Sameiningin - 01.12.1929, Blaðsíða 28

378
spurt meS þeim áhuga, er gaf greinilega til kynna að mönnum stóö
ókki á sama um hv.erjar fréttirnar væru.
Ekki hefir fariö fram hjá Islendingum heirna sá mikli þáttur er
kirkjan og kirkjulegt starf hefir átt i því meö Vestur-íslendingum aö
halda við íslenzkri tungu og sannbandi viS alt íslenzkt. MeS þvi er
ekki veriS aS gefa í skyn. aS margir heirna ekki hafi sjón á þýSingu
kirkjulega starfsins frá annari hliS en hinni þjóSernislegu. En um
þaS eru tæpast tvískiftar skoSanir aS kihkjan hefir átt í því veiga-
mesta þáttinn aS halda viS íslenzkunni frarn aS þessu. Enda hefir
þaS fariS saman í flestunii tilfellum aS forgöngumenn hins kirkjulega
starfs hafa veriS menn ,er lí'ka hafa veriS sérstakir áhugamenn um
íslenzkan þjóSararf og tungu. Til aS nefna einungis hina framliSnu
má benda á menn eins og dr. Jón Bjarnason og séra FriSrik Berg-
mann, sem báSir voru kunnir aS því ekki síSur heima á ættjörSinni
en hér aS vera forverSir íslenzkunnar um leiS og þeir voru kirkju-
legir leiStogar. ESlilega hefir því kirkjan og íslenzk þjóSrækni veriS
taliS samferöa hér hjá löndum okkar heima á ættjörSinni.
Nú er ein stofnun meSal Vestur-íslendinga, sem beint gerir kröfu
til aS vera reist á þeim tveimur hugsjónum, sem hér hefir veriS bent
til—ræktarsemi viS kristna trú og islenzkt þjóSerni. Er þaS Jóns
Bjarnasonar skóli. Þ’ó stofnunin sé líti-1 og fátæk og eigi öröugt
uppdráttar, þá hefir hún viljaS ihalda hátt merki trúmensku viS hvoru-
tveggja. í sextán ár hefir skólinn rekiS starf sitt i kvrþey, hvort
sem vel hefir gengiS eSa illa, og hefir hann náö meö áhrifum sínum
til nokkur hundruS ungmenna. AS mæla slík áhrif eöa gildi þeirra
er ekki auövelt, þvi þau eru greipt í mannsálir og bera ávöxt i kyrþey.
Hafa þeir sem aS skólanum hafa starfaS, þurft aS sá í trú á þaS aö
verkiö mundi bera ávöxt, þó i foili komi ekki hinn fulli árangur í ljós.
Er þeim því hinn mesti stytkur aS allri uppörfan, sem til þeirra berst
frá þeim er sjón hafa fengiö á því, sem veriö er aS leitast viS aö
gera.
ÞaS er mér hiS mesta gleSiefni aS! hafa nú tækifæri til aS skýra
frá mjög uppörfandi viSurkenningu, .sem viSleitni skólans hefir fengiS
frá ágætismönnum heima á ættjörö vorri. Um leiS vil eg geta þess
aS eg fann hjá mörgum öörum en þeim, sem hér veröa nefndir, hinn
mesta hlýhug til skólans og trú á því aS hann sé aS ynna af hendi
þýSingarmikiS verk í þarfir þeirra hugsjóna, er hann á aö þjóna.
En hér skal nefna tvær mjög merkilegar gjafir og höfSinglegar, er
skólinn hlýtur frá ættjörSinni nú um þessar mundir og eru talandi
vottur um hlýhug til hans.
Fyrst og fremst ihefir ríkisstjórn Islands fyrir foönd forsætisráö-
herra hr. Tryggva Þórhallssonar, sent skólanum aS gjöf sex íslenzkar
landslagsmyndir, til aS prýSa stofuveggi skólans, minna nemendurna á
ættland feSra þeirra og koma þannig aö HSi viö kenslu um fsland.
Ber þess aS geta aö séra FriSrik Hallgrímsson á samkvæmt bréfi
forsætisráSherra góöan þátt í því aS hafa vakiö athygli á aö slík