Sólskin - 01.07.1967, Page 74

hann, hvers virði hann vœri. — Varla eyris
virði, — svaraði gullsmiðurinn. Þá hló bónd-
inn og sagði honum, að þetta vœri óskahring-
ur og meira virði en allir hringarnir, sem hann
œtti. Gullsmiðurinn var refjakarl og þorpari.
Hann bauð bóndanum að gista hjá sér og
sagði: — Það er gœfumerki, að hýsa mann
eins og þig, vertu hjá mér. — Hann veitti hon-
um vel, sparaði hvorki vín né vinmœli, en um
nóttina, er bóndinn svaf, dró hann hringinn af
hendi hans og dró á fingur hans venjulegan
hring af sömu gerð.
Nœsta morgun gat gullsmiðurinn varla beð-
ið þess, að bóndinn fœri af stað. Hann vakti
hann í bítið og sagði: — Þú átt langa leið fyrir
höndum, þér veitir ekki af að hugsa til heim-
ferðar. —
Jafnskjótt og bóndinn var úr augsýn, skund-
aði gullsmiðurinn inn í stofu sína, lokaði
gluggahlerunum, til þess að enginn sœi til sín,
og setti slagbrand fyrir dyrnar. Síðan sneri
hann hringnum á fingri sér og sagði: — Ég vil
eignast hundrað þúsund dali undir eins. —
Þegar hann hafði þetta mœlt, tók að rigna
peningum, hörðum, gljáandi dölum. Þeir skullu
72