Faxi - 01.04.1989, Blaðsíða 11

MINNING
Ester Karvelsdóttir
kennari í Njarðvík
Fædd 23. ágúst 1933
Dáin 15. maí 1989
Ester Karvelsdóttir kennari við
Círunnskóla Njarðvíkur er látin.
Hún i'ékk hjartaáfall föstudaginn
12. maí. Við rannsókn kom í ljós að
hér var um alvarlegt áfall að ræða.
Hún var í skyndi flutt til London þar
sem hún gekkst undir erfiða aðgerð
og þar lést hún hinn 15. maí.
Saga Esterar Karvelsdóttur var
öll.
NóbelsvenMaunaskáldið Marquez
sagði einhvern tíma að það óréttlát-
asta í þessum heimi væri dauðinn.
Hann reiddi hátt til höggsins í þetta
skiptið. Dauðinn er svo sannarlega
óréttlátur þegar fólk er hrifið á burt
mitt í önn dagsins. Óvænt kveðjum
við traustan vin og samkennara.
Ester fæddist á Hellissandi 23.
ágúst 1933. Eoreldrar hennar voru
hjónin Anna Margrét Olgeirsdóttir
og Karvel Ögmundsson.
Ester ólst upp í Ytri-Njarðvfk og
gekk í Njarðvíkurskóla. Hún tók
gagnfræðapróf frá Flensborgarskóla
árið 1950 og kennarapróf tók hún
irá Kennaraskóla Islands árið 1956.
t‘á lá leiðin aftur hingað suður
með sjó. Hún kenndi eitt ár við
Bamaskóla Keflavíkur en árið eftir
hóf hún starf við Njarðvíkurskóla
eða Grunnskóla Njarðvíkur eins og
hannheitirnú. Húnvarafturkomin
í sinn gamla skóla, nú sem kennari
og þar starfaði hún alla tíð þar til
yfir lauk.
Ester Karvelsdóttir tók sér leyfi frá
kennslu skólaárið 1977-1978 til
þess að stunda framhaldsnám við
Kennaraháskóla íslands. A
kennsluferli sínum sótti hún fjölda
námskeiða og lýsir það Ester vel
hversu mikla áherslu hún lagði á
endurmenntun og símenntun. Hún
vnrð sérkennari skólans.
Árið 1954 giftist hún Sigmari
Ingasyni verkstjóra hjá Njarðvíkur-
bæ. l>au eiga tvo syni, Olgeir og
Bjarnþór.
Ég kynntist Ester Karvelsdóttur
fyrst í pólitisku samstarfi hér suður
með sjó og einnig í starfi í samtök-
um kennara. En árið 1983 kem ég
að Grunnskóla Njarðvíkur og þar
kynnist ég Ester á nýjum vettvangi
sem duglegum og traustum kenn-
ara, sem lagði allan sinn metnað í
starfið.
Ester var unnandi góðra bóka og
var mjög vel lesin. l>á var hún kven-
réttindakona í þess orðs bestu
merkingu. Hún vann ötullega í allri
kjarabaráttu kennara. Því var hún
trúnaðarmaður þeirra um árabil.
Ester var einstaklega mannleg í
öllum samskiptum við okkur hin,
sýndi ætíð áhuga á því sem aðrir
voru að gera og kunni að hrósa því
sem vel var gert. Hún hafði ákveðn-
ar skoðanir og lét þær hiklaust í ljós.
Það var aldrei nein lognmolla í
kringum Ester Karvelsdóttur. Hún
var nákvæm og vandvirk í starfi
sínu og úrræðagóð. Hún var fag-
maður.
En umfram allt vildi hún veg skól-
ans sem mestan og bestan og bar
metnað hans fyrir brjósti. Ester var
einn af máttarstólpum skólans.
Sæti hennar venCur vandfyllt.
Mér er sérlega minnisstætt hversu
vel hún náði til skjólstæðinga sinna
og hversu vænt þeim þótti um hana.
Daginn eftir lát hennar stóðu þeir í
hóp framan við skrifstofu skólans
og vissu vart hvert framhaldið yrði.
Þeir söknuðu vinar í stað.
