Sameiningin - 01.03.1914, Blaðsíða 17

fjölmargir hrópa: burt ineð hann!
í óráði aldar sinnar.
Sú þjóð, sem fátœkr þráir aitð,
Sem þyrstr vatnsdrykk og svangr brauð,
Þarfnast nú auð þíns anda.
Ljóð, er þú söngst með sorgartár,
Svalaði mörgum aldir þrjár,
Leysti niargt Uf úr vanda.
Holdsveikr maðr! öll þau ár
Ótal þú grœddir hjartasár,
Líkþrá og lýðsins kvilla.
Œðsti prestr hjá íslands þjóð!
Andans plágu þín heftu Ijóð;
Stöðvaðist vonzka’ og villa.
Konungs að boði kristna trú
Kenndir herteknum löndum þú;
En konungr konunganna
Kvaddi þig fyrir krossins-óð
Að kenna gjörvallri landsins þjóð,
Trúveikri, trúna sanna.
Fátt var í landi um fagran söng,
Er faðir þinn hringdi Líkaböng
Brostinni heima á Hólum.
Ha rra til messu hringir þú
I hjörtum landsmanna, fyrr og nú,
/ kotungsbœ, kirkjum, skólum.
Nú þegar kirkjan klofnuð er ..
Og kennidómrinn holund ber,
Hœst ber á hátign þinni;
Heilagr andi let þín Ijóð
Lífstein andlegan verða þjóð,
•— Vorkenndi vantrú minni.