Fréttablaðið - 25.09.2010, Side 65

11 MENNING
„Það var þá sem ég byrjaði aftur
að klippa og klippa. Ég hafði hins
vegar ekki orku í að líma mynd-
irnar saman. Ég tók því afrakstur-
inn með mér til Spánar, var þar í
nokkra mánuði í ró og næði og límdi
og sneri aftur til baka með 280 ný
klippiverk. Ég þurfti ekki að hugsa
of mikið, þetta rann bara saman á
stórum borðum. Á vissum tímum
dagsins var hins vegar allt stopp og
ég gat ekki unnið meir. Og morgun-
inn eftir byrjaði allt aftur.“
Engin takmörk á efninu
Erró kveðst enn vera jafn ástríðu-
fullur gagnvart list sinni og verði
það áfram svo framarlega sem
hann hafi nóg efni til að vinna úr.
„Það er svo mikið efni til að
vinna úr nú til dags. Þegar ég kom
til Parísar 1958 var mjög lítið efni
til og allt í svarthvítu. Nú eru svo
til engin takmörk á efni til að vinna
úr.“
En hvað um nýrri miðla, á borð
við tölvur? „Tölvutæknin býður upp
á mikla möguleika, ég hef séð ýmis
tölvugerð listaverk sem minna
dálítið á verkin mín. En tölvur eru
ekki fyrir mig heldur næstu kyn-
slóð. Ég nota ekki einu sinni tölvu,
finnst hún of mikið ónæði og veit ég
myndi liggi í henni allan daginn.“
Heillast af götulist
Það listform sem Erró hefur
heillast einna mest af í seinni tíð
er götulist.
„Það er kraftmikið og skemmti-
legt listform, síbreytilegt og í
stöðugri endurnýjun. Það er vegg-
ur í nágrenni við heimili vinar
míns sem ég hef gaman af því að
skoða, það er allt eitthvað að bæt-
ast við hann. Graffarar taka sig
ekki alvarlega, sem hefur mikið
að segja. Þeir eru líka lausir við
braskið sem fylgir hefðbundinni
myndlist. Ég reyni að taka eftir
götulistinni í þeim borgum sem ég
er í hverju sinni; þetta býr til svo
mikinn borgarbrag.“
Erró segir jafnvel ekki loku fyrir
það skotið að hann hefði sjálfur lagt
fyrir sig götulistina væri hann
yngri.
„Ég hef gert nokkra veggi í
gegnum tíðina og finnst það mjög
skemmtilegt. Það er að vísu erfitt
að framfleyta sér með þessu, þótt
þetta sé vaxandi listgrein. En það
er of seint að ætla að byrja á þessu
núna, ég er að verða áttatíu ára. Ég
læt mér nægja að fylgjast með.“
Töpum okkur ekki aftur í braski
Erró dvaldi á Íslandi aðeins í
nokkra daga. Hann segist reyna að
heimsækja landið eins oft og hann
geti og líður alltaf eins og hann sé
kominn heim.
„Samband mitt við Ísland er eins
gott og hægt er,“ segir hann. „Ég
ferðast mikið og á heima í mörg-
um löndum; í Frakklandi, Spáni,
Taílandi og á Íslandi. Þetta er ekki
hlutskipti sem ég valdi heldur eitt-
hvað sem gerðist bara. Ég var á
réttum stað á réttum tíma. En ég
reyni að fylgjast vel með hvað er
á seyði hérna heima og það hefur
ekki alltaf verið notalegt undanfar-
in tvö ár.
Ég vona hins vegar að ástandið
fari að batna og að við töpum okkur
ekki aftur í braski. Þá verður þetta
allt í lagi.“
Lífvörður Páfans úr seríunni: Forgotten
Future (2008-2009)
Einleikurinn Hetjan verður frum-
sýndur í Landnámssetrinu í Borg-
arnesi á laugardag. Sýningin var
sýnd við góðar undirtektir á Rifi í
sumar og í framhaldinu var þeim
Kára Viðarssyni leikara og Vík-
ingi Kristjánssyni leikstjóra boðið
að sýna í Landsnámsetrinu. „Sýn-
ingin fékk mjög góða dóma og
spurðist vel út, fólk var að þvælast
úr bænum til okkar í raun meira
en við þorðum að vona,“ segir Vík-
ingur sem er ásamt Kára höfund-
ur leikritsins.
Hetjan segir Bárðar sögu Snæ-
fellsáss sem sagan segir að tekið
hafi sér búsetu í Snæfellsjökli.
„Sagan hafði verið Kára hugleik-
in lengi, hún gerist á hans heima-
slóðum á Snæfellsnesi. Þegar
hann svo lauk leiklistarnámi
þá sló hann til og fékk mig með
í verkið. Ég leikstýrði honum í
Stúdentaleikhúsinu, þaðan þekkt-
umst við.“
Kári bregður sér í fjölmörg
hlutverk á meðan á leiknum stend-
ur. „Þetta er mikil aksjón, rúmur
klukkutími af látum og sprelli,“
segir Víkingur - sbt
Hetjan í Landnámssetrinu
Hetjan Kári Viðarsson bregður sér í
mörg hlutverk í einleiknum Hetjan sem
sýndur verður í Landnámssetrinu næstu
helgar.