Sameiningin - 01.10.1906, Blaðsíða 14

..... 238
it'' Sigtr. JónassonarJ, Stefanía kona Jónasar Magnússonar aö
•Ósi o. fl„ svo ef karlme'.inirnir vildi taka rögg á sig og leggja
ofr litla rœkt við sönghœfileika sína, þá gæti söfnuðrinn haft
g'óðan söng, á hverjum guðsþjónustufundi. — Ef til vill lagast
Jjc tta, Jiegar kirkjan er komin upp og orgel er fengið og stöðugr
organisti. Það ætti að gjöra það. Látum oss vona, að það
verði.
Árdalsmenn eru býsna vel á veg komnir með að liafa góðan
söng í sínum söfnuði. Þeir hafa myndarlegan söngflokk og
eru svo heppnir að hafa eina þrjá góða söngmenn, sem hver um
sig getr stjórnað söngnum hve nær sem vera vill. Það eru
þeir Þorsteinn Hallgrímsson, Árni Bjarnarson og Kristján
Guðjónsson. Þátttaka safnaðarins í söng.ium er líka töluverð.þó
þar vanti mikið á, að hún sé eins almenn og hún ætti að vera,
eins almenn t. d. eins og í ensku kirkju'.ium mörgum hverjum,
þar sem svo að segja hvert mannsbarn syngr. Þannig á safn-
aðarsöngrinn að vera. Allir eiga að syngja. Söngrinn á að
\era lofgjörð, sem stígi upp frá brjóstum allra, sem viðstaddir
eru, hvort sem þeir hafa mikla rödd eða litla og hvort sem þeir
kunna til söngs éða ekki.
Ekki get eg endað svo línur þessar, að minnast ekki þeirrar
mjög svo almennn velvildar, sem eg varð var við hjá fólki yfir-
leitt. Fjöldi manna er gramr yfir því að þurfa að tapa af séra
Rúnólfi sem presti, en sú gremja kom tiltölulega lítið fram við
mig. Lang-flestir voru mér og okkr hjónum einkar góðir og
mátu starf mitt öllum vonum framar.
Seinasta sunnudaginn, sem eg var norðr frá, var eg í Árdal.
.Að af loki'.ini guðsþjónustu og sunnudagsskóla talaði eg örfá
■orð til skólans, en húsfrú Hólnrfríðr Ingjaldsson flutti mér
þakklætisorð frá skólanum. Þá talaði og formaðr safnaðar-
ins, Tryggvi Ing'jaldsson, til mín fyrir safnaðarins hönd, flutti
mér kveðjuorð hans og óskaði mér heilla og blessunar. Svaraði
cg því örfárn orðum, og þakkaði fyrir ljúfa og góða samvinnu
á sumrinu.
Rétt áðr en við hjónin Iögðuni á stáð úr Breiðuvík var okkr
gjörð þar óvænt heimsókn. Var það safnaðarfólk og aðrir, er
verið hafa nágrannar okkar þessi tvö undanfarin sumur, sem
heimsóttu okkr. Fœrði það með sér ýmislegt, sem þurfti til
veitinga, og sló upp kveðjusamsæti þarna heima hjá okkr. Þar
talaði Bjarni Marteinsson hlýleg kveðjuorð til okkar; en húsfrú
Yalgerðr Sigurðsson, kona Stefáns kaupmanns Sigurðssonar,
mjög ágæt kona, talaði nokkrum einkar fallegum kveðju- og
árna'ðarorðum til litla drengsins okkar, og fœrði honum skraut-