Sólskin - 01.07.1947, Qupperneq 56

honum stærðar pottur á hlóðum í bergskoru
einni, og vall og sauð í honum yfir eldinum.
Drengnum sýndist potturinn vera ónáttúr-
lega stór og undarleg eldamennska var þetta
líka, því að jafnskjótt og hver trjábútur var
brunninn, komu nýir bútar þjótandi inn í eld-
inn.
Æ, jæja, hugsaði strákur með sér, ég skil nú
að vísu ekki allt, sem fyrir augun ber, svo lít-
ill sem ég er, en þó að ég finni ekki neina sæt-
rótina, sem ég get notað, þá hef ég þó fundið
sætgraut og má vel vera, að það sé engu verra;
og sá, sem hefur svona stóran pott, hlýtur að
mega við því að sjá af svolitlum graut. Tók
hann svo eina ausu fulla úr pottinum og lét í
fötuna sína og hélt við svo búið heimleiðis.
Á heimleiðinni kom hann þar að, er högg-
ormur engdist sundur og saman hjá trérót
nokkurri.
„Ert þú veikur eins og hún amma, greyið
mitt, fyrst þú engist svona?“
„Já“, sagði ormurinn, „ég er veikur, en ef
ég fengi ögn af sætrót eða einhverju öðru sætu,
þá mundi mér skjótt batna“.
„Sætrót á ég enga, en sætgraut er ég með“,
svaraði strákur; „þú ættir að reyna hann“.
54