Sameiningin - 01.08.1924, Blaðsíða 9

231
einn—einn hjá Guði. Sagan segir, aÖ x 40 daga hafi Móse
dvaliÖ einn á fjallinu hjá GuSi. En þegar hann kom niÖur af
fjallinu, stöfuðu geislar af ásjónu hans og fólkið þoldi naumast
aS horfa á andlit hans fyrir bjartleika sakir. Svipaður því þarf
andi prédikarans að vera, er hann stígur í stól til að prédika um
Guð og frelsarann. Fyrir því þarf prédikarinn að hafast við
sem oftast í einvenx lestrarstofu sinnai’, og lestrarstofan á að
vera bænahús hans. Þar les hann allar stundir við Guös lampa
og biöur við náðarstólinn, sem er hjá Guðs örk. En auk þess
þarf prédikarinn, svo hann reynist hæfur, að vera fús og ötull
námsmaður almennra fræða alla æfi sína, og ekki sízt þá aldur-
inn fer að færast yfir hann. Hann verður að þekkja hugsana-
strauma samtíðar sinnar, bæði í trúarbrögðum og mannfélags-
málurn. Hann verður að fylgjast meS mannsandanum á veg-
um leitandi framsóknar. Hann verður að aga sjálfs sín skyn-
semi, svo hún sé hleypidómalaus og frjáls, og geti fyrir leið-
sögn heilags anda notfært sér aukna þekkingu hins nýja tíma,
og telja sér það aldrei vanvirðu að breyta um skoðun á skilnings-
atriðum, ef andi sannleikans vill leiöa út á nýjar Ibrautir.
En nú er það eitt af meinum vorurn, islenzkra prédikara,
að vér ýrnist af eigin hvötum eöa tilknúðir af venjum og kröf-
um fólksins, gefum oss alt of mikið við annarlegum hugsunum
og annarlegum störfum. Vér erum sí 0g æ að þeyta lúður um
þau efni, sem oss ekki varða öðrum fremui', og eyðum tíma og
hugsun í margskonar félagsbrask, er ekki iheyrir Meistara vor-
um til. Kannast eg þó við réttmæti: hins fornkveðna og kristi-
lega orös: “Ekkert mannlegt er mér óviðkomandi.” En vort
vei'k er að prédika. Alt sem dregur -hug vorn frá því verki, eða
verður til þess að gera aðstöðu vora erfiðari, verður að víkja.
Drottinn gefi oss náð til þess að minnast ábýrgðar þeirr-
ar, sem á oss hvílir. Guð gefi oss heilagan anda, svo vér getum
prédikað orð hins eilifa lífs með krafti.
Og ekki mátt þú heldur gleyma því, kæri safnáðarlýður, að
þú ber ábyrgð á hinni kristilegu prédikun, sem Guð hefir gefið
þér, ekkert síður en prédikararnir. Þú veður að viðhalda pré-
dikuninni hjá þér og gera hana kröftuga, með því að leggja
lotningarfulla rækt við hana. Þér verður að skiljast það, að
prédikunin er heilög. Það er þín prédikun—prédikun Guðs til
þín. Heilagur andi býr í sannri prédikun Guðs orðs. Elleilagur
andi talar þar til þín, talar þar um synd þín og um náðina, sem
Guð gefur þér í Jesú Kristi, — náð til helgunar og sáluhjálpar.