Faxi - 01.04.1989, Blaðsíða 30

umhverfisins á hinn unga dreng.
Þegar því starfi er lokið, sem
pabba var falið, gengum við upp
á Hólahóla, þar var erfitt að
ganga upp, því vikurinn skreið
undan fótum í hverju spori. Þeg-
ar við vorum komnir upp á topp-
inn blasti við ógleymanleg sjón,
sól var nær gengin til viðar og
sendi bleikrautt geislaflóð á
jökulinn og allt umhverfið, hafið
var spegilslétt, hinn rauðleiti
bjarmi var sem litblæja breidd
yfir mikinn hluta þess. Úti við
sjóndeildarhring blikaði á segl
margra franskra handfærafiski-
skipa, þar var mikil reisn á
þeim, grynnra voru margir
kútterar sem við álitum vera
færeyska, en austar miðnesinu
voru margir reykir sem liðuðust
upp í loftið, sumir þétt upp í
landsteinunum, þetta voru
reykir frá breskum togskipum.
Stundum komu togararnir í ljós
margir í einu og á næsta augna-
bliki hurfu þeir, og eins var með
frönsku duggurnar, allt eftir því
hvemig bylgjur geislaflóðs
kveldsólarinnarféllu. Litlu lind-
imar sem runnu niður Stakka-
brekkurnar voru eins og silfur-
þræðir í grænum möttli, túnin
iðjagræn og hinn volduga
skrautfald Fjallkonunnar,
Snæfellsjökul, bar hátt við
dimmbláa himinhvelfingu,
sveipaðan geislaflóði kveldsól-
arinnar.
Aldrei hef ég séð svo fagra og
stórbrotna sjón, og hin algjöra
kyrrö sem aðeins var rofin af
léttu kvaki einstaka mófugla.
Eftir bæjarbmnann urðu foreldrar
Karvels að láta sum bömin frá sér
sökum fátæktar. Eftirminnileg er
frásögn Karvels með hvaða hætti
hann varð í þeim hópnum.
Eftir hádegi næsta dag fór
mamma með bamahópinn út í
Bakkabæ. Þar bjó Eggert Guð-
mundsson bróðir hennar og
Ingibjörg Pétursdóttir frá Malar-
rifi, afburða dugleg myndar-
kona. Eggert var talinn mikill
formaður á Sandi. Hann var á
sjó þegar við komum. Á reit fyrir
framan húsið var breiddur salt-
fiskur og saltfiskur var breiddur
á alla grjótgarða í nágrenninu,
en mikið var af þeim. Eg hafði
aldrei komið í svo reislulega
mannabústaði. Þar vom þrjú
herbergi og eldhús og hátt á ann-
ar meter á milli rúma. Við vor-
um öll í eldhúsinu og biðum eftir
kaffi, því Ingibjörg sagðist ekk-
ert geta ákveðið fyrr en Eggert
lenti.
Allt í einu er bankað, einhver
kom í dyragættina og kallaði:
,,Imba, það er að koma skúr".
Það var gustur á Ingibjörgu, þeg-
ar hún snaraðist út til að taka
saman saltfiskinn er breiddur
hafði verið um morguninn.
Nokkm seinna kom hún inn aft-
ur, hafði henni og fleirum tekist
að bjarga fiskinum undan regni.
Nokkru síðar kom Eggert af sjó.
Hann heilsaði okkur og fór svo
inn í svefnherbergi til að borða.
Nokkru síðar kom hann fram.
Ingibjörg spurði hann þá hvert af
börnunum hann ætlaði að taka.
Hann leit yfir hópinn, bendi á i
mig og sagði að það væri best að
þessi yrði eftir. Síðan fór hann út
til aö gera að aflanum. Ingibjörg
spuröi hvað liði lærdómi.
Mamma sagði að ég væri sæmi-
lega læs og kynni hálft átján
kafla kveriö., ,Hefur honum ver-
ið hlýtt yfir kverið“, spyr Ingi-
björg. Mamma svarar játandi.
Ég man að Ingibjörg setti nokk-
uö í brýrnar. Eg held að hún hafi
efast um að ég kynni hálft kveriö
utanbókar, en seinna sannfærö-
ist hún um aö þaö var rétt. Nú
fór mamma að búa sig til feröar
heim að Árbarði. Hún og syst-
kini mín kvöddu mig í eldhús-
inu.
Ég flýtti mér inn í svefnher-
bergi, því út um þann glugga gat
ég séð best á eftir mömmu og
systkinum mínum þegar þau
gengu inn eftir götunni. Ég lagði
mig út aö glugganum til að sjá
þau sem lengst. Mér fannst eins
og það kæmi einhver kökkur í
hálsinn á mér. Ég reyndi því eins
og ég gat að láta ekki tárin sjást.
Ég læddist fram og mér tókst að
stöðva þau. Ég gerði mér grein
fyrir að ég væri farinn að heiman
fyrir fullt og allt frá pabba,
mömmu og systkinum, því yröi
aldrei breytt. Ég var kominn í
fóstur til vandalausra.
Á Hellissandi var þess ekki kostur
að velja sér starfssvið. Sjósókn var
eina atvinna sem bauðst. Unga og
metnaðargjarna drengi dreymdi um
að vera fullgildir sjómenn sem fyrst
og síðar fengsælir formenn.
I'yrsta sumarið mitt á Sandi
haföi ég mikla löngun til að fá að
fara á sjó. I£g spurcM Eggert hvort
ég mætti ekki róa einn róður. En
hann sagði að þaö gæti verið að
ég fengi að róa næsta sumar. Það
væri víst nógu snemma, ef ég
yrði sjóveikur, því þá yröi ég orð-
inn tíu ára. Ég var hálfs tíunda
árs þegar ég fór að heiman. En
þrátt fyrir þessa neitun var ég
alltaf í kringum bátana við aö
hjálpa til að setja, hlaupa með
hlunna og gera ýmsa snúninga.
Svo var þaö eitt laugardagskveld
aö Iiggert ákvað aö róa, því ekki
gaf um morguninn vegna brælu.
Viö settum bátinn fram, en um
leiö og báturinn fór á flot, hopp-
aöi ég upp í hann. Ég var ekki
rekinn í land og þar með var ég
kominn í minn fyrsta róöur sem
Breytt símanúmer
og aðsetur
Frá og með 17. apríl 1989 verður eftirtalin starfsemi
bæjarfógeta og sýslumannsembættisins í Keflavík
flut að Hafnargötu 62 í Keflavík (Samvinnubankinn
gamli);
1. Uppboðsréttur sími 15511
2. Fógetaréttur sími 15505
3. Gjaldþrotaskipti, sifjamál, hjónaskilnaðarmál
opinber mál sími 15512
4. Einkamál, skipti dánarbúa sími 15512
5. Einkamál sími 15504
6. Jón Eysteinsson bæjarfógeti og sýslumaður sími
15507.
Þá verður sakadómur embættisins í lögreglustöðinni
að Hringbraut 130 í Keflavík sími 15507.
Geymið auglýsinguna
Bæjarfógetinn í Keflavík,
Grindavík og Njarðvík.
Sýslumaðurinn í Gullbringusýslu
146 FAXI