Sameiningin - 01.08.1924, Qupperneq 13

235
boSa fagnaðarerindi hans. En hvað er boðskapur sá og hvaða
þýðingu hefir það, að kunngjöra hann öörum? Vér þekkjum fagn-
aSarerindi það, sem Páll postuli boSaSi og sem var boSskapur
kirkjunnar í öllu trúboSi hennar um tvö hundruS ár. Sannleikur-
inn, sem kristnin boSar, er ætíS hinn sami. Kristur ér. óumbreytan-
legur, hinn sami í dag, í gær og aS eilífu. En þaS, er alls ekki
auSvelt verk, að boSa sannleikann, boSa Krist á vi.Seigandi hátt
nýj.um kynslóSum og nýjum mannflokkum. En þó'þaS' sé erfitt, er
það samt allra verka auSveldast, því eigi er neinum- hægt aS elska
Krist og þrá aS þjóna honum, án þess aS leitast viS aS.kynna hann
öSrum. Verkefni og áhugamál trúboSans er því aS, kristnin verSi
samgróin hugsun þjóSanna, sem hún er boðuS, án.,þess,,aS þrengja
þeim til aS aðhyllast vora vestrænu guðfræSi, eSa vort kirkjustjórn-
ar-fyrirkomulag, — boSa þeim Krist og. hjálpa þeim. sem snúast til
trúar á hann, til aS mynda sína eigin kirkju,. sínar eigin kirkjulegu
venjur á þann hátt, sem1 bezt á við þeirra eigin hugsunarhátt eftir
því sem þeirra eigin trúarreynsla, bygS á GuSs orSi ó,g áhrifum
þess á sjálfa þá, ber vitni í sálum þeirra. Ált þetta breytist og
þroskast meS hverri nýrri kynslóS. Þegar gamlar venjur brenna
upp í eldi reynslunnar, gamlar skilgreiningar gleymást; nýjar venj-
ur og nýjar hugsjónir fæðast og þroskast hægt og hægt, er hinar
gömlu hverfa, og þjóSirnar líta upp og fram hikandi' og vonandi,
þá opnast hugskot nlanná fyrir því, sem hefir sannarlégt gildi og
áhrif þess verSa sterk og varanleg. Þannig verSur boðskapurinn
um fagnaSarerindi Jesú Krists og frelsun fyrir hánn, ætíS nýtt og
starfandi afl í sálum manna og þjóSa frá kyni til kyns.
MikiS er nú á dögum talaS um þjóSfélagsþroskun, eöa mannfé-
lags umbætur þSocial Serviceý. ÞaS virSist oft vera aSal umhugs-
unarefni nútiSar-kristninnar og eitt slagorS hennar. En þaS hefir
ætíS veriS viSfangsefni heiðingjatrúboSsins. Þegar kirkjan hóf starf
meSal fjarlægra þjóSa, var tilgangur hennar sá einn, aS boSa heiSnu
fólki fagnaSarerindi Krists. Þetta er og verður æfihlega aðal-verk'
kristniboðsins, eins og áSur var sagt. Og einmitt vegna þessa hefir
kristniboSsstarfiS reynst öruggasta aSferSin til manrtfélags umbóta,
hvar sem þaS hefir veriS reynt. í skjóli þess verSa umbætur
mögulegar, og þar eiga þær rætur sínar líka fyrir kirkjumeSlimi
heima fyrir. TrúboSsstöSvar vorar verSa um leiS miSfetöðvar vax-
andi mentalifs og líknarstarfsemi á margan hátt. ÞangaS leita
sjúklingar bóta meina sinna, akuryrkjumaSurinn nýrra aðferSa,
hinn hungraöi brauSs, og hinn fallni finnur þar nýjan þrótt tii líf-
ernisbetrunar, — í einu oröi, mannfélagsþroski grúndvallast á trú-
boSinu.
Hér vil eg minnast á annaS enn flóknara viöfangsefni, — af-
stöðu þjóSanna gagnvart hver annari, þ. e. internationalism. Ram-
skakkar hugmyndir vorar á þessu sviöi hafa gjört ályktanir vorar
þokukendar og hugsjónir vorar óskýrar. En nú er alstaöar aS