Faxi

Volume

Faxi - 01.09.1990, Page 12

Faxi - 01.09.1990, Page 12
MUNIÐ ORKU' REIKNINGANA Eindagi orkureikninga er 15. hvers mánaðar. Látið orkureikninginn hafa forgang Hitaveita Suðurnesja 11 BÖKASAFN NJARÐVÍKUR Grunnskólanum — Sími 11015 Skóla- og ◦lmennin< assafn 11 1 1 w 1 II III Almenn útlán: jAvvVA III 1. sept. — 31. maí mánudaga kl. 16-20 þriðjudaga kl. 15-19 miðvikudaga kl. 15—19 fimmtudaga kl. 19-22 laugardaga (fö o fápL kl. 13-15 sinnar. En hún átti skýringu á boði sínu og framlagi. ,,Sá sem horfir á barnið sitt svelta, er ekki að láta smámuni koma sér úr jafnvægi. Kona sem veit ekki, hvaðan næsti málsverður kemur fyrir börnin sín, er ekki að hafa áhyggjur af drottnunarvaldi tískuhannaða í heimsborgum. Henni er sama, hvort kjóllinn frá í fyrra dugar enn, eða hvort einvaldar skipa fyrir um að færa faldinn upp eða niður. Þegar þjáningin er mikil og þungbær, opnast augu fyrir því, hvað er stórt og hvað er smátt. Þegar þjáningin ræður um mat, er hin smáa, sem fyllir alltof oft huga ykkar, ríku þjóðanna, einskisvirði og ástæðulaust að láta það ræna sig svefni." Margur mun vafalaust læra af því, að svona er talað til hans og taka tillit til þess, þegar verið er að æsa sig upp út af smámunum eða gera smáskýjahnoðra á annars sólríkum hamingjuhimni aö óveð- ursþrumu. En það er líka hægt aö gleyma þessu og láta svo sem engu skipti og vera jafnblindur á skírskotunina og áður. En þá kemur grenndin aftur til sögunnar, þessi sem bendir okkur á, að allir eru nágrannar. Það var ógnþrungið að kynnast fátækt- inni í Brasilíu, þegar viö vorum þar í vetur. En ég ætla ekki að fara frekar út í þá sálma núna. Hitt vil ég benda á, að einnig kemur fram í Morgunblaðinu í dag, að eyðing regnskóganna er enn geigvæn- legri en ætlað hafði verið. Og var nú nóg vitað fyrir. Skyldi einhver ætla, að lítt skipti það okkur máli, norður undir heimskautsbaug, hvað gerist suður við miðlínu. En það er nú öðru nær. Regnskógarn- ir eru eins og risastór lungu, sem framleiða súrefni fyrir alla jarðar- búa. Eyðist þeir, fer súrefniö í ótrúlegum mæli líka, svo að erfitt getur orðið um andardráttinn hér líka. Og fyrir hver tíu tré, sem eru felld, er aðeins eitt gróðursett. Og það hefur líka áhrif á okkur, hvernig horfst er í augu við fram- tíðina, þar sem erfiðleikar eru ekki aðeins við túngarðinn, held- ur innan veggja líka. Hugsum um það, að síðan 1980 hefur framlag til heilsugæslu í 37 fátækustu löndum heims dregist saman um helming og til menntunar um fjórðung. Það þarf ekki að leggja út af því, hver áhrif þetta hefur í för með sér. Né heldur hitt, að þegar alltaf sígur meir og meir á ógæfuhliðina, er stutt í það, að báturinn sökkvi og dragi þá fleiri með sér. Það er hægt að halda svona Jengi áfram til að benda á það, að enginn einn er utan áhrifasviðs annars, og þá skipta fjarlægðir ekki öllu. En þess gerist ekki þörf. Aðeins á þingi sem þessu, að fara um það nokkrum orðum, sem engum dylst. En vitanlega er von. Ekki að- eins í því að deila þjáningu með þeim, sem mikið líða, svo aö okk- ur haldist betur á áttum. Og ekki aðeins með því að planta trjám í stað þeirra, sem eyðast. Vonin er fólgin í því, sem kirkjan bendir á. Það var ekki aðeins í upphafi, sem skapari gekk fram og gaf allt með sér. Hann er enn að verki. Og kirkjan bendir á það og aldrei sem á sunnudaginn var, hvítasunnu- dag, að náð hans er slík, að hún mótar viðhorf, en leggur ekki að- eins orö á vör. Kirkjan bendir til herra síns, sem gekk um kring og gjöröi gott á jarðvistardögum sín- um, svo að við sjáum í fótsporum hans tákn þess, að enn er hægt að tengja himin og jörð, svo að hið skapaða njóti. Og kirkjan er kvödd til þess að kalla svo hátt, að enginn sofni á verðinum. Brýna svo sterkt, að enginn tapi áttum. Ekki aöeins vegna einhvers í fjar- lægðinni, heldur vegna sjálf sín. Og kirkjan veit, að fátt er sterkara en þessi hvöt, sem lætur okkur miða við okkur sjálf og fáu er erf- iðara að breyta. Jesús horfist þá líka í augu við þetta, þegar hann segir okkur að elska náunga okk- ar — eins og okkur sjálf —. Það megna fáir að gleyma eigin þörf- um, enda eru þá dýrlingar mættir eða englar. En sá sem sér svar viö eigin þörfum í framlaginu til ann- arra er á þeirri braut, sem skapar- inn markaði, er hann leiddi hina fyrstu foreldra fram og kvaddi þá til ábyrgðar. Ekki aðeins á sér og niðjum sínum, heldur á öllu hinu skapaða. Von framtíðar er því enn sem fyrr fólgin í einstaklingum, enda er hver og einn kallaður sem slík- ur. En mátturinn vex og eykst í samstöðunni. Á hvítasunnunni fyrstu heyrði hver og einn postul- ana tala á því máli, sem þeir skildu. Kirkjan þarf enn að tala það mál, sem allir skilja, svo að enginn sofni á verðinum. Ég sé því í hreyfingu sem ykkar sterkan og mikinn bandamann, þar sem vakandi menn og konur bindast samtökum um árangur í vernd þeirrar sköpunar, sem okkur er ekki aðeins seld í hendur til ábyrgðar, heldur eigum allt undir um framtíð okkar og niðja okkar. Megi því verða góður árangur af starfi ykkar hér á þessu þingi og daga alla. Guð blessi alla þá, sem heyra hróp veraldar og leitast við að lina þjáningar og leiða fátæka til nægta. Ólafur Skúlason. 176 FAXI

x

Faxi

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Faxi
https://timarit.is/publication/678

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.