Sólskin - 01.07.1967, Síða 35

Fúsi: Lœknirínn kom til hennar í morgun.
Guðbjörg: Hann getur ekki lœknað hana. Það
er aðeins einn maður í heiminum, sem get-
ur það, ef hann vill.
Fúsi (stendur upp): Og hver er það?
Guðbjörg: Þú vilt ekki að mamma þín deyi?
Fúsi (ókafur): Nei, nei.
Guðbjörg: Þú vilt leggja mikið í sölurnar til
þess að henni batni?
Fúsi (enn œstari): Jó, allt. Allt, sem ég get.
(Fellur á kné, biðjandi). Góða, bezta. Lœkn-
aðu hana mömmu mína.
Guðbjörg: Því miður get ég það ekki, nema
með aðstoð þinni.
Fúsi (stenur upp): Aðstoð minni?
Guðbjörg: Já. Þú, og enginn annar en þú get-
ur lœknað hana.
Fúsi (undrandi); Ég?
Gugbjörg: Já. — En þá verður þú, um stund-
arsakir, að neita þér um allt, sem þér þykir
skemmtilegast, og sem þig kann að langa
til. Þú verður að leggja á þig vökur og
þreytu, vosbúð og kulda, hungur og þorsta,
og þú mátt ekki hopa fyrir neinni raun. Með
Sálskin — 3
33