19. júní - 19.06.1951, Qupperneq 41

stæðast að svo stöddu. Éft hef ekki eins mikla
asfingu í að syngja í ópemni og „Ensemble“. l’ar
kemur líka nýtt atriði til greina fvrir utan túlk-
nn ljóðs og lags, J). e. persónusköpun. En ég
verð að viðurkenna, að leiklnis liafa mikið að-
dráttarafl og þeir möguleikar, sem þau hafa
að bjóða. Ég hef liaft sérstaka anægju af æf-
ingunum undir „Kigoletlo“, J)ó að hlutverk mitt
sé ekki mjög stórt.
Eru einhver óperuhlutverk, sem yður lang-
ar sérstaklega að túlka?
Já, sannarlega. Það er til dæmis Arzuecna
í „Troubador“ eftir Verdi, Dahlila í „Samson
og Dahlila“ og svo auðvitað Carmen. Ennfremur
get ég nefnt Maria Grubbe í samnefndri óperu
eftir danska tónskáldið Ebbe Hamericli.
Hvernig finnst yður afkomumöguleikar hér
heima?
Því miður ekki góðir. Svo að segja einu
möguleikarnir, sem við söngfólkið böfum, er
kennsla. Það er að vísu að rnörgu leyti mjög
ánægjulegt að kenna, en J)að eitt er ekki full-
nægjandi. Listainaðurinn verður að liafa mögu-
leika til að reyna kraftana, koma fram með
það, sem bann hefur að bjóða, vera í sambandi
við fólkið. Það lilýtur að lama liann að fá ekki
að starfa í list sinni, þá stendur liann í stað,
og það er sarna og dauði. — Ég get annars sagt
yður |)á frétt, að ég er að flytja af landi burt.
Ætlið þér að flytja búferlum, segja alveg
skilið við ísland?
Við hjónin ætlum að flytja með biirii
okkar tvö til Montreal í Kanada. Ég get full-
vissað yður um. að mér fellur þungt að fara
héðan að heiman. En J)egar ég sé enga niögu-
leika til þess »ð vinna að því hér heima sem
ég hef valið mér að lífsstarfi og eytt mörgum
árum í að búa mig undir, |)á vil ég heldur
reyna á öðrum vettvangi en að leggja árar í
bát og liafast ekki að. Allt er betra en aðgerðar-
leysi og að standa í stað.
— Hafið þér fengið ákveðin tilboð um starf
í Kanada?
— Það er allt ennþá í lausu lofti — ég verð
að láta heyra til mín, áður en nokkuð er liægl
að gera fyrir mig.
— Hvernig finnst vður íslenzkir söngnemend-
ur — er hér ekki talsvert efni að vinna úr?
Jú, það er áreiðanlegt einstakt, hve margir
elnilegir söngnemendur eru hér á laudi. El |>eir
aðeins margir hverjir liefðu meiri þolinmæði!
19. JÚNl
Flestir vilja strax fara að syngja erfið liig. sýna
hvað J>eir kunna, og vilja ekki skilja, að örugg
undirstaða er fvrsta skilvrðið fyrir varanlegum
árangri, en það fæsl ekki nema með æfingu og
('olinmæði. Það er ekki gott að byrja á Jiakinu,
ef maður ætlar að byggja liús.
—- Það lilýtur að gera miklar kriifur tii yðar
að annast heimili og börn jafnhliða sönguámi og
-starfi.
Já, reyndar —- en ég er svo lieppin, að mað-
minn sýnir starfi mínu einlægan skilning. Hanu
er gullsmiður, en er af dönskum listainaiina-
ættum, liefur skilning á þessum efnum og slyður
mig eins og hann getur.
Og hvenær er ferðinni heitið til Kanada?
Að líkindum verða skj.öl okkai tilbúin i
ágúst, og |)á vonumst við eftir að vera ferðbúin.
Vafalaust munu margir söngunnendur liarrna
það, að frú Guðinunda Elíasdóttir hefm tekið
|>á ákvörðun að flytja frá íslandi, eins og nokkrir
okkar beztu söngmenn liafa áður gert, og leita
starfskröftum sínum frjósamari jarðvegs eu við
höfum upp á að bjóða hér heima enn sem komið
er. En það er auðfundið, að ákvörðun liennar
er sprottin af innri |)örf — þörf á að fá a. m.
k. að beita kröftum sínum og jafnframt Jiroska
þá. Og er luiii finnur, að alla möguleika til
Jtess skortir hér heima, J)á liefur hún alténd
hugrekki til að reyna á öðrum vettvangi lieldur
en að leggja árar í bát. Því að „allt er betra
en aðgerðaleysi og að standa í stað“, segir Guð-
munda Elísadóttir, og tel ég að í þessum orð-
um liennar felist líka vísir til sigurs lienni til
lianda. — Við óskum lienni fararheilla, óskum
J)ess af lieilum hug, að liugur hennar og dugur
fái verðskulduð laun og hún hljóti þau tæki-
færi og J)á möguleika, sem ekki enn liefur verið
unnt að hjóða henni hér heinia.
Maí 1951.
Katrín Ólafsdóttir.
„Þú notar gífurlega mikla peninga“, sagði mað-
urinn við konu sína. „Ef eitthvað kæmi fyrir mig
yrðir J)ú sennilega neydd til að betla“.
„Mér tekst það áreiðanlega ágætlega, því ég
bef æfinguna“.
27