Faxi - 01.06.1993, Blaðsíða 9

má fylgja með, honum til afbötunar,
að þetta fyrsta hótel bæjarins, var
örugglega sniðið að þörfum því eins
og ljósmyndir sýna var þar hvorki
hátt til lofts né vítt til veggja. Skv.
úttekt var húsið um 54 fermetrar að
grunnfleti, með lol'ti og kjallara undir
hluta þess.
Sóknarpresturinn á Utskálum vitj-
aði húss hjá Ólafi síðla árs 1885. Þá
voru búandi í húsinu Ólafur, Odd-
björg Signður kona hans Magnús-
dóttir frá Höskuldarkoti og Vigdís
Sæmundsdóttir vinnukona. Engra
gesla er gelið á hótelinu, enda var
þess kannski ekki að vænta. Það mun
raunar snemma hafa komið í ljós að
lítill rekstrargrundvöllur var fyrir
gistihús í Keflavík. Einhver greiða-
sala var þar þó og hafa Oddbjörg og
vinnukonan líklega gengið um beina.
Ólafur var þó ekki að baki dottinn
því hann leigði veitingastofuna lil
alls konar fundarhalda og skemmt-
ana. Þannig segir frá því að um skeið
haft fundir stúkunnar Vonarinnar
verið haldnir á hótelinu, og þótti hart
því veitingastofan var vitaskuld eitt
helsta vígi Bakkusar í Keflavík á
þeim árum.
Ólafur veitingamaður álti raunar
sök á mikilli tilvistarkreppu templara
í bænum árið 1886. Gáleysisleg um-
mæli hans um að hann hefði viður-
væri silt af því að selja templurum
veitingar llugu þá vængjalaus um
þorpið og leiddu til frumvarps æðsta-
templars um að heimsóknir stúku-
manna á hótelið yrðu bannaðar, að
viðlögðum sektum. Aðrir templarar
treystu sér ekki til að taka svo djúpt í
árinni, en mælst var til þess að félag-
ar stilltu komum sínum í þetta must-
eri lastanna í hóf lil að gefa sögu-
smettum bæjarins ekki höggstað á
sér.
Ennfremur var hótelið um skeið
dubbað upp sem barnaskóli, og
kenndi Magnús Bjarnason guðfræð-
ingur og síðar prófastur á Kirkju-
bæjarklaustri keflvískum ungdómi
þar ýniis guðrækileg vers og samsett-
ar þríliður og fleira hollt og upp-
byggilegt.
Með því að Ólafur og Oddbjörg
spunnu hvorki gull né silki af hótel-
rekstrinum einurn saman mátti veit-
ingamaðurinn til að leita tjölskyld-
unni farborða með öðrum hætti (þá
hafði þeim hjónum fæðst sonurinn
Magnús, sfðar útvegsbóndi í Hösk-
uldarkoti).
Ólafur var formaður á fjögra
manna fari og hélt því til fiskveiða;
hinn 29. mars árið 1887 gerði mikið
hvassviðri er Ólafur var í róðri og
fórst hann þar ásamt tveimur háset-
um en fjórða manni var bjargað.
Oddbjörg fékk leyfi sýslumanns til
að halda greiðasölu áfram en árið
1888 var hótelið selt á uppboði. Varð
Ingvar Ingvarsson í Junkaragerði
hæstbjóðandi og hreppti þannig
hótelið fyrir 1.565 krónur. Oddbjörg
Ólaf'ur Þorlcifsson og
hélt til Ameríku að þessu búnu og
mun hafa andast þar, en Magnús
sonur þeirra Ólafs ólst hér upp og
varð umsvifamikill útgerðarmaður.
Leiguíljiíöir og verslun á
hótelinu
Ingvar í Junkaragerði var líklega
lítt hneigður til veitingareksturs.
Hótelið fékk því enn nýtt hlutverk og
varð nú skjól þeirra fjölskyldna í
þorpinu sem ekki áttu eigið þak yfir
höfuðið. Ingvar leigði hótelið sem sé
út, og bjtiggu jafnan 2-3 fjölskyldur
þar samtímis. Hefur þar efalítið verið
þröngt unt og ekki komið margir fer-
metrar í hlut hvers og eins miðað við
það sem sagt var hér að framan um
fermetramál hússins. Þar við bættist,
að verslun var ájarðhæðinni.
