Morgunn - 01.06.1976, Qupperneq 83

RITST JORARABB
81
um þegar þetta er ritað. Um heiðarleik, hæfileika og þekkingu
þessara rannsóknarmanna hefur enginn leyft sér að efast.
Fyrsta skýrsla þeirra um Hafstein var birt í vetrarhefti MORG-
UNS 1974.
Hvað sem sagt verður annars um þessar rannsóknir á
hæfileikum Hafsteins Björnssonar, þá verður þvi ekki haldið
fram með sanngirni, að þær séu ekki vísindalegar, og þeim
mun vera fagnað af öllum þeim sem meta sannleikann nokk-
urs. Ég hygg að niðurstaða þessara rannsókna verði a. m. k.
sú, að þessi merkilegri íslenski miðill búi yfir yfirskilvitlegum
hæfileikum. En hitt efast ég stórlega um, að þessir ágætu
lærðu menn láti nokkuð frá sér fara um það, hvaðan hin
furðulega vitneskja hans sé komin, hvað þá að þeir taki undir
það sem hann sjálfur eins og aðrir miðlar segja um það,
nefnilega að hún sé fengin með hjálp látinna manna. Sál-
arrannsóknir nútímans ganga nefnilega aðallega út á það
að sanna um fram allt að svo sé ekki. Varkárir vísindamenn
sem rannsaka þessa hæfileika láta sér núorðið oft nægja, að
sanna að fyrirbærin gerist og láta þar við sitja að sinni. En
aðrir sem ekki mega til þess hugsa að sannað verði vísinda-
lega að líf sé að þessu loknu og hægt sé að hafa samband við
látnar manneskjur gripa til hvers konar skýringa sem þeir
telja „visindalegri“ og eru þær yfirleitt miklu furðulegri en
þær sem miðillinn sjálfur gefur í transi.
Kirkjan og
vísindin.
Það hlýtur að vera erfitt á stundum að vera
hávísindalegur í rannsóknum, þvi vitanlega
má vísindamaðurinn ekki rannsaka andleg
fyrirbæri með þvi hugarfari fyrirfram að komast að ákveðinni
niðurstöðu. Hann verður að vera hlutlaus í rannsókn sinni.
En ætli það sé ekki stundum örðugleikum bundið? Það er
mannlegt að gera sér einhverjar hugmyndir um lífið og lil-
veruna, þótt við höfum ekki á reiðum höndum sannanir fyrir
sannlciksgildi þeirra. Þessa mannlegu þrá eftir þekkingu færði
kirkjan sér i nyt og snerist andvíg gegn persónulegri sann-
leiksleit, en bauðst sjálf til að miðla fólki öllum sannleika
6