Sólskin - 01.07.1967, Blaðsíða 50

halda þaðan heim til borgarinnar til að leggja
fram gripina. Er nú búin ferð þeirra kóngs-
sona burt úr landi með hinum beztu föngum.
Segir fyrst af hinum elzta, að hann heldur
land úr landi og borg úr borg, og fœr þó hvergi
þann dýrgrip, er honum þykir nokkurs um vert.
Loksins fréttir hann til kóngsdóttur nokkurrar,
og að hún á sjónpípu, sem er hin mesta ger-
semi. í henni mó sjó um allan heim, hvern stað,
hvern mann og hvert kvikindi, og hvað hver
ein lifandi skepna hefst að. Hugsar nú kóngs-
sonur, að aldrei fóist slíkur gripur sem þessi
sjónpípa, og heldur hann því óleiðis til kóngs-
dóttur, þess erindis að fala pípuna. En kóngs-
dóttir vill ekki farga pípunni fyrir nokkurn mun.
En fyrir þrósamlegan bœnastað kóngssonar,
og að heyrðum öllum mólavöxtum, lét þó
kóngsdóttir til leiðast að selja honum pípuna.
Og er ekki annars getið en að kóngsson hafi
borgað hana vel. Heldur hann nú heimleiðis
aftur, ónœgður yfir feng sínum og vongóður
um að fó kóngsdóttur. Og víkur því nœst sög-
unni til nœsta kóngssonar.
Honum gekk líkt og elzta bróðurnum, að
hann fœr hvergi þann grip, sem í nokkru sé
48