Fréttablaðið - 17.08.2010, Blaðsíða 17

ÞRIÐJUDAGUR 17. ágúst 2010 17
Jónína
Michaelsdóttir
blaðamaður
Í DAG
Þeir sem eru svo lánsamir að fá virkilega góða kennara
meðan þeir eru að mótast, hugsa
gjarnan til þeirra með þakklæti
ævina á enda. Fyrirtæki, sem
stjórnað er af traustum forstjóra
sem ber hag starfsmanna fyrir
brjósti, og er uppörvandi, hreinn
og beinn í samskiptum við undir-
menn sína, skapar öryggi og
vellíðan á vinnustað. Sá sem á
foreldra sem eru jákvæðir og
sjálfum sér samkvæmir, hvetj-
andi og traustir, búa að því það
sem eftir er. Hið gagnstæða
gerist hjá yfirspenntum kenn-
ara sem býr yfir þekkingu sem
hann hefur ekki hæfileika til að
miðla til annarra, forstjóra sem
er ekki sjálfum sér samkvæmur,
og þolir illa þá sem ekki tala upp
í hann, og foreldrum, sem segja
eitt og gera annað, gera upp á
milli barna sinna og svívirða
hvort annað í þeirra viðurvist.
Hvar sem við erum stödd í
tilverunni er einhver eða ein-
hverjir sem hafa umtalsverð
áhrif á líðan okkar, gildismat og
sjálfsöryggi. Leiðtogahæfileik-
ar eru ekki endilega samferða
gáfum, glæsimennsku og metn-
aði. Þegar mikið liggur við, fer
ekki á milli mála hvort slíkir
hæfileikar búa í þeim sem hefur
verið trúað fyrir hagsmunum
annarra, eða ekki. Leiðtogar í
stjórnmálum bera víðtækari
ábyrgð en þeir kannski gera sér
grein fyrir. Afköst er ekki sama
og árangur. Það er ekki nóg að
vinna mikið, ef ekki er verið að
gera réttu hlutina.
Góða ríkisstjórnin
Stjórnmál eru að því leyti til
eins og knattspyrna, að ef félagi
í KR, færi að halda með FH í
leik milli liðanna, af því að leik-
mennirnir þar væru betri, jaðr-
aði það við landráð. Þú stendur
með þínu liði gegnum þykkt og
þunnt. Samt er það nú svo, að
kjörtímabil ríkisstjórna er fjög-
ur ár, og það er í allra þágu að
hún standi sig.
Að óska henni ófarnaðar er
eins og að vera farþegi á skipi í
úfnum sjó og vonast til að skip-
stjórinn sigli í strand, af því
hann er ekkert skyldur farþeg-
unum. Hinsvegar fer ekki hjá
því að fólk staldri við þegar það
fær á tilfinninguna að áttavitinn
sé ekki í lagi.
Ríkisstjórn Jóhönnu og Stein-
gríms tók við stjórnartaumum
á erfiðum tímum, bæði þekkt
fyrir heiðarleika, staðfestu og
sérvisku, en ekki framsýni. Mál-
flutningur þeirra og samherja
þeirra var nánast alfarið byggð-
ur á því hvað fólkið í Sjálfstæð-
isflokknum væri spillt og óhæft.
Nú kæmi vor eftir langan vetur
í íslenskum stjórnmálum. Heið-
arlega fólkið var mætt á staðinn.
Nýtt Ísland að verða til. Héðan
í frá væri allt uppi á borðum.
Engin leynd. Sérhagsmunir liðin
tíð. Gagnsæið tekið við.
Vönduð vinnubrögð tekin upp
í stjórnsýslunni. Norræna vel-
ferðakerfið í augsýn.
Vondu karlarnir í Ameríku
ekki virtir viðlits. Valdagræðgi
stjórnarsinna ekki liðin.
Samhent ríkisstjórn. Fyrir
fólkið.
Hvernig hefur ríkisstjórn
góða og heiðarlega fólksins svo
reynst?
Enginn ágreiningur
Ágreiningur milli stjórnarflokk-
anna heitir ekki ágreiningur,
heldur skiptar skoðanir, og skoð-
anafrelsið er virt – þegar þess
gerist þörf. Samstarfið er alls
ekki í hættu.
