Sameiningin - 01.03.1914, Blaðsíða 27

23
vers; 23. sálmr, 4. og 5. v.; 29. sálmr, 8.-11. v.; 30, sálmr,
7. v; 31. sálmr, 13., 14. og 15. v.; 34. sálmr, 9. v.; 39.
sálmr, 12. v.; 40. sálmr, 8. v.; 41. sálmr, 5. og 6. v.
Hið annað aðal-atriði efnisins í Passíusálmunum er
siðalœrdómar, og verðr þeim skift í þrjá þætti: (1)
Áminningar um rétta liegðun. (2) Huggun í sorg og
dauða, og (3) Siðferðileg spakmæli.
1. tit-af sérliverju atviki í píslarsögu Jesú fær H.
P. tilefni til að áminna sjálfan sig og aðra um að bœta
líferni sitt og láta friðþæginguna verða sér heilaga hvöt
til þess að lifa hreinu og fögru lífi, sem guðs barn. Ná
áminningar þær til œðri og lægri, og til alls, sem fyrir
kemr í lífinu.
Borgaraleg yfirvöld eru áminnt um réttlæti í dómum
og allri embættisfœrslu, og þeim er bent á þá ábyrgð, sem
þau beri gagnvart guði. Að þessu lúta: 7, 8-11; 8, 18-
20. 23; 26, 7-10.
Þá eru ekki síðr kennimenn safnaðarins alvarlega á-
minntir um trúmennsku í stöðu sinni og þeim gjört það
ljóst, að fyrir guði verði þeir um síðir að standa reikn-
ingskap á kenning sinni og gæzlu lijarðarinnar:
„Þú, guðs kennimann! þenk um þa<5:
þar mun um síöir grennslazt að,
hverninn og hvað þú kenndir;
aS lærisveinum mun líka spurt,
sem lét þitt gáleysi villast burt;
hugsa glöggt, hvar viS lendir.“—X., ii.
„Jesús vill, aS þín kenning klár,
kröftug sé, hrein og opinskár,
lík hvellum lúSrs hljómi;
laun-smjaSran öll og hrœsnin hál
hindrar guSs dýrS, en villir sál,
straffast meS ströngum dómi“—X., 12.
Enn fremr versið: „En þú, sem átt að vera útvalinn
drottins þjón“, 15, 6.
Safnaðarlýðr allr er um það áminntr, að elska guðs
orð og lilýða því, 10, 14.
Rúm leyfir liér ekki að tilfœra hina almennu siða-
speki Passíusálmanna. Þar er óþrjótandi uppspretta af
fegrstu siðareglum, og ætti hver kristinn íslendingr að