í vetur vann hún að stofnun Nem-
endaverndarráðs við skólann. Hún
lagði áherslu á að ljúka því verki
fyrir lok skólaársins. Upphaflega
átti nafnið að vera annað, en Ester
vildi einmitt þetta nafn, því ráðið
átti fyrst og fremst að huga að vernd
nemenda. Þar átti að fara fram eins
konar forvarnarstarf fyrir þá nem-
endursem þurftu hjálpar við. Þá var
hún einnig aö skipuleggja sérdeild.
Reyndar var hún að skipuleggja alla
sérkennslu skólans fyrir næsta vet-
ur. Skipulagshæfileikar hennar
voru ótvíræðir.
Ovænt er nú komiö að kveðju-
stund. Við, starfsfólk Grunnskóla
Njarðvfkur, litum björtum augum
fram á veginn og brostum mót
hækkandi sól. Sumar var loks að
koma með sólskin og bjartar vonir.
En þá kom helfregnin.
Og því van) allt svo hljótt \nð helfregn þína
sem he/ði klökkur gigjustrengar broslið.
Og enn ég veit murgt hjarta fiarmi lostið,
sem hugsar til þin allu daga sinu.
En meðan árin þreyla hjörtu hinna,
sem hor/ðu eftir þér i sárum írega,
þá blómgast enn og blómgast œn'nlega,
þitt bjarta wr i hugum \ina þinna.
(Tómas fíuðm.)
Eiginmanni, sonum, föður og
öllum öðrum ættingjum og
tengdafólki votta ég einlæga
samúð mína.
Kahlil Gibran segir: „Skoðaöu
hug þinn vel þegar þú ert glaður, og
þú munt sjá, aö aðeins þaö sem
valdið hefur hryggð þinni, gerir þig
glaðan.
Þegar þú ert sorgmæddur skoð-
aðu þá aftur huga þinn og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess sem
var gleöi þín.“
Að leiðarlokum vil ég þakka Ester
Karvelsdóttur vináttu, hlýju og
hjálpfýsi og einstakt starf við
Njarðvíkurskóla öll þessi ár. Ég
þakka trausta samfylgd og sam-
vinnu. Ég veit að allt starfsfólk
Grunnskóla Njarðvíkur tekur
heils hugar undir. Við söknum
vinar og góðs félaga.
Blessuð sé minning hennar.
Gylfí Gudmundsson.
Lífið er slungið og vinátta er ofur-
lítið undur. í fyrstu ólu þið Sigmar
lítt harnaðan tmgling upp og ykkur
tókst að gera tinglinginn að sam-
ræðufélaga. Já, það er ekki svo
langt síðan að við ræddum um hve
árin er telja aldurinn hafa styst með
tímanum. Þrítug vinátta er ríkulega
ræktað félag; samræðufélag og
hugsanafélag. Sú hugsun er áleitin
hvort vanheilsa geti verið slíkur
förunautur að enginn veiti því eftir-
tekt að hún fylgi með. Spumingin
kann að vera röng! Sannarlega
minnir sérhver vanlíðan á veru sína
og það án afláts. Að geyma slíkar
minningar en ýta þeim til hliðar til
að sýna samferðafólki sínu rétt-
mæta virðingu og láta það vera sitt
síðasta verk, ber vott um hugrekki.
Og því hugrekki er dyggð og dyggð-
ug manneskja er umræðuefnið er
rétt að segja að af engum hefi ég lært
betur að bera lotningu fyrir tiltek-
inni siðlegri breytni. Það er mikil
reynsla að þekkja fólk sem ber virð-
ingu fyrir tungu sinni. Hvemig tal-
að er um tunguna og með henni.
Ég veit, að þó við höfum misst
merka konu, þá lifa margbrotnar
áleitnar hugsanir í hverri hugleið-
ingu okkar. Við spyijum hvort
spumingar okkar séu réttmætar.
Fjölskyldan, þessi stóra fjöl-
skylda, hefur mikils að minnast.
Sigmar, við vitum og vitum ekki að
efnið er mikið og meira en tungan
ræður við.
Helga Öskarsdóttir.
FAXI 127