Hefur aldrei verið. Allir eru
einhuga um fyrsta boðorðið:
Ríkisstjórnin situr, hvað sem í
skerst. Einn virtasti ráðherr-
ann segir af sér af hugsjónaá-
stæðum. En það er hreint ekki
ágreiningur í flokknum hans
þegar hann er spurður. Ráð-
herrarnir eru ekki endilega á
einu máli og ræða það opinber-
lega. Forsætisráðherra ræðir
um persónulegar skoðanir sínar
á samherja sem á undir högg að
sækja og hún vill bersýnilega
losna við. Ráðherra, sem hún
réði, á líka undir högg að sækja,
en hann er saklaus. Ráðningar
án auglýsingar, eins og gerðist
víst hjá vonda fólkinu, eru enn í
gildi. Fólk er ráðið og ráðningin
dregin til baka. Bara misskiln-
ingur.
Sumir ráðherrar, til dæmis
heilbrigðisráðherra og sjávar-
útvegsráðherra virðast líta á
ráðuneytin sem þeir þjóna eins
og prívatheimili sín, þar sem
þau geta þjónað lund sinni og
áhugamálum að vild. Heilbrigð-
isráðherra hefur engar áhyggj-
ur af landflótta lækna, vegna
stefnu og framkomu ráðherr-
ans. „Þetta er ekkert vandamál,
þeir koma aftur.“ Tveggja vikna
bið eftir tíma hjá heimilislækni
stendur ráðherranum ekki fyrir
svefni frekar en annað. Í gær
kom fram að ráðherrann hefði
sett stjórn Sjúkratrygginga af
og skipað nýja. Skýringin: Til
að færa stofnunina nær ráðu-
neytinu. Vísast er það fyrst og
fremst til að færa flokkssystk-
ini ráðherrans nær honum. Það
hefur verið mikið óþol þar á bæ í
þeim efnum.
Skattar eru hækkaðir og meiri
hækkanir boðaðar. Laun lækk-
uð. Efling atvinnulífsins felst í
tímabundum verkefnum. Ekki
horft til lengri tíma. Fordómar
gegn virkjun orkunnar eru alls-
ráðandi.
Forætisráðherra landsins er
lítið sýnilegur. Og hvorki hann
né fjármálaráðherrann, þótt
knár sé og vinnusamur, eru sú
forysta sem vekur traust og
glæðir kraft og bjartsýni hjá
almenningi á erfiðum tímum.
Þau eru meira eins og dugleg-
ir ríkisstarfsmenn, en leiðtogar.
Því miður.
Leiðtogaskortur
Heiðarlega fólkið var mætt á staðinn.
Nýtt Ísland að verða til. Héðan í frá
væri allt uppi á borðum. Engin leynd.
AF NETINU
Ömurleg umræða
Er stærsti skandallinn varðandi
myntkörfulán virkilega svar Gylfa
Magnússonar í óundirbúnum
fyrirspurnartíma á Alþingi um
lögmæti þessara lána, þegar
öllum var ljóst um lögfræðilegan
ágreining?
Er skandalinn ekki rænulausar
eftirlitstofnanir sem létu þetta
viðgangast, nú eða þá pólitíkusar
sem skrifuðu lögin sem bönnuðu
lán af þessu tagi, en fóru svo
umsvifalaust að sofa þegar þeir
voru komnir uppí Seðlabanka
þar sem þeim var í lófa lagið að
tryggja að lögunum sem þeir
sjálfir höfðu skrifað væri fylgt eftir
af einhverju viti?
Enn og aftur eru brennuvarg-
arnir að ráðast á slökkviliðið,
og nú jafnvel vegna klúðurs (á
maður að kalla íkveikju?) sem er
algerlega á þeirra eigin ábyrgð.
Þetta virðist vera sama sagan
aftur og aftur í íslenskri umræðu.
Þetta er nánast að verða eins og
einhver hallærisklisja.
Gylfi Magnússon, sem yfir-
maður Seðlabankans, sparkaði
auðvitað æðstaprestinum úr
Seðlabankanum með laga-
breytingu sem var keyrð í gegn
af honum sjálfum og Jóhönnu.
Síðan þá hafa tilteknir aðilar
verið með Gylfa á heilanum,
sem og auðvitað Jóhönnu sem
og Má Guðmundsson. Og ekki-
skandalarnir spretta upp eins og
gorkúlur.
Þetta er í sjálfu sér mannlegt
og maður skilur tilfinningarnar
sem búa að baki, eins langt og
það nær. En þurfa allir aðrir að
taka þátt í þessum vitleysisgangi
líka?
gautieggertsson, blogcentral.is
Gauti B. Eggertsson