Samtíðin - 01.11.1955, Síða 7

9. hefti 22. árg,
Nr. 217
Nóvember 1955
TlMARIT TIL SKEMMTUNAR OG FRÓÐLEIKS
SAMTÍÐIN kemur út mánaðarlega nema i jan. og ágúst. Ritstjóri og útgefandi: Sigurö-
ur Skúlason, Reykjavik, sími 2526, pósthólf 75. Árgjaldið, 35 kr. (erl. 45 kr.), greiðist
fyrirfram. Áskriftir miðast við síðustu áramót. Áskriftargjöldum veitt móttaka i Bæk-
ur og ritföng hf., Austurstræti 1 og bókabúðinni á Laugav. 39. — Félagsprentsm. hf.
Á wnannkynið að deyja úr huHyri?
LEIÐTOGAR Indlands hafa nóg að
hugsa um þessar mundir. Á hverjum degi
bætast þar í hóp vinnufærra manna
hvorki meira né minna en 3000 nýliðar,
sem vantar atvinnu og lífsviðurværi. Svo
ör er fólksfjölgunin i þessu eina landi. En
svipuðu máli gegnir um ýmis önnur þjóð-
félög í Austur-Asíu, Suður-Ameríku og
Afríku, þar sem iðnvæðingin heldur nú
innreið sína, eftir að þjóðirnar hafa að
mestu lifað á landsnytjum einum saman
um aldaraðir.
íbúum jarðarinnar fjölgar gífurlega.
Bretinn Malthus spáði því fyrir um 150
árum, sem frægt er orðið, að mannfjölg-
unin mundi verða svo ör, að hún mundi
leiða örbirgð yfir mannkynið. Malthus sá
auðvitað ekki fyrir hinar miklu framfar-
ir, sem orðið hafa á flestum sviðum at-
vinnulífsins, m.a. ræktunarframkvæmdirn-
ar. Á hinn bóginn óraði hann ekki heldur
fyrir hinni stórkostlegu mannfjölgun, sem
orðin er. Menn, sem nú eru liðlega fimmt-
ugir, fræddust um það í barnaskóla, að
íbúar jarðarinnar væru 1500 milljónir. í
dag eru þeir orðnir 2500 millj. Eftir 30 ár
er því spáð, að með sama áframhaldi verði
þeir a. m. k. 4000 milljónir.
Er hægt að sjá hinu sifjölgandi mann-
kyni fyrir daglegu viðurværi? Sú spurn-
ing knýr nú mjög fast á, einkum meðal
hinna svonefndu frumstæðu þjóða. Reynt
hefur verið með góðum árangri að auka
gróður vissra hafsvæða, bæði þaragróð-
ur og vöxt hinna örsmáu jurta, sem
mynda fæðu þeirra dýra, er fiskarnir lifa
á. Með þessu móti hefur verið reynt að
auka fiskmagn á þessum slóðum.
En sérfræðingar í mannfjölgunarvanda-
málum telja þó ekki annað ráð einhlítt
til að forða mannkyninu frá örbirgð og
hungri en að takmarka fjölgun þess. f
riti, sem Sameinuðu þjóðirnar hafa ný-
lega sent frá sér, er á það bent, að fyrr-
nefndar þjóðir verði að takmarka hina
gífurlegu mannfjölgun, sem þar á sér stað,
ef þær ætli að hugsa til að komast úr
kútnum og kippa atvinnuháttum sínum
og efnahag á viðunandi grundvöll. Fjöl-
skyldurnar verði að vera hæfilega fjöl-
mennar, til þess að unnt sé að fæða þær
og klæða og sjá þeim fyrir menntun og
mannsæmandi lífsþægindum.
En lausn þessa mikla vandamáls vill,
sem vonlegt er, vefjast fyrir leiðtogum
þjóðanna. Frá Indlandi berast raddir, sem
hrópa á hjálp til þess að halda mann-
fjölguninni þar í skefjum. En ekki hefur
verið unnt að sinna þeim, m. a. vegna
þess, að til þess hefur ekki unnizt tóm
sakir margvíslegra vandamála líðandi
stundar. Það hefur því vakið alheims-
athygli, að frægur amerískur læknir lét
nýlega svo um mælt: Fáið okkur aðeins
einn þúsundasta hluta þess fjármagns,
sem atómrannsóknirnar, er miða að eyði-
leggingu, kosta veröldina, og við skulum
Ieysa mannfjölgunarvandamálið. Við skul-