Sólskin - 01.07.1967, Síða 67

hin þriðja og þyngsta þrautin, og greið hana
fljótt af hendi. — Sendir þó ungi kóngurinn eft-
ir hinum eineygða karli. Og er hann kemur á
þingið, verður hann svo ferlegur, að allirverða
gagnteknir af ótta og skelfingu, og mest hinn
gamli kóngur. Og er hann hefur sýnt sig þar
um hríð, setur hann stöngina fyrir brjóst drottn-
ingar og vegur hana upp á henni. Keyrir hann
drottningu niður aftur svo hart, að lamdist
sundur í henni hvert bein, og varð hún að hinu
versta flagði. Stekkur eineygði karl burt af
þinginu eftir þetta. En menn taka að hjúkra
hinum gamla kóngi, sem var að dauða kom-
inn af hrœðslu. Er nú dreypt á hann hinu heil-
nœma lœkningavatni, og hresstist hann. Og
eftir dauða drottningar rankar hann við sér og
kannast við, að allar þœr þrautir, er hann hef-
ur lagt fyrir son sinn, séu ómaklegar, og að
hann hafi gert það allt fyrir áeggjan drottn-
ingar. Lœtur hann kalla son sinn fyrir sig og bið-
ur hann auðmjúklega fyrirgefningar á því, er
hann hefði honum á móti gert. Kveðst hann nú
vilja það allt bœta, með því að gefa upp við
hann ríki þetta, en sjálfur kvaðst hann vilja lifa
hjá honum í ró og nœði, það sem eftir vœri
Sólskin — 5
65