Sameiningin - 01.10.1906, Blaðsíða 13

237
Eg var ekki svo útbúinn, að eg hefði hest eða önnur flutn-
ingsfœri, svo eg varð að vera kominn upp á greiðv'ikni og um-
hyggjusemi safnaðarmanna, fiegar eg þurfti að ferðast um
byggðirnar eða á milli þelirra. Það gekk nú raunar
full-vel. Allir, «€111 gátu, voru viljugir að greiða fyrir
mér i jjví sem öðru. 1 Árdalsbyggð voru það einkurn
jieir Stefán Guðmundsson, Matúsalem Jónsson og Tryggvf
Ingjaldsson, sem sáu mér fyrir keyrslu; í Geysisbyggðinni voru
Jiað Tómas Bjömsson og Björn Eyjólfsson; hið neðra við Fljót-
iö þeir Jóhann Briem, Jón Pálsson og Lárus Björnsson, og í
Breiðuvík þeir Baldvi.n Jónsson í Kirkjubœ og fegðarnir, Stefán.
og Jón sonr hans, í Ásgarði.
E'itt af því mótdrœga, sem mœtir manni viðast hvar, þar
sem kirkjuleg starfsemi er ekki í því betra lagi, er það, hve afar
örðugt er að hafa viöunandi söng við guðsþjónusturnar. Fólki
voru ætlar seint að skiljast, áð helzt allir eiga að syngja. Nærri
því allir geta sungið, en lang-flestir gjöra það þó ekki. Að
eins örfáir halda uppi söngnum sumsstaðar. Og sumsstaðar
ætlar maðr stundum að verða í hreinustu vandræðum með aö
koma á nokkrum söng. Annað eins ætti ekki að koma fyrir
neirsstaðar. Hér er um viljaleysi að rœða og ekkert annað.
Allir söfnuðir geta haft full-góðan og mikinn söng, ef þeir að
eins vilja. Sumir söfnuðirnir þarna norðr frá eru miðr staddir
en skyldi að því er til söngsins kemr. Auðvitað gjörir það;
nokkuð, að orgelslaust er jafnaðarlega sungið við guðsþjónust-
urnar, nema að Geysi; þar er orgel. Organistinn þar er Gunnl.
Oddsson, söngmaðr góðr og söngfróðr. En í Brœðrasöf.iuði og
Breiðuvíkrsöfnuði er vanalega orgelslaust, og þá. líka frernr fátt
af fólki, sem nokkuð vill syngja. í Breiðuvik er Finnbogi Fbn-
bogason forsöngvarinn. Hann á langa leið til kirkju, en lætr
þó aldrei standa á sér, og á hann þakkir skilið fyrir starf sitt.
Ef safnaðarfólkið þar vildi eitthvað ofr líti'ð leggja á sig til þess
að honum væri veitt meiri aðstoð við sönginn, þá mætti söngr-
inn þar verða full-góðr, þiví Finnbogi er góðr söngmaðr og
kann til sö'.igs. En svo k'emr væntanlega orgel i Breiðuvíkr-
kirkju áðr langt líðr, og þá verðr söngrinn meiri og almennari.
í Brœðrasöfnuði er svo sem ekkert af karlmönnum, senr
fáanlegir eru til að syngja, og er þó sá söfnuðr ekki svo lítill.
Þeir Halldór Austmann og J. T. Jónasson eru þeir einu, senr
eg man eftir að syngi. Hinn fyrrnefndi er forsöngvarinn, þeg-
ar hann er heima, en sé hann í burtu, þá er forsöngvaralaust.
En svo er þar ungt kvenfólk, sem syngr prýðilega, svo sem þær
dœtr Kristjóns Finnssonar, dœtr Tómasar á E.igimýri ("bróð-