Kristilegt stúdentablað - 01.12.1959, Side 4

Dr. theol. Martti Simojki,
Finnlandi:
Ég trúi á Jesúm Krist
i.
trúi á Jesúm Krist.“ Þessi orð eru tekin úr
postullegu trúarjátningunni. Játningum
kirkjunnar hefir verið líkt við herfána, sem einu
sinni hlakti yfir þeim stað, þar sem stríðskirkja
Krists, — ecclesia militans, Iiáði baráttu fyrir
tilveru sinni. Þetta gefur oss rétta mj'nd með til-
liti til þess, að játningar kirkjunnar liafa í raun
og veru orðið til þess að vernda og verja liina
kritnu trú. Þetta á við, bæði er vér liugsum um
þrjár hinar sameiginlegu játningar kirkjunnar,
— postullegu, Níkeu- og Aþanasíusar-játninguna
— og játningarrit vorrar eigin, lúthersku kirkju,
og meðal þeirra þekkjum vér öll Fræði Lúthers
hin minni. Játningar kirkjunnar eru í raun og
veru lierfánar, sem hafa safnað saman lýð Krists
til baráttu fyrir vorri helgustu trú. En þessi lík-
ing er villandi, ef vér hugsum oss herfána, sem
geymd'r eru í gömlum kirkjum og söfnum og
núlifandi kynslóð skoðar með forvitni og áhuga,
en þeir hafa ekki lengur neitt teljandi liagnýtt
gihli fyri hana.
Þannig er því ekki farið með játningar kirkj-
unnar. Þær eru ekki neins konar safngripir. Þær
hafa gildi einnig fyrir nútímamenn. Þær tengja
oss baráttu Drottins Jesú sjálfs og hinna fyrstu
lærisveina.
Vér skulum nú rannsaka hið sameiginlega efni
vort með þvi að leita svars við tveim spurningum:
1) Hvað er fólgið í þessari trú? Og 2) hvernig er
liægt að öðlast þessa trú? Að síðustu vil ég leggja
fram nokkur sjónarmið á því, livaða gildi þessi
trú hefir fyrir oss í reyndinni.
II.
Hvað er þá fólgið í játningunni: „Ég trúi á Jes-
úm Krist?“
1. Fyrst ber að gefa því gaum, að þetta orðalag
ákvarðar nákvæmlega inniliald hinnar kristnu trú-
ar og dregur merkjalínu milli liennar og allrar
annarrar trúrækni.
Það er engum efa undirorpið, að trúarbrögðin
eru almennt mannlegt fyrirbæri. Sérhver maður
er trúhneigður á sinn liátt. „Der Mensch hatt
immer Gott, entweder Gott oder Ahgott,“ (Mað-
urinn hefir alltaf einhvern guð, annað hvort Guð
eða hjáguð), sagði Lúther. Ekki einu sinni þau
sltoðunakerfi, sem hoðað hafa hástöfum: „Trúar-
brögðin eru ópium fyrir fólkið“, eru nein undan-
tekning i þvi efni. Fyrir tuttugu árum talaði einn
af gestum vorum til stúdentanna í Helsingfors
um efnið: „Á Kristur eða Lenin að verða drottnari
heimsins?" Það, sem vér höfum komizt að raun
um i Evrópu, og sérstaklega það, sem nú er að
gerast meðal hinna lituðu kynþátta Asíu og Afríku,
sýnir tvíæmlalaust, að ekki er aðeins um fjárhags-
lega og stjórnmálalega sigurvinninga að ræða,
lieldur um baráttu, sem hin nýju trúarbrögð heyja
um mennina.
Eða liugsum um sálgrennslunina (psykoanalys-
en), sem hefir Iireiðzt út eins og vakningarhreyf-
ing úl um hinn menntaða lieim, allt frá þriðja
tug aldarinnar. Einnig hún hefur sínar trúarlegu
spurningar. Meinið er hið siðferðilega umhverfi
mannsins, sérstaklega hið kristna siðgæði. Björg-
unin er fólgin í því að losna undan valdi þessa um-
hverfis, er maðurinn ofurselur sig því að fullnægja
hvötum sínum. Drottnunargirnin og kynhvötin
eru þættir í játningum hinna grimuklædda trúar-
hragða nútímans. Guðir nútímatrúarbragðanna
eru: ofurmenni þjóðernisstefnunnar, — svo sem
Hitler eða einhver annar einræðisherra, — og al-
þjóða kynlifsmennið (sexualmánniskan), — segj-
um kvikmyndastjarnan, — og eru myndir þeirra
dýrkaðar af áhangendum þeirra.
Ég ætla ekki að víkja að öðrum trúarlegum
fyrirhærum á vorum tímum, svo sem guðspeki,
mannspeki, andatrú eða öðrum líkum gervitrúar-
4
KRISTILEGT STÚDENTABLAÐ