19. júní - 19.06.1951, Blaðsíða 25

Rödd úr sveitinni
Þaff harsl niér a<V eyriim ómjíýð rödd, sem
óskaði eftir greinarkomi úr sveitinni, núna rétt
í |iessu, jiefjar vorið er komið o»: sumarið er
framundan, með öllum sínuni langþráðu vonum
og ósungnu fagnaðarljóðum. Víst væri af nógu
að taka ef vel væri á lialdið og víða mætti tán-
um tvlla, en að sjálfsögðu verð ég að stikla
á stóru, þegar um einungis litla blaðagrein er
að ræða. Svo er nú það, að ekki er það eitt
og hið sama að’ heyra og sjá og að kunna þá
orðsins list að gefa öðruni heym og sýn á þá
sömu hluti og með þeim sama liætti og mað'ur
skynjar þá. Bóndi einn, sem ég þekkti fyrir meira
en 20 árum og bjó á norðurhjara landsins, fagn-
aði vorinu með þessari stöku:
Nú fagna þér allir, ó, ástkæra sól,
þú uppfyllir vonirnar nýju,
og vekur til upprisu allt það, sem kól
með indælu brosunum hlýju.
Hvað mætti þá segja nú á þeim sömu slóð-
um, þegar blessuð sólin loksins bræðir gaddinn,
þar norður frá eftir að hann hefur legið sam-
Halldóra Hjartardóttir
fleyit yfir margar sveitir, frá því í miðjum nóv-
ember og fram yfir suinarmál. Já, svo þykkur
var gaddurinn, að þrátt fyrir þann blota, sem
kom eftir sumarmálin, var liaglaust á sumum
bæjum í Vopnafirði, þegar þrjár vikur voru af
sumri og 15. maí gat útvarpið þess, að liaglaust
væri á nokkrum stöðum enn á Austurlandi.
Öllum bugsandi mömium er því ljóst, hvers
virði sól og vor í fyllstu merkingu þessara orða
er þessu fólki, sem með þolinmæði og þraut-
seigju liefur unnið sigur í hinni löngu og liörðu
baráttu í vetur, ofan á hið eftirminnilega ill-
viðra og óþurrkasumar síðastlið'ið ár á sömu slóð-
um.
Og þó lield ég að enginn, sem ekki hefur
revnt slík kjör sjálfur, geti fyllilega skilið það’
þeir vísir til að segja: „Það verður að’ fá þess-
um konum þetta í hendur. Þær koma lilútum
í framkvæmd“.
Hvað liefur svo þessi einstæða bæjarstjórn gert?
Jú, hún hefur látið byggja strætisvagnaskýli.
f stóru borgunum finnst fólki þetta kannske
ekki mikið, en í þorpi, þar sem vindarnir gnauða
og strætisvagnar ganga sjaldan, liefur þetta mikla
þýðingu. Bæjarstjórnin kom á fót samskotum
til þess að borga skýlið.
Og eins og frú Robins sagði: „Þetta skýli
verður minnisvarði um okkur. Þegar við erum
horfnar, muna þorpsbúar okkur fyrir það“.
Þær hafa fengið héraðsstjórnina til þess að
liefja byggingu 12 Inisa og nú eru verkamenn
byrjaðir að grafa fy rir aðalfrárennsli bæjarins,
en það er umbót, sem húsfreyjurnar í Bisliops
Stchington hafa þráð árum sanian. Gert liefur
19. J tí N 1
verið við grindur og hlið, gagnstéttir lagðar og
vegir, sem lokað’ hafði verið, eru nú á ný opnir
almenningi.
Það eru líkur til að þorpið fái bráðum sinn
eigin liigregluþjón.
Þær eru duglegar, segir skrifarinn: „Hugsið
þér yður, við llöfum fengið’ 26 götuljós og það'
er stórkostleg sjón, þegar búið er að kveikja
á þeim öllum“.
En síðasta orðið í sögunni um binar sex vitru
konur kemur, þótt undarlegt megi virðast, frá
karlmanni.
Það er karlmaðurinn í bæjarstjórninni, sem
segir: „Já, ég vil ekki tala illa um nokkurn
mann, en reynslan liefur silt að segja og ég Kef
oft orðið að’ leiðrétta konurnar. Yið berum ábvrgð
á kirkjugarðinum. Og það er ekki sama, hvernig
gral’ir eru teknar, svo að ég lít eflir þeim“.
11