Morgunn - 01.06.1939, Blaðsíða 38

32
M O R G U N N
Það hafa um þessar mundir verið halduar — og er
reyndar á flestum tímum verið að halda — ýmsar minn-
ingarathafnir og hátíðir. í byrjun þessa mánaðar hélt
þjóð vor víðsvegar, heima og erlendis, hátxðlega 20 ára
minning fullveldis vors. Og sízt dettur neinum af oss í
hug að neita því, að fullveldi vort sé eitc hið þýðing-
armesta mál. Og stofnanir og félög halda minningu um
ákveðin tímabil í sögu sinni og kveður þá jafnan við, að
það sé eitt hið þýðingarmesta fyrir land eða hérað. En
það fer þá eptir málefninu, því að félag eða stofnun er
óaðgreinanlegt frá málinu, sem það hefir að markmiði
og fær eptir því gildi sitt.
Nú höldum vér 20 ára minning félags vors og ég
kemst ekki hjá, áður en ég ryfja upp fyrir oss helztu
atriði úr sögu þess — sem átti að vera aðalefni þessara
orða minna — að minna á málið sjálft, sem er stefnu-
mark þess. Vér höldum því fram, — ekki að það sé eitt
hið þýðingarmesta; ekki fyrir eitt land eða hérað —
heldur fyrir mannsandann, fyrir alt mannkyn.
En hvaða rétt höfum vér til þess?
Vér höfum opt heyrt rökin fyrir því, en nú vil ég orða
það svo, að það er af því, að það flytur oss nýja opin-
berun, flytur oss sannanir fyrir því, að sálin lifir út yfir
dauðann, sannanir, sem ekki er annars staðar að fá.
Margir segja að vísu, að þær séu í lcristindóminum og
þurfi því ekki sálarrannsóknir. En þar geta þær brugð-
izt og hafa brugðizt, og margir vita ekki annað en að
þeir hafi trúað því, sem bregzt, þegar á reynir.
Þér þekkið söguna um prestinn Walter Wynn. Hann
hafði verið áratugi sanntrúaður prestur, sem kallað er,
prédikað guðsorð rétt og hreint, og sjálfsagt opt reynt
að hugga syrgjendur við ástvinamissi. Svo féll einka-
sonur hans, Rupert, í ófriðnum og þá örvílnaðist hann
sjálfur. Hvað var orðið um son hans? Þá fékk hann
sannanir spiritismans og skrifaði um það heila bók. Tit-
ill hennar var: „Rupert lifir“. Þér heyrið sigurhreiminn