Sameiningin - 01.11.1945, Blaðsíða 6

182
í'kirkjufeðrafræði, 13. jan. 1894, með 1. einkunn, og embættis-
próf í guðfræði 12. júní 1897 með 2. einkunn, var skipaður
prestur við iholdsveikraspítalann í Laugarnesi, 8. okt., 1898
og prestvígðiur 12. s. m., þjónaði þar þann vetur, en var
settur prestur að Útskálum 24. júní 1899 og fékk veitingu
fyrir því prestakalli, 8. júní 1900, lausn frá því embætti
fékk hann í fardögum 1903, sigldi þá um vorið til Canada
og gerðist prestur í Argyle-prestakalli. Því prestakalli þjón-
aði hann stöðugt til ársins 1925, að hann gerðist annar
prestur við Reykjavíkur dómkirkju, að undangengri köllun
til þess embættis. Síðan hefir hann stöðugt þjónað þar, sam-
hliða dr. Bjarna Jónssyni vígslubiskupi. Um nokkur síðari
ár hefir hann verið dómprófastur í Reykjavík. Hartnær 45
ár hefir hann þjónað í prestsstöðu: 24 ár í þjóðkirkju ís-
lands, og 21 ár meðal vor hér vestan hafs.
Okkur fornu samverkamönnum hans, hér vestra, hitnar
um hjartarætur er við minnumst séra Friðriks og sam-
starfsins við hann. Minningin um hann er tengd við sumar og
sól — birtu og gleði. —
Séra Friðrik var einn af glæsilegustu leiðtogum félags
vors, lengst af skrifari þess, innti hann skrifarastörfin
jafnan af hendi með þeirri markvissu snilld sem
honum er lagin. Prúðmennska hans í allri framkomu, glögg-
ur skilningur allra mála, virkur bróðurhugur er firra vildi
vandræðum gerði hann einn okkar þarfasta og bezta mann
— þótt stundum hlyti hann fyrir þá afstöðu sína misskilning
og vanþökk að launum.
Djúptæk urðu áhrif hans á hina ungu, en með æskunni
átti hann jafnan samúð og samfylgd. Ber eg í þakklátu
minni hjálp og bendingar er hann veitti mér, á fyrstu prests-
skapar árum mínum, er eg starfaði fjærri meginstörfum
félags vors á Kyrrahafsströnd—oft undir erfiðum kringum-
stæðum.
Hin eðlilega lífsgleði séra Friðriks, sem mótaði svo
mjög starf og framkomu hans átti töframátt í sér fólginn,
er mér, og svo mörgum — einkum þó safnaðarfólki hans er
með öllu ógleymanleg og lifir í þakklátu minni til daganna
enda.
Kirkjufélag vort misti mikils í, við burtför hans. Fáir
voru ötulli en hann að hlynna að vorum ýmsu velferðar
málum — einkum þó þeim málum, sem snertu hina ungu,
fáu-m gefið sem honum að hlæja að erfiðleikunum sem við