Sólskin - 01.07.1947, Síða 28

annars, að það sé nokkurs staðar til svona al-
veg eins fótur?“ Og Litla Svört leit spyrjandi
á félaga sína.
„Þú færð hann sjálfsagt hjá lækninum“,
sagði Lína og reyndi að hughreysta Litlu
Svört.
„Já, áreiðanlegaí£, sögðu þau hin og kink-
uðu kolli.
Aumingja Lína. Hún hafði misst allt hárið.
Mamma hennar hafði verið kærulaus og ógæt-
in. Hún hafði verið að leika sér með eldspýtur.
Allt í einu kviknaði í Línu litlu. Og allt hárið
brann af henni.
„Ó, ég er svo hræðilega ljót. Finnst ykkur
það ekki?££ sagði Lína. „Það er ekki eitt ein-
asta hár eftir á höfðinu á mér. Sko, sjáið þið
bara££.
„Nei, nei, þú ert ekkert ljót££, sögðu þau hin.
„Hárið vex fljótt aftur. Og þá verður þú eins
falleg og þú varst og kannske miklu fallegri££.
„En mamma fékk líka duglega ráðningu
hjá pabba sínum fyrir þetta tiltæki sitt££, hélt
Lína áfram. „Hún varð líka að fara í rúmið.
Pabbi hennar sagði, að hún hefði vel getað
brennt ofan af þeim húsið og kannske brennt
þau öll inni. Annars er nú ekki von að mamma
26