Morgunn - 01.06.1939, Síða 119

M O R G U N N
113
miðlalækningar á krabbameini (Caneer Act). Þau banna ekki al-
gjörlega lækningarnar, en að auglýsa þær eða tilboð um að takast
þær á hendur, eða nokkrum (t. d. blöðum) að skýra frá þeim, allt
að viðlögðum sektum og fangelsi. Virðist þessi nýja aðferð, þótt
lærður læknir eigi í hlut, ekki komast hjá að varða við þessi lög.
I parlamentinu eru tveir lækningamiðlar, annar doktor í lögum,
Sidney J. Peters, og lýsti hann því yfir, að hvaða lög, sem parla-
mentið setti, léti hann það ekki aptra sér frá að nota hæfileika sína
til að hjálpa mannkyninu. Þeir munu hafa búizt við, að um þetta
frumvarp færi eins og annað svipað (um alla sjúkdóma) fyrir þrem-
ur árum, sem parlamentið sinnti ekki, en felldi. Þeir athuguðu því
ekki, að koma, meðan málið var í nefnd, með breytingartillögu til
að bæta nokkuð úr, og drógu það til þriðju umræðu, er frumvarpið
var orðið samþykkt við fyrri umræður, og þá skiljanlega erfiðara
að vinna gegn því, svo að það náði fullnaðarsamþykki.
Margir fleiri lækningamiðlar hafa, eins og Peters, lýst yfir, að
þeir muni þrátt fyrir allt halda áfram, og hinn frægasti þeirra, W.
T. Parish, að þótt hann verði settur í fangelsi, muni hann þar halda
áfram. Hann læknar, þótt sjúklingarnir nái ekki fundi hans.
Morgunn mun fylgjast með hvernig þessari viðureign reiðir af,
ug síðar skýra lesendum sinum frá þvi.
Draumur. (Nokkuð stytt frásögn).
I ársbyrjun 1936 dreymdi mig, að ég væri staddur ásamt Jónatan
bróður mínum i Tungu í Fnjóskadal, þar sem við áttum heima fyrir
uokkrum árum. Þótti mér við vera á gangi niðri á túninu og ég
víkja nokkuð frásiðis. En er ég lít við, sé ég, að Jónatan er horfinn.
Samstundis kastast ég niður, og leggst á mig eins og þung mara. —
Skyndilega heyri ég hljóma margraddaðan söng uppi í loftinu og
sungið versið: „Lyfti mér langt i hæð lukkunnar hjól“. Það var
sungið því nær til enda áður en ég vaknaði, og heyrði ég þá söng-
inn enn.
Ég þóttist viss um, að þetta hefði ekki verið venjulegur draumur,
°g áhrifin af fyrirbrigðinu sviftu burt allri vantrúarþoku, enda
brestur mig orð til að lýsa hinum lífþrungnu hljómum söngsins.
Slík fyrirbrigði verða að eins skynjuð og lifa síðan i orðlausri end-
urminningu.
Ég þóttist vita, að með söngnum, sem oft er sunginn við jarðar-
farir, hafi mér verið boðað andlát einhvers af fjölskyldunni, og setti
þao helzt í samband við sjálfan mig. En það fór á annan veg. Ári
níðar lögðumst við öll í mislingum, sem gengu á Akureyri, og
Jónatan bróðir minn andaðist 10. janúar 1937. Það var líka hann,
sem hvarf í draumnum. Siguröur Draumland.
8