Morgunn - 01.06.1976, Side 94

£555^ I STUTTU MÁLI ZZTUUUTL
LIFANDI DÝRLINGUR
Þótt sjónvarp hafi á undanförnum árum brugðið æ skýrar
upp fyrir okkur Islendingum hörmungum heimsins: viðbjóði
styrjalda og afleiðingum þeirra, hungursneyð, böli og sjúk-
dómum, þá getum við sennilega aldrei gert okkur fulla grein
fyrir þjáningum fólks á ýmsum stöðum á hnettinum, hrika-
leik þeirra og útbreiðslu. Á strætum og stéttum í stórborgum
Indlands virðist það lengi hafa verið algeng sjón að sjá mann-
eskjur hlaðnar kaunum og hvers konar sjúkdómum deyjandi
vonlausar og hjáparvana. Kalkútta mun vera sú borg sem
verst er í þessum efnum á Indlandi og vafalaust á öllum hnett-
inum. Álíka margt fólk og býr á öllu Islandi á sér hvergi
samastað nema á gangstéttum þessarar stórborgar. Þessir tötr-
um vöfðu vesalingar kynda þar smáelda með rusli til þess að
reyna að elda þær matarleyfar sem þeir kunna að snapa sér
úr öskutunnum eða annars staðar. Það gengur öma sinna í
rennusteininn, hniprar sig saman og reynir að sofna í baðm-
ullardruslum, sem það klæðist, og oft er það svefninn langi.
En það hefur verið brugðið upp blysi vonar og kærleika yfir
þessa eymdarveröld. Blysberinn er gráeyg kaþólsk nunna sem
ein og auralaus lagði í það fyrir 27 árum að líkna þessum
fátækustu meðal fátækra.
Móðir Teresa frá Kalkutta er nú orðin 65 ára gömul og
tekin að bogna i baki fyrir þrotlaust starf. Hnúastórar hend-
urnar eru farnar að láta á sjá og albanska bóndaandlitið er
lirukkótt orðið.