Faxi - 01.01.1986, Qupperneq 10

1
MINNING
Helgi H. Hjartarson
rafveitustjóri
FÆDDUR 14.12.1922 - DÁINN 31.12.1985
Að morgni gamlársdags 1985
andaðist Helgi H. Hjartarson raf-
veitustjóri að heimili sínu, aðeins
63ja ára að aldri. Útför hans var
gerð frá Grindavíkurkirkju föstu-
daginn 10. janúar 1986 að við-
stöddu fjölmenni.
Helgi fæddist í Reykjavík 14.
des. 1922. Foreldrar hans voru
hjónin Hjörtur Þorkelsson neta-
gerðarmaður og kona hans,
Magnea Jensdóttir, en þau voru
þá búsett í Reykjavík. — Eftir fá-
ein ár fluttist Helgi með for-
eldrum sínum til Akraness, og
þar liggja hans æskuspor í leik og
starfi.
Að loknu námi í barnaskóla sat
Helgi einn vetur í Reykholtsskóla,
1937—1938, en þegar hann hafði
aldur til fór hann á sjóinn, eins og
algengt var um unga menn á þeirri
tíð, og sjómaður var hann þar til
hann hóf rafvirkjanám hjá Sveini
Guðmundssyni á Akranesi 1942
og lauk sveinsprófi í iðninni frá
Iðnskóla Akraness 1946. Síðar fer
hann til Reykjavíkur og stundar
þar háspennustörf og öðlast lög-
gildingu í háspennuvirkjun 1953.
Helgi kvæntist 8. febr. 1947
heitkonu sinni, Katrínu Lillien-
dahl Lárusdóttur, Lárusar Jóns-
sonar sjómanns, og konu hans
Valgerðar O. Lilliendahl, en þau
bjuggu lengi í Bræðraborg í
Grindavík.
Árið 1948 fluttu svo ungu hjónin
til Grindavíkur og reistu sér bæ og
nefndu Helgafell, sem í dag er
Sunnubraut 1, og þar hefst hans
ævistarf.
Sogsrafmagnið er þá nýkomið í
plássið og réðst Helgi til Rafveit-
unnar sem rafveitustjóri frá og
með 1. jan. 1949. Þá var íbúatala
Grindavíkur innan við 500
manns, en þeim átti eftir aðJjölga
svo um munaði.
A þessum árum átti ég sem odd-
viti hreppsins náið samstarf við
rafveitustjórann um framkvæmd-
10 FAXI
ir og fjármál rafveitunnar, sem
jafnan var þröngur stakkur skor-
inn vegna fámennisins. Helgi var
ungur og mjög áhugasamur um
uppbyggingu rafveitukerfisins og
ýtinn um framlög til fram-
kvæmda. Einkum var honum það
metnaðarmál að lýsa byggðarlagið
upp og hygg ég að óvíða hafi
byggðarlög af sambærilegri stærð
við Grindavík búið við betri götu-
lýsingu á þeim tíma. Síðar lagði
hann áherslu á, þegar íbúum
fjölgaði, að koma öllu rafveitu-
kerfinu í jörð. Helgi var mikið
hraustmenni og kom það sér oft
vel þegar óveður geisaði og raf-
magnið fór af. Þá gekk hann af
atorku fremstur í flokki til að leita
bilunar og gera við svo að ljósin
mættu lýsa sem fyrst á ný. Sam-
hliða rafveitustjórastarfinu varð
hann að sinna almennum raf-
virkjastörfum í plássinu.
Þau hjónin, Helgi og Katrín,
eignuðust einn son barna, Hörð
Gylfa, sem fæddur er 9. okt.
1950. Hann lærði rafvirkjun hjá
föður sínum, og ráku þeir í félagi
verktakafyrirtæki í iðninni.
Helgi var alla tíð ljúfur og glaður
í samstarfi, félagslega þenkjandi
og alltaf fús að leggja lið þegar
með þurfti. Hann var í eðli sínu
tilfmningamaður, viðkvæmur í
lund og mátti vart aumt sjá. I lann
var mikill húmoristi og sá glöggt
það skoplega í tilverunni. Gat
hann þá átt það til, þegar svo bar
undir, að leika ýmsa ,,karaktera“
á góðlátan og glettinn hátt, svo að
skemmtun var að.
Helgi var söngvinni og gekk því
fljótt til liðs við kirkjukórinn.
Hann hafði djúpa, sterka en
mjúka, blæfagra bassarödd, sem
munaði um. Gamansemi hans
vakti oft kátínu á kóræfingum,
því að hann var orðheppinn og gat
sagt fyndni, sem hitti í mark.
Helgi var með okkur í kirkjunni
á jólunum og tók þátt í söngnum.
Vegna langvarandi veikinda átti
hann örðugt um að sækja æfingar,
en þegar af honum bráði og þraut-
ir linaði, var hann reiðubúinn að
leggja sig fram um að læra það
sem þurfti, og fór ég þá stundum
með honum einum upp í kirkju til
að kenna honum það, sem hann
fann að á vantaði til þess að hann
gæti veriö þátttakandi í jóla-
söngnum.
Það bar til á aðfangadagskvöld,
að auk venjulega aftansöngs, var
efnt til helgistundar í kirkjunni
um miðnæturskeið. Húsfyllir var
í báðum guðsþjónustunum. I lelgi
tók þátt í söngnum af lífi og sál og
sjáanlega af mikilli innlifun og
gleði á jólanótt. Hann naut helgi
stundarinnar af því að hann var
kristinn maður.
Lagið sem Helgi þurfti að læra
til að vera með í miðnæturmess-
unni var: í austurlöndum stjarna
skein svo skær, eftir Sigvalda
Kaldalóns. Það varð hans svana-
söngur. Hann átti ekki aftur-
kvæmt í kirkjuna til að syngja
skapara sínum lof og dýrð.
Veit ég að kórfélagarnir sakna
vinar í stað og harma fráfall hans,
því að Helgi var góður félagi.
Sjálfur þakka ég langt og gott
samstarf og trygga og trúfasta
samfylgd í félagsmálastörfum frá
fyrstu kynnum.
Öll biðjum við þess að drottinn
vor og guð, gefi ekkjunni og syn-
inum eina, svo og ástvinum þeirra
öllum, þrek og þolgæði til að bera
hinn mikla harm, fyrir trúna á
Jesúm Krist, drottin vorn.
SvavarÁrnason
Kveðja frá
Kirkjukór Grindavíkur
Helgi Hjartarson gekk til liðs við
Kirkjukór Grindavíkur haustið
1950, það eru því 35 ár síðan hann
hóf þátttöku í kirkjusöng í
Grindavík. Helgi var góður söng-
maður, hann hafði mikla og fal-
lega bassarödd, seni naut sín vel í
kórsöng. Hann var góður og
skemmtilegur félagi, glettinn og
spaugsamur, þegar því var að
skipta.
Enda þótt Helgi hafi átt við van-
heilsu að stríða, nokkur undan-
farin ár, kom lát hans mjög á
óvart, ekki hvað síst fyrir söng-
fólkið í kirkjukórnum, því hann
stóð á sínum stað og söng með
okkur á jóladag, 25. des. s.l., en
var allur að morgni gamlársdags. |
Það er skarð fyrir skildi í röðum
okkar þegar svo ágætur félagi og
vinur er horflnn á braut, yfir móð-
una miklu.
Um leið og við þökkum Helga
langt og gott samstarf á liðnum ár-
um, sendum við eiginkonu hans
og syni, svo og öðrum aðstand-
endum, okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
G.E.
A