Sameiningin - 01.12.1929, Blaðsíða 29

379
g'jöf mundi koma sér vel, og mátti fþess af honum vænta. En annars
er þessi gjöf greinilegur vottur um þann velvilja og hlýhug, sem for-
sætisráðherra ber til skólans og þeirra hugsjóna er hann vill þjóna
eins og líka til Vestur-íslendinga yfirleitt, um leið og ihér kemur fram
andi og hugarþel íslenzku þjóSarinnar túlkað af hennar eigin stjórn.
Og er eg þess fullviss að stjórnin kemur hér fram mjög i anda ís-
lenzkrar alþýðu. Hjá henni andar ekki kalt aS Vestur-lslendingum
—og i þessu efni einnig á þaS viS aS alþýSan er þjóSin. Þær undan-
tekningar, sem kunna aS vera til, sanna aSeins regluna.
Myndirnar, sem iskólanum hafa veriS sendar, eru þessar:
1. Áning á Laugardagsvöllum, konungskoman 1921.
2. Dyrhólar í Mýrdal.
3. Dverghamar á SíSu.
4. Fjársmölun viS GaukshöfSa í Þjórsárdal.
5. BæjarstaSaskógur í Austur-Skaftafellssýslu — Öræfajökull í
baksýn.
6. Almannagjá—Arnarfell í baksýn.
Myndirnar eru allar ljósmyndir af vönduSustu gerS, teknar af
hr. Ólafi Magnússyni, konunglegum hirSljósmyndara i Reykjavík. Er
hann meðal annars mjög nafnkendur einmitt fyrir listfengi sitt í sam-
bandi viS landslagsmyndir. Er hér því aS ræSa um mjög verSmæt
listaverk, sem þola samanburS viS þaS bezta hjá öSrum þjóSum á
þessu sviSi, auk þess aS myndirnar eru mjög gott sýnishorn íslenzkr-
ar náttúru og landslags. Hvort sem þvi er litiS á ræktarsemi þá,
sem er aS baki þessari gjöf, listagildi myndanna sjálfra eSa þýSingu
þeirra fyrir íslenzka mentastofnun i Vesturheimi, þá verSur ekki of
mjög gert úr verSmæti þeirra. Er þetta hinn verulegasti fengur
fyrir Jóns Bjarnasonar skóla og vestur-íslenzkt mannfélag, VerSur
þaS tilkynt í íslenzku blöSunum, þegar myndirnar verSa komnar upp
á veggi í ákólanum og almenningi veittur aSgangur aS sjá þær.
ASra gjöf til skólans frá Islandi ber mér einnig aS tilkynna.
MeSan eg var gestur í Reykjavík í sumar gerSi sér ferS á minn
fund prófessor Eiríkur Briem í ViSey, skólabróSir og aldavinur dr.
Jóns Bjarnasonar. Er séra Eiríkur nú 83 ára gamall, hvítur fyrir
hærum en teinréttur, höfSinglegur á svip en hinn ljúfmannlegasti og
meS óskert andlegt atgerfi. Var erindi hans viS mig sérstaklega þaS
aS hann vildi gefa Jóns Bjarnasonar skóla eintak af GuSbrandar biblíu
og “Ættartölur Snógdalíns,” sem eru skifaSar. Hér er því aS ræSa um
mjög dýrmæt rit, sem gefin eru skólanum af hlýhug og löngun til
þess aS hann mætti varSveita sem allra mest af íslenzkum verSmæt-
um og vera miSstöS, þar sem geymast mætti sem mest af mynjum ís-
lenzkrar menningar. Eru rit þessi í bráS í geymslu á Landsfoókasafni
íslands. Vel sé hinum aldna höfSingja fyrir þessar rausnarlegu gjafir.
Eru þessar gjafir mjög kærkomnar skólanum og öllum aSstand-