Sameiningin - 01.12.1959, Blaðsíða 12

10
Sameiningin
Mér er þessi dagur kærkomið tilefni til þess að flytja Dr.
Valdimar Eylands þakkir í nafni hinnar íslenzku þjóð-
kirkju og votta honum virðingu. Þeir söfnuðir hér heima,
sem nutu um skamma hríð þjónustu hans, skilja það vel,
að söfnuður hans í Winnipeg, sem hefur haft hann að hirði
í tvo áratugi, heldur hátíð í þakkarskyni fyrir þann starfs-
tíma. Og við skiljum það líka allir, að sú ágæta kona, sem
staðið hefur við hlið hans í starfinu, meðtekur ríflegan hluta
verðskuldaðra þakka..
Ég samfagna ykkur, kæru vinir, á hátíðis- og heið-
ursdegi.
Megi íslenzk kristni, austan hafs og vestan, uppbyyggj-
ast í sinni allrahelgustu trú og bræðraböndin styrkjast.
Náð Guðs og friður sé með ykkur öllum.
Sigurbjörn Einarsson
Áramótahugsanir
Árin eru „hlekkur í tímanna festi“.
Eitt gamlárskvöld frá bernskudögum mínum lifir mér
sífellt í minni, mun ég þá hafa verið um tíu ára að aldri.
Það var einmitt árið, sem aftansöngurinn var haldinn í
kirkjunni okkar í Sigluvík. Það hafði nú aldrei átt sér stað
áður, og þótti því mikið nýmæli vera.
Héraðsskóli hafði þá verið stofnaður í Þykkvabænum,
sem var næsta sveit við Vestur-Landeyjarnar, þar sem
ég átti heima. Hafði kennarinn þar, Nikulás Þórðarson, tekið
höndum saman við hinn unga og fjöruga farandkennara í
Vestur-Landeyjum, Stein Sigurðsson skáld, í því að efna
til aftansöngs í Sigluvíkurkirkju. Þótti það mikið nýmæli
vera, og var litið þannig á það, úti um sveitina, sem mjög
fréttnæmt atriði, einkum af yngra fólki og öllum almenn-
ingi. — Svo vel vildi til, að gott var veður, vægt frost og
rifahjarn um kvöldið, og kom fólk því í stórhópum ríð-
andi, gangandi og á skautum. Varð þar fjölmenni. Söngur-
Framh. á bls. 23 og 24.