Af bréfabók sýslumannsins frá
árunuin fyrir aldamót er að sjá, sem
Ingvar hafi átli í ógnarbasli með
þessa skjólstæðinga sína. Með reglu-
bundnu millibili berst sýslumanni
bréf frá honum þar sem þess er óskað
að yftrvaldið teygi sinn langa arm
suður lil Keflavíkur og beri út á götu
eða hvert sem þóknast kann ýmsa
leigutaka sem svikist haft um að
borga uppsetta húsaleigu. Ekki fer
sögum af því hvort kaupmenn, sem
fengu að hafa dúk sinn og disk í
skjóli Ingvars á Hafnargötu 16 voru
jafn pöróttir.
... svo />ú verðir aftur ung ...
Guðfinnur nokkur Jónsson hefur
eignast Hótelið af Ingvari undir
aldarlok og hinn 5. apríl árið 1897
seldi hann það l lelga Asbjörnssyni,
sem um skeið var nteð einhverja
verslunarmynd í Keflavfk en varð
síðar meir óðalsbóndi í Innri-
Njarðvík. Helgi seldi Guðmundi
Helga Þorvarðarsyni verslunarmanni
húsið og Guðmundur Stefáni M.
Bergmann myndasmið. I tíð Stefáns
hafði Vilhjálmur Chr. Hákonarson
búð í hótelinu, var hún á jarðhæð en
íbúð Stefáns á efri hæð.
Það segir annars mikla sögu um
viðgang þorpsins að „fótógrafer"
Oddbjörg Magniisdóttir
þætti ástæða til að setja sig þar niður.
En Stefán mun hafa haft yfrið nóg að
gera við að „taka af" Suðurnesja-
menn.
í gamanbrag um Kellavík og
þoipsbúa sem Jón Guðmundsson orli
segir svo um Stefán og starfsemi
hans;
Pá lield ég mcetli minnast á myndasmiðinn,
þrí verkið gengur lionum lijá, liann eriðinn.
Og efþérfinnst cllin þung, á þig bindast,
srn þú rerðir aftur ting, áttu að myndast.
Fjölmargir lögðu því leið sína á
fund myndasmiðsins og létu festa sig
á gler í von um að varðveita þannig
æskuna einhvers staðar. En sú von
varð brátt að engu; á einurn klukku-
tíma urðu minningarnar þær arna
eyðileggingunni að bráð og það góð-
fræga hótel Ólafs snikkara var allt í
einu horfið.
Til ólukku kom sem sagt upp eldur
í húsinu um miðjan apríl 1912 og
fuðraði það upp og brann til ösku að
sögn á einni klukkustund. Mest allt
myndaplötusafn Stefáns fór þar for-
görðum ásamt vörubirgðum verslun-
ar Vilhjálms.
Vilhjálmur var að vísu tryggður
hjá tryggingarfélaginu „Norge" svo
einu gilti þótt fáeinar kaffibaunir,
kandísmolar og vefnaðarstrangar
yrðu eldinum að bráð, það mátti al-
tént bæta með tryggingum. Og vá-
tryggingafélagið „Nye Danske"
bætti Stefáni aftur hústapið. En
hvorugt þessara virtu vátrygginga-
félaga megnaði þó að bæta Suður-
nesjamönnunt æskumissinn vegna
plötubrunans og þaðan af síður allar
þær minningar sem hlaðist höfðu
upp í hótelinu í gegnum árin.
Eldtungurnar strokuðu þennan
apríldag 1912 ekki aðeins út einstakt
hús, heldur hótel, veitingahús, skóla,
fundarstað, leiguíbúðir, verslanir og
ljósmyndastofu og til viðbótar fjöl-
margar endurminningar fólksins sem
þar bjó eða sleit gólffjölum af öðrum
ástæðum; góðar eða slæmar eftir
atvikum. Það tjón verður seinl eða
ekki bætt.
Bjarni Guðmarsson
Hentugar
tækifærisgjafir
SJÓNAUKAR
Einfaldir/tvölfaldir.
Verö frá kr. 2.273,-
MYNDAVÉLAR
Verð frá kr. 3.390,-
ADALSTÖÐIN
sæ BENSÍNAFGREIÐSLA
FAXI 105