Starfsmannablað Reykjavíkur - 01.12.1939, Side 32

84
STARFSMANNABLAÐ REYKJAVlKUR
er minnisstætt, er eg tók mér í hönd
fyrstu bók Huldu, sem mér barst, það
voru „Myndir“ — engan veginn fyrsta
bók hennar þó — einkennilegar,, mynd-
ir“, að eg ekki segi sérvizkulegar, því að
það fannst mér nánast þá, stúdentinum
úti í heimsmenningunni í Höfn. En síðan
hefi eg lært að meta hinn bjarta og
ljúfa frásagnarhátt hennar, sem lýsir
sér svo greinilega í þessari síðustu skáld-
sögu. Frásagan streymir áfram lygnt og
stundum að manni finnst endalaust, líkt
og fljót — en fljótsbakkarnir eru vaxnir
grænu sefi og einhversstaðar er álft á
fljótinu og það er blátt og það speglar
sólina, djúpt er það, eða grunnt, það
veit enginn, en ljúft og bjart og lygnt.
— Sveitalífslýsingar Huldu eiga ekkert
skylt við heimsmenninguna í Höfn eða
annarsstaðar. Þær eru teknar á sól-
skinsstundum í íslenzkri sveit og fólkið
hennar er sparibúið innan um heims-
menntaða lassaróna rauðra penna.
17. Elinborg Lárusdóttir: Förumenn
I. Dimmuborgir. Á kostnað höf-
undarins 1939.
Stutt er síðan Elinborg Lárusdóttir
kom fram á ritvöllinn með Sögum
(1935). Síðan hefur hún sent frá sér
tvær bækur og nú fyrsta bindi af miklu
riti um förumenn fyrr á tímum. Þetta
fyrsta bindi, Dimmuborgir, er mikil bók,
20 arkir. Aftur kona, sem ræðst í bók-
menntalegt stórvirki! Torfhildur Hólm
ruddi að sönnu brautina allmyndarlega
með ,,Eldingu“ og aðrar konur hafa
leyst af hendi mikil ritstörf, en maður
fær ekki varist þeirri hugsun, að nú
gerist íslenzkar konur allumsvifamiklar
á ritvellinum, þegar litið er á hin þykku
bindi Elinborgar Lárusdóttur og Huldu
hlið við hlið. ,,Förumenn“ er byggð á
manna, sem uppi hafa verið með þjóð-
ágætri hugmynd — að lýsa lífi hinna
einkennilegu og einkar þjóðlegu föru-
inni, en nú taka senn að hverfa og eru
enda horfnir úr þjóðlífinu. Og sjónar-
hóllinn er heppilega valinn, þar sem hin
þrotlausa ganga förumannanna er séð
með augum Andrésar malara, sjálfur
allt að því förumaður. Meðferð efnisins
er þó full-rómantísk á köflum og sumar
sögupersónur drukkna í málskrúði
fjálglegra innsæislýsinga. Allt fyrir það
bíður maður áframhalds sögunnar með
eftirvæntingu, því að það er merkilegt
ritverk, sem frú Elinborg Lárusdóttir
hefur tekið sér fyrir hendur.
■ '■ f
18.—21. Barnabækur.
Á þessu ári hefur mikill f jöldi, barna-
bóka komið út og er það vel, ef vgilið
tekst sæmilega, því að fátt er börnum
jafnkærkomið og jafnhollt og góð bók
við þeirra hæfi. Starfsmannablaðjnu
hafa borizt f jórar barnabækur, sem all-
ar eiga sammerkt í því að vera girni-
legar og fróðlegar aflestrar fyrir börn.
Steingrímur Arason skrifar sögur
handa bönum og unglingum með heit-
inu „Segðu mér söguna aftur“, sem er
sannnefni, því áð vafalaust vilja litlir
lesendur fá að heyra sögurnar í bók-
inni aftur og aftur. Þá hefur ísafoldar-
prentsmiðja géfið út eina af hinum vin-
sælli þjóðsögum Jóns Árnasonar, Sig-
ríði Eyjafjarðarsól, með mjög stóru og
læsilegu letri og skemmtilegum mynd-
um eftir Jóhann Briem. Þýddar éru
Litli fílasmalinn eftir Rudyard Kipling
og Ferðir Gúllivers eftir Jonatan Swift,
hvorttveggja afbragðs bækur fyrir
drengi. Allar eru bækurnar prýddar
myndum.
L. S.