Samtíðin - 01.09.1970, Blaðsíða 31

SAMTÍÐIN
27
FRÆGAR
KVIKMYADADlSIR
I
IVEKT SI.VVI
MAÐUR er nefndur Pierre Gherardi. Hann
er ítalskur kvikmyndaarkitekt og teiknar
búninga handa kvikmyndaleikurum. Fyrir
þessi störf sín hefur hann hlotið tvenn Ósk-
arsverðlaun og auðvitað heimsfrægð í þokka-
bót.
Gherardi skrifaði nýlega grein í vikublaðið
„Gente“, þar sem hann sagði frá kynnum
sínum af ýmsum kunnum kvikmyndadísum.
Vitað er, að hann er manna færastur um að
klæða þær í viðhafnarbúninga, en í þessari
grein virðist hann engu síður til í að „af-
klæða“ þær dýrðarljómanum!
Hann segist t. d. hafa lagfært útlit Soroyu,
fyrrverandi keisaradrottningar, er síðar gerð-
ist kvikmyndaleikkona, með því að raka hár-
ið af enni hennar og gagnaugum. Einnig
kveðst hann hafa flikkað upp á útlit Vittorios
Gassmans með því að troða eins konar teygj-
upp í nasaholurnar á honum.
Gherardi segir, að Sara Churchill sé með
augu, er líkist spæleggjum. Til þess að laga
þau kveðst hann hafa gripið til þess ráðs, sem
siðan hafi oft verið notað, að strekkja and-
litshúð hennar með því að líma híalínsræmur
a hana. Við það hafi augnaráð leikkonunnar
blátt áfram orðið seiðmagnað!
„En stundum tekst mér alls ekki að laga
^aanneskjuna minnstu vitund, hvernig sem
eg fer að“, segir Gherardi. „Reynsla mín af
Anettu Ströyberg var ömurleg. Höfuð henn-
ar tjáði mér alls ekkert. Andlitið minnti mig
a hljóm sprunginnar kirkjuklukku. Ég var
alveg ráðþrota. Þá er þó skárra að bjástra
Vlð andlit, sem eru eins og egg, sem allt er
hægt að gera við. Þannig er andlitið á Sandra
sem hins vegar er mjög góðlátleg stúlka
Julie Christie vildi fá mig til að klæða sig,
aður en hún léki í kvikmynd. Hún er of höf-
aðstór, og þess vegna fer henni vel að vera
stuttklædd. En hún vildi vera í stuttum pils-
um, þegar hún átti að vera fín dama. Að
mínu áliti eru pils, sem ná aðeins niður á mitt
læri, ekki fínn búningur, en hún vildi endi-
lega vera í þeim! Og þá var mér öllum lokið.
Claudia Cardinale er allt of hálsstutt, og
oft er hún of feit. En hún er hlýðin eins og
nýliði í hernum, og einu sinni tók hún að
iðka hlaup eldsnemma á hverjum morgni á
Via Flamina, hálfa aðra klukkustund, þangað
til hún hafði létzt um 10 pund og var orðin
tággrönn.
Það er unaðslegt að búa Claudiu Cardi-
nale undir leikhlutverk. Hún er elskuleg og
auðveld viðfangs, mesti spéfugl, ávöl í vexti
eins og rómversk kona og býr yfir móðurlegri
girnd, gerólík þeim Sophiu Loren og Ginu
Lollobrigidu, sem báðar minna mig á tilbúna,
hraðfrysta rétti; þær hrífa mig ekki.
Anita Ekberg kom með sinn furðulega
barm til að láta kvikmynda sig í „Hinu Ijúfa
lífi“. Hún gjóaði augunum á mig eins og
hæna, þar sem hún stóð í Trevitonlindinni.
Síðan lyfti hún örmunum skyndilega, svo að
hinn ofboðslegi barmur hennar gompaðist upp
úr kjólnum, sem ég hafði gert henni vegna
þessarar myndatöku.
„Þetta er allt honum Gherardi að kenna“,
sagði hún kjökrandi við Fellini. Saumakona
nokkur hljóp til og tróð barmi leikkonunnar
aftur niður í kjólinn. En Anita Ekberg leit
á mig með hænuaugnaráði sínu og brosti reiði-
lega til mín.
Þegar mér verður hugsað til móður hennar
Soroyu, rennur mér kalt vatn milli skinns og
hörunds. Enn þá er mér sem ég heyri afskipta-
semi hennar, þegar hún sagði: „Já, en mér
hefur nú alltaf fundizt prinsessan svo yndis-
leg, þegar hún er með slöngukrullurnar sín-
ar“.
Kvikmyndadísirnar hafa hjúfrað sig að
mér á vissum stundum ævinnar. Þá hef ég
strekkt húðina á andlitum þeirra og bólstrað
líkami þeirra. Stundum hef ég verið það nær-
göngull við þær, að þær hafa upp frá því
hvorki viljað sjá mig né heyra. Ég þekki alla
veikleika þeirra og vélabrögð, og þegar þær
mæta mér, kinoka þær sér við að heilsa mér“,
segir þessi Óskarsverðlaunahafi að lokum.
^ GÓÐUR mánuður byrjar á því, að menn
gerast áskrifendur að SAMTÍÐINNI.