið suður um leið og þér
kornið til þings. Ég vona svo góðs
til yðar, þér hafið séð svo fyrir, að
þær verði bæði „loðnar og lembdar“,
— einkum það síðara — þegar þær
koma, þó áliðið verði.
Eins og þér sjáið, er maður í nokk-
urnveginn skapi, þó tíðin sé hörð,
og lifað kynni maður að geta, ef ekki
væri Norðurland, sem likast til að
venju er húið að sjá um að birgja sig
með hafís sumarlangt. Hvernig lízí
yður á, að þið frelsishetjurnar með
samtökum kæmið því til leiðar að
útrýma hafísnum? Ætli það þyrfti
nema nokkrar greinir í „Norðan-
fara“ — hvassar yrði þær að vera —
og svo sjálfsagt bænarskrár til
Pólarstraumsins, með sem flestum
undirskriftum; ímynda ég mér, að
hann (Pólarstraumurinn) færi ekki
að vefengja undirskriftirnar, þó
nokkrar væri nú með sömu hendinni.
Nú megið þér ekki láta yður verða