19. júní - 19.06.1951, Qupperneq 15

Oó'o
JTÚt
19. jui>íi
Útgefandi: Kvenréttindafélag íslands — Reykjavík 1951
ÁVA R P
formanns K.R.F.I.,
Sigríðai’ Jónsdóttur Magnússon
Markmift kvenréttindahreyfingarinnar er þjóð-
h'lag, þar sem öll vandamálin eru leyst af konum
ng körlum í sameiningu á algjörum jafnréttis-
grundvelli. Með öðrum orðum: lireyfingin vinn-
nr að sinni eigin upplausn.
flft heyrist því fleygt, að' konur í okkar þjóð-
hdagi hafi þegar öðlast þetta jafnrétti, og þess
vt'gna beri að leysa upp Kvenréttindafélagið og
leggja orðið „kvenréttindi“ á hilluna.
Satt er það, að mikið liefur áunnizt síðan
konur fengu kosningarétt og kjörgengi, en þó er-
nni við óralangt frá þessu markmiði enn í dag.
begar þjóðfélagsvandamál ern rædd, hvort lield-
nr er á Alþingi, mannamótum eða í blöðupum,
eru það undantekningarlaust karlmenn einir, sem
lóta til sín heyra, og taka allar mikilvægar
ákvarðanir. Einnig þær, er fyrst og fremst varða
heimilin, kotíur og börn.
lJað eru engin lagaboð, — nema þá gömul
hefð, — sem ákveður, að þannig skuli þetta
vera, en konunum hefur ekki ennþá tekizt að
gera sig svo gildandi, hvorki í atvinnulífinu né
stjórnmálum, að reglulegt mark sé tekið á því,
sem [)ær |Kj kunna að leggja til málanna.
Á meðan svo er liáttað verður að viðurkenna,
að kvenréttindahreyfingin á rétt á sér. Áður fyrr
snerist haráttan um að ryðja úr vegi því sem
kalla mætti ytri liindranir eða farartálma. Svo
SigríSur Jónsdótlir Magnússon.
sem að afla konum kosningaréttar og kjörgengis,
aðgang að menntastofnunum, atvinnulífinu o. þ. h.
Það skal fúslega viðurkennt, íslenzkum karl-
mönnum til verðugs liróss, að þessi barátta var
liér á landi hvorki eins löng eða ströng og víðast
hvar annars staðar.
I dag snýst þessi barátta einkum að [>ví að
vekja konur til meðvitundar um, og fá þær til
að viðurkenna í orði og verki rétt sinn og skyld-
ur, sem fullgildir þjóðfélagsborgarar og svo auð-
vitað fyrir fjárhagslegu jafnrétti.
Á meðan konur bera langtum minna lir být-
um en karlar fyrir störf af sama verðmæti, er
ekki hægt að vænta þess að þær láti jafnmikið
til sín taka í þjóðfélaginu. Því eins og allir vita,
J)á er „hinn þétti leir“, að minnsta kosti í mörg-
um tilfellum, afl þeirra liluta er gera skal.
LANDShÚKASðrN
<A1 186587
T ^ i ■> 1;