Morgunn - 01.06.1939, Qupperneq 121

M O R G U N N
115
Greinar þeirra guðfræöiprófessoranna Ás-
Þvi ekki aS mundar Guðmundssonar í Kirkjuritinu,
taka allt meS? , , , . , _ ,
þydd eftir hmn mikla erkibiskup Svia,
Nathan Söderblom, og Magnúsar Jónssonar 1 Lesbók
Morgunblaðsins 9. apríl, eru með öðru sniði.
Að vísu heimtar ekki trúin sannanir fyrir öllu og orð
Páls hljóða: „Vér framgöngum í trú, en ekki í skoðun“.
En þó hefir kirkjan og kennendur hennar aldrei lagzt
undir höfuð, að færa sem sterkastar sannanir og rök fyr-
ir kenningunni, af því að það skiljanlega hjálpar svo
mörgum og styrkir í trúnni, sem annars mundu líklega
ekki trúa, ekki geta það. Og þá þykir hver sú ritgjörð eða
ræða því betri og áhrifameiri, sem betur tekst að færa
sannanir fyrir því efni, sem hún flytur, og gjöra það senni-
legt. Það gjörir ekki trúna óþarfa. Gott er þeim, sem hún
nægir ein, en eðlilegast, að trú og sannanir haldist í hend-
ur, og sízt má halda þeim sönnunum, sem til eru, til baka
fyrir þeim, sem þurfa þeirra. Trúmanninum er ekki nóg,
að hann trúi sjálfur. Það væri veila í trú hans, vildi hann
ekki hjálpa veikari og kröfumeiri bróður, eða ekki með
öðru en staðhæfingum, hvað sem sönnunum líður og þótt
þær séu til.
Út frá þessu sjónarmiði eru ritgjörðir prófessoranna;
efni þeirra er að færa sönnur á, að upprisuviðburðurinn
sé söguleg staðreynd, sem er undirstaðan undir allri krist-
inni trú, því að allir munu taka undir með Páli, að „ef
Kristur er ekki upprisinn, er trú yðar fánýt“.
Eins og kunnugt er hefir það mest hamlað trúnni á upp-
risuna, að atburðurinn hefir ekki þótt í sjálfu sér sam-
kvæmt efnishyggjuþekking sennilegur og sögurnar um
hann nokkuð ósamhljóða, þótt öllum beri þeim saman um
aðalatriðið, að Kristur birtist eftir dauða sinn.
Viðfangsefni sannananna verður því, að gjöra þetta
sennilegt og samræma frásagnirnar, og mun óvilhöllum
mönnum þykja þetta hafa tekizt í ritgjörðum prófessor-
anna sem vænta má svo vel og viturlega, sem hægt er í
8'