Ármann - 01.11.1938, Blaðsíða 16

IO
A R M A N N
Flokkurinn sem keppti við
Hafnfirðingana.
Jioðhlaupið vann Ármann með 5117 stigum. F.
H. hlaut 5026 stig.
Var það Baldur, sem réði úrslitum í boðhlaupinu.
Hann hljóp sem 10. maður í okkar sveit og var síð-
asti Hafnfirðingurinn búinn að hlaupa nokkra
metra, þegar Baldur fékk sitt boð, sem hann skilaði
samt 3—4 metrum fyr en Hafnfirðingurinn. Hefir
okkur Ármenningum (og víst HafnfirSingum einn-
ig) aldrei fundist Baldur teygja jafn vel úr sér og
þá, og þó hefir hann margan sprettinn tekiS!
Árangurinn í hástökkinu er sá jafnbezti, sem
náðst hefir hér á landi. Heildarúrslit urðu þau aS
Ármann vann kepnina með 10293 stigum gegn 10154
stigum, sem F. H. fékk.
Þaö voru ekki eingöngu úrslitin eSa hinn óvænti
sigur okkar, sem hvöttu mig til þess að geta nánar
um þetta mót, en áður hefir verið gert, heldur hitt,
að benda á að þetta er leiSin til þess að ná íþrótt-
unum upp, að hafa fjöldakepni. Hugsum okkur
muninn, aS sjá 10 keppendur í hástökki og lang-
stökki eSa aSeins 3—4, eins og við eigum aS venj-
ast og 20 menn í 100 m. hlaupi. Gætum við ekki
vænst þess aS fá ,,stjörnur“ fljótlega aSeins ef við
fáum fjöldann til þátttöku. Nú ættu íþróttafélögin
aS gera áhlaup í þessa átt, og taka upp kepni meS
fáum íþróttagreinum, en fjölda þátttöku. Eg vona
aö þessi kepni hafi orðið til þess aS sanna, að slík-
ar kepnir eigi fullan rétt á sér. — Áhorfendur að
þessari kepni voru mjög margir og fylgdust mjög
vel með allan tímann.
Það sem íþróttafélögin, sem leggja stund á frjáls-
ar íþróttir, þurfa að gera og það strax á vori kom-
anda, það er að hafa frjálsra-íþróttamannadag, þar
sem félögin tefldu fram öllum sínum mönnum, ekki
síst nýliSum og fengju þau þá reiknaSan árangur
hvers einstaklings. Eg trúi ekki öðru, en að frjáls-
ar íþróttir yrSu þá meiri almennings eign, en þær
eru nú og aS árangur mundi fljótlega verða sam-
bærilegur við ýmsar greinar hjá öðrum þjóSum.
Mér dettur i hug i sambandi við ]?etta, hvernig hinn
efnilegi danski íþróttamaður, Holger Hansen, sem
nú er þrefaldur meistari Dana, fanst! í fyrra var
hann varla til i hugum íþróttamanna þar. Svo var
það, að hann var þátttakandi í „Atletikdagen" og
kepti þar í nokkrum greinum. Árangur hans í 100
m. hlaupi var 11.5 sek., tæpir 6 m. í langstökki o.
s. frv. Þetta var hans fyrsta kepni. Hann hélt á-
fram að þjálfa sig og hefir hann seirt „stjarna" far-
ið síhækkandi á sigurhinmi Dana. Besti timi hans
nú er 10.6 sek. í 100 m. hlaupi og yfir 7 m. stekk-
ur hann í langstökki. Hann varS svo frægur í haust
að „slá“ Evrópumeistarann í 100 m. hlaupi, hinn
fræga hlaupara Hollendinga, Ozendarj). Þetta er
ekki eina „stjarnan" sem kom úr þessari fjölda-
kepni, heldur nefni eg það sem dæmi máli mínu til
sönnunar, hve nauSsynlegt er að viS leysum úr
læðingi undir stjórn góðra þjálfara þá földu krafta,
sem viS álryggilega eigum i svo ríkum mæli í ís-
lenskri æsku. Og takmarkiö er, aS íþróttirnar nái
til fjöldans; þá mun aSeins byggja land vort hraust
og lífsglöS þjÓS,
Jens Guðbjörnsson.