Fréttablaðið - 25.09.2010, Qupperneq 16

16 25. september 2010 LAUGARDAGUR
Jóhanna Sigurðardóttir er undar-legt eintak og ekki auðskilið.
Fyrsta verk hennar sem forsætis-
ráðherra var að lýsa yfir að engin
sála á Íslandi ætti að hafa hærri
laun en hún. Hún gegndi mikilvæg-
asta, ábyrgðarfyllsta og erfiðasta
starfinu. Hún var númer eitt.
Þótt fáir efist um að starf
forsætisráðherra sé erilsamt og
lýjandi, þá held ég flestir séu þeirr-
ar skoðunar að starf lækna sé
mikilvægara, starf flugstjóra og
leikskólakennara geti verið ábyrgð-
arfyllra og að það sé miklu erfiðara
að þrífa grútartank en að ræða við
fólk niður við Lækjargötu. Þessar
hugmyndir Jóhönnu um eigið mikil-
vægi eru því eilítið á skjön við hug-
myndir meginþorra fólks. Eftir sem
áður hefur henni tekist að fá fólk til
liðs við sig í að hrekja ýmist hæfi-
leikafólk frá Íslandi og til landa þar
sem launastiginn er líkari almenn-
um viðhorfum og ólíkur hugmynd-
um Jóhönnu. Við sjáum því á eftir
læknum og hjúkrunarliði til Amer-
íku og íslenskir verkarar þrífa nú
grútartanka í Noregi.
Það vekur því furðu þegar þessi
sama Jóhanna óskar þess að Alþingi
úrskurði í eitt skipti fyrir öll að ráð-
herrar á Íslandi beri enga ábyrgð að
lögum. Hvernig má það vera að hæst
launuðu störfin í samfélaginu beri
enga ábyrgð? Gengur það upp?
Nei, auðvitað ekki. Jóhanna verð-
ur að velja á milli þessara tveggja
andstæðu skoðana. Annað hvort
heldur hún launum sínum og styður
það að fyrrverandi ráðherrar sæti
ábyrgð á aðgerðaleysi sínu þegar
þeim var treyst fyrir efnahagsleg-
um stöðuleika og heilbrigði íslensks
efnahagslífs. Eða hún stendur vörð
um gömlu ráðherranna og lækk-
ar laun sín í takt við ábyrgðarleysi
starfsins, til dæmis í 250 þúsund
krónur á mánuði án fríðinda.
Og við hin ættum að hafa hug-
fast að þótt niðurstaða rannsókn-
arnefndar Alþingis á hruni bank-
anna væri að stjórnendur bankanna
bæru mesta ábyrgð á falli þeirra;
þá er ekki þar með sagt að þessir
stjórnendur bankanna beri mesta
ábyrgð á falli íslensks efnahagslífs.
Það fall var í boði íslenskra stjórn-
málamanna. Það var ráðherranna að
fylgjast með þróun mála og bregðast
við. Útlánaaukning banka í kjölfar
einkavæðingar var fyrirsjáanleg og
hefði ekki orðið taumlaus og skaðleg
nema sökum þess að þeir sem fóru
með efnahagsstjórnina voru ábyrgð-
arlausir lýðskrumarar sem böðuðu
sig í skammvinnri gleði almenn-
ings yfir innistæðulausri velsæld.
Stærsta bóla heimsögunnar hefði
ekki þanist út á Íslandi nema fyrir
útreiknað mat stjórnmálamanna á
hag sínum af þenslunni. Þeir mátu
að ávinningur sinn af almennri vel-
sældartilfinningu og auðsöfnun
væri áhættunnar virði. Ímyndað
góðæri myndi halda þeim við völd
– um sinn að minnsta kosti.
Það hafa margir hag af því að
yfirfæra niðurstöður rannsóknar-
nefndar Alþingis yfir á samfélag-
ið allt. Þegar litið er yfir fréttir
haustsins af þrotarekstri sveitar-
félaga, gjaldþroti orkufyrirtækja,
skuldasöfnun heimila, fyrirtækja,
trillukarla, bænda og safnaðarfé-
laga, töpuðum lífeyri, draugahverf-
um upp um allar heiðar, höfn sem
byggð er á sandi – þá er erfitt að
kyngja þeirri kenningu að þetta sé
allt Jóni Ásgeiri að kenna. Eða Sig-
urjóni Árnasyni. Og allir aðrir séu
saklausir. Og vinir Jóhönnu saklaus-
astir allra.
Tal Jóhönnu um að ekkert hefði
mátt gera og allur skaðinn hefði
verið skeður þegar hún og félag-
ar hennar komu að málum er vart
broslegt.
Þetta er líkt vörn hjúkrunarliðs
sem sinna átti sjúklingi en datt í
það, dressaði sjúklinginn upp og
farðaði fyrir heimsóknartíma til
að blekkja aðstandendur, át konfekt-
ið hans og drakk maltið og þegar
sjúklingurinn deyr vegna skorts á
umönnun og meðferð ver hjúkrun-
arfólkið sig með því að sjúklingur-
inn hefði nú örugglega dáið hvort
eð er fyrr en síðar. Að forsætisráð-
herra geti logið öðru eins að sjálf-
um sér er sjálfstætt tilefni til launa-
lækkunar.
Ekki auðskilið eintak
Forsætisráðherra
Gunnar Smári
Egilsson
blaðamaður
Bólstaðarhlíð 20 | 105 Reykjavík | S: 553 2590 | isaksskoli@isaksskoli.is
Þessar hugmyndir Jóhönnu um eigið
mikilvægi eru því eilítið á skjön við
hugmyndir meginþorra fólks.