Morgunn - 01.06.1939, Qupperneq 110

104
MORgUNN
biðja þessa konu að gefa mér upplýsingar um mann henn-
ar og dóttur, og gjörði hún það mjög sannfærandi. Ég
bað þá um lýsingu á húsinu, sem konan hefði lifað í. Það
var í mjög óvanalegum stíl, og þó var lýsingin, sem kom,
nákvæm. Þá spurði ég, hvað bróðir konunnar hefði heitið,
og voru mér þá sögð fjögur nöfn, sem eg bjóst við, að
væri ekki annað en ágizkun, einkanlega af því, að sagan
nefnir að eins eitt nafn. Ég varð því ekki lítið undrandi
þegar ég seinna rannsakaði þetta vandlegar og komst að
því, að þessi sögulega kona hafði átt fjóra bræður, og að
nöfnin voru rétt.
Ég sannfærðist þá um, að frú Clegg gæti ekki tínt upp
þessar upplýsingar úr huga mínum, og ég vissi líka, að
frú Clegg var ekki fær um með neinni rannsókn að afla
þessara upplýsinga. Og hún sagði mér sjálf, að' hún vissi
sannarlega lítið um sagnfræði og hefði enga hugmynd um,
hver þessi kona væri.
En svo gjörði það sannfæring mína enn þá miklu viss-
ari, er ég aftur hitti frú Clegg og hún sagði, að sama kon-
an væri hjá mér, og það var um bjartan dag, þó að ég sæi
ekkert. Ég bað um að fá einhverja sögulega sönnun, sem
hvorki ég sjálfur né neinn annar vissi um, en ég gæti þó
rannsakað, hvort rétt væri. Konan kom með hálfa tylft
af uppástungum, sem ég sagðist finna, að væri of erfiðar
og mundi aldrei vera hægt að ía sönnun á, en hún stað-
hæfði, að það væri ekkert ómögulegt, annars mundi hún
ekki hafa komið með þær. Ég átti mjög annríkt og gat
ekki varið öllum tíma mínum til þess að fást við að leysa
þetta viðfangsefni. En svo liðu mánuðir og ár og ég varð
mjög undrandi er ég smátt og smátt á þann hátt, sem mér
sízt gat dottið í hug, fann lausnina á ráðgátunum, og að
hún hafði rétt fyrir sér í hverju einasta atriði. Ég hafði
seinast leyst þau öll nema eitt, sem snerti lítinn hund, sem
konan sagði mér að hún hefði átt, og það liðu tíu ár þang-
að til ég af hendingu rakst ekki að eins á frásögn um
hundinn, heldur hvað hann hafði heitið.