Morgunn - 01.06.1939, Qupperneq 103

MORGUNN
97
verkum hinna fornu grísku meistara. Þegar ég dvaldi á
jörðunni, þá var það ein helzta ánægja mín, að afla
mér slíkra listaverka. Ég gladdist yfir fegurð þeirra.
En ég hef nú fyrir löngu lært, að sú ánægja, sem sprett-
ur af þessu, er miklu óæðri en gleðin, sem þeir njóta,
sem leitast við að þroska andlegt líf sitt og öð.last varan-
Jega trú og traust á guði og hjálpa öðrum til þess að
þroskast andlega".
Ég sagði honum, að ég hefði oft haft brennandi löng-
un til að vera gædd þeirri gáfu, að geta málað á léreft
eða mótað í leir eitthvað af þeim fögru sýnum, sem
stundum hefðu leitað á huga minn.
„Þér hefur hlotnazt enn þá miklu meiri gáfa“, sagði
hann. „Þér eru veitt þau dásamlegu réttindi, að mega
heimsækja þessi himnesku svið, og segja öðrum eitt-
hvað af því, sem þér hefur verið opinberað af óendan-
legum kærleika guðs og þjónustu engla hans, og sá því
sæði, sem bera mun góðan ávöxt í mörgum hjörtum.
Mikið listaverk getur hlotið aðdáun þúsunda og unnið
jarðneska frægð í einhverjum mæli fyrir listamanninn,
en hitt er miklu betra að vinna, þótt ekki sé nema ein
sál, fyrir guð. Það eru margir, sem hafa þótt vera miklir
uienn á jörðunni, en umbun þeirra eftir dauðann hafa
þeir ekki öðlazt vegna þess, sem þeir voru þar mest í
hávegum hafðir fyrir, heldur vegna dáða, sem þeir vissu
ekkert um, sem mest hrósuðu þeim, og mundu engu
hafa bætt við frægð þeirra, þótt þeir hefðu vitað það.“
Við fórum nú frá musterinu og gengum spölkorn í
Sarðinum. Þá nam Leiðtogi snögglega staðar, sveiflaði
bendinni og hrópaði upp: „Sjáðu!“
Hinar fögru byggingar hurfu mér sjónum og ég sá
stóran skínandi flokk af englum, sem sungu lofgjörðar-
°g þakklætissöngva, sem ég var ómótstæðilega knúin til
að taka undir. Það var háleit og dýrðleg sjón, því að hér
vnr í sannleika auglýst þvílík gleði og sæla, sem að eins
'er unnt að gjöra sér óljósa hugmynd um á jörðunni.
7