Morgunn


Morgunn - 01.06.1973, Síða 65

Morgunn - 01.06.1973, Síða 65
HINN FURÐULEGI EDGAR CAYCE 63 að honum hafði tekizt að svæfa sjálfan sig og láta skrifa niður það, sem hann hafði sagt á meðan hann var í þessu ástandi. Fyrst í stað hóf Cayce þessa óvenjulegu hjálparstarfsemi með aðstoð vinar síns Laynes, en síðar tóku lærðir læknar þátt í þessu. 1 hvert sinn, sem Cayce hafði komið sér í leiðsludáið og ástandi sjúklingsins hafði verið lýst fyrir honum, komu þessi orð: „Já, við höfum líkamann hérna.“ Þessu fylgdi síðan sjúk- dómsgreining á máli læknisfræðinnar, sem sannfærði efagjöm- ustu lækna um það, að hvaðan sem þetta kæmi, þá lægi hér að baki mikil læknisfræðileg þjálfun og þekking, enda komu svo á eftir nákvæm fyrirmæli um meðferð sjúkdómsins. Cayce og samstarfsmenn hans kröfðust þess jafnan, að lækn- ingaraðferðin væri framkvæmd af læknum á staðnum, sem aðgang höfðu að sjúklingnum. En stundum var þetta ekki hægt, ýmist sökum þess, að læknar neituðu að vera nokkuð ríðnir við þetta dularfulla „kukl“ eða hins, að sjúklingarnir vildu ekki láta læknana koma nálægt sér, sökum þess að þeir höfðu misst alla trú á þeim. Enda voru fyrirmælin, sem gefin voru, þegar Cayce lá í dái, stundum ákaflega einföld, t.d. háls- skolun, grautarbakstrar, plástrar, heimatilbúið te eða hressing- arlyf. Oft voru fyrirskipaðar eins konar strokur eða nudd, eink- um á mænunni til þess að endurskapa flæði taugaaflsins um líkamann. Það fór nú ekki hjá því, að þessar lækningar færu að vekja eftirtekt. Kom fyrst um þær grein í blaðinu The Bowling Green í Kentucky árið 1903 og svo birtust fleiri í blöðum í Louisville og Nashville. Þetta leiddi til þess að bréf, símskeyti og lang- linu-samtöl hlóðust að, svo nota þurfti alla daga vikunnar til þess að hafá við að sinna þessu með einhverjum hætti. Það hggur í augum uppi, að Cayce var imian handar að verða stórefnaður maður á því að taka greiðslu fyi'ir hjálp sína, en það tók hann ekki í mál, og þetta önnum kafna góðmenni átti því fullt í fangi með að framfleyta lífinu. Hann var nú kvæntur og vann fyrir sér sem aðstoðarmaður hjá ljósmynd- ara. En þau litlu laun nægðu ekki fjölskyldunni til framfæris.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116

x

Morgunn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.