Morgunblaðið - 06.12.2008, Blaðsíða 44

44 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 2008
✝ Tómas Karlssonfæddist á Stokks-
eyri 20. nóvember
1923 Hann lést í
Reykjavík 27. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Karl Frímann Magn-
ússon skósmiður og
útgerðarmaður á
Stokkseyri, f. 4.10.
1886, d. 30.1. 1944,
og seinni kona hans,
Kristín Tómasdóttir
húsfreyja, f. 4.6.
1888, d. 12.2. 1967.
Systkini Tómasar eru: Karl Magn-
ús, f. 1911, d. 1938; Sigríður Bjarn-
ey, f. 1913, d. 1998; Karítas, f. 1914,
d. 2001; Svanlaug, f. 1915, d. 1920;
Margrímur Svanur, f. 1922; Jó-
hanna Pálína, f. 1925; Ólöf, f. 1927;
og Sesselja Margrét, f. 1929.
Hinn 25.12. 1948 kvæntist Tómas
Bjarnfríði Símonardóttur, f. 26.
desember 1921, d. 11. febrúar 2007.
Foreldrar hennar voru Símon Stur-
laugsson útvegsbóndi og formaður
á Kaðlastöðum á Stokkseyri, f.
12.2. 1895, d. 26. 9. 1957, og Vikt-
oría Kolfinna Ketilsdóttir hús-
freyja, f. 18.1. 1898, d. 19.10. 1993.
Benna og Tómas eignuðust fimm
börn, þau eru: 1) Viktor Símon, f.
10.8. 1948, maki Ásrún Sólveig Ás-
geirsdóttir. Börn þeirra eru: a) Ás-
laug Júlía, f. 10.9. 1974, maki Rún-
ardóttir. Barn þeirra: Sólmundur
Ingi., f. 13.12. 2005. Synir Þórdísar
og uppeldissynir Símonar eru
Magnús Bjarki og Eyþór. Sonur
Símonar og Margrétar Önnu Krist-
jánsdóttur er Arnar Már, f. 25.6.
1978, sambýliskona Sara S. Jóns-
dóttir. Dætur Símonar og Fjólu
Breiðfjörð Ægisdóttur eru: a)
Benna, f. 23.12. 1983, sambýlis-
maður Einar Ingi Marteinsson. b)
Íris Rán, f. 15.5. 1987, barn Aníta
Björg, sambýlismaður Guðmundur
Birgisson. c) Álfheiður Björk, f.
29.10. 1990. 5) Hafsteinn, f. 1.11.
1960, d. 3.5. 2003. Sonur Hafsteins
og Öldu Agnesar Sveinsdóttur er
Stefán Ágúst, f. 23.11. 1981. Börn
Hafsteins og Sóleyjar Margrétar
Ármannsdóttur eru: a) Fjóla Kar-
en, f. 14.3. 1988, dóttir hennar er
Thelma Karen, sambýlismaður
Hlynur Páll Guðmundsson. b) Tóm-
as Ármann, f. 30.6. 1994. Uppeld-
issonur Hafsteins og sonur Sól-
eyjar var Ingibergur Friðrik, f.
1.1. 1977, d. 24.3. 2002.
Tómas ólst upp í foreldrahúsum
og vann þar ýmis störf til sjós og
lands. Hann fór ungur til sjós með
föður sínum og ævistarf hans var
sjómennskan. Átti hann farsælan
feril sem öruggur sjómaður og
aflasæll skipstjóri.
Hann og Bjarnfríður bjuggu all-
an sinn hjúskap í Hafsteini. Síðast-
liðið ár bjó hann á Dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Kumbaravogi.
Útför Tómasar fer fram frá
Stokkseyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
ar Þór Larssen. b)
Sturla Símon, f. 16.9.
1977, maki Halla Rós
Eiríksdóttir. Börn:
Erika Árný og Vikt-
oría Valný. Dóttir
Höllu og uppeld-
isdóttir Sturlu er
Ólafía Gerður. c) Ás-
geir, f. 1.7. 1985,
unnusta Katla Sjöfn
Hlöðversdóttir. d)
Eyþór Bjarni, f. 12.3.
1990. 2) Karl Magn-
ús, f. 28.12. 1952,
maki Anna S. Páls-
dóttir. Börn þeirra: a) Eygló Fríða,
f. 10.4. 1973, maki Einar Jónsson,
börn: Þórey og Jón Karl. b) Tómas,
f. 4.2. 1975, maki Heidi M. Karls-
son, dætur Helena, Anna og Isa-
bella. c) Svanur, f. 16.1. 1982. d)
Viktoría Kolfinna, f. 20.6. 1987,
dóttir hennar er Eygló Fríða. 3)
Kristín, f. 29.11. 1954, maki Guð-
steinn Frosti Hermundsson. Börn
þeirra: a) Margrét Harpa, f. 15.6.
1977, sambýlismaður Guðmundur
Ómar Helgason, barn Kolfinna
Sjöfn. b) Hermundur, f. 10.12.
1980, sambýliskona Ása Berglind
Hjálmarsdóttir, barn Ragnheiður
Sól. c) Bjarnfríður Laufey, f. 24.3.
1982, maki Ólafur Þór Jónsson,
barn Jón Finnur. d) Tómas Karl, f.
21.3. 1990. 4) Símon Ingvar, f. 11.1.
1959, maki Þórdís Sólmund-
Elsku Tómas afi, nú er ljósið þitt
bjarta slokknað, en ljós þitt mun
ætíð lifa í minningu okkar. Nú ertu
kominn til þinnar heittelskuðu
Bennu ömmu og erum við viss um að
hún hefur tekið vel á móti þér. Þær
eru margar góðu og skemmtilegu
minningarnar sem hafa rifjast upp
síðustu dagana. Maður gæti enda-
laust talið upp. Afi sem alltaf var svo
góður og tilbúinn að taka á móti
barnabörnunum.
Við kveðjum þig með söknuð í
hjarta elsku afi.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Gegnum Jesú helgast hjarta
í himininn upp ég líta má.
Guðs míns ástar birtu bjarta
bæði fæ ég að reyna og sjá.
Hryggðarmyrkrið sorgar svarta
sálu minni hverfur þá.
(Hallgrímur Pétursson)
Áslaug, Sturla, Ásgeir og Eyþór.
Nú er afi á Stokkseyri fallinn frá
og eigum við systkinin margar ljúfar
minningar um hann.
Afi var traustur, rólegur og athug-
ull maður, hafði góða nærveru og
bárum við mikla virðingu fyrir hon-
um. Afi var sjómaður í húð og hár og
var alltaf spennandi þegar hann var
að koma í land. Amma leit þá oft út
um eldhúsgluggann til að athuga
hvort Hólmsteinn væri nokkuð sjá-
anlegur og upplifði maður kátínuna
með henni þegar báturinn sást. Þá
máttum við stundum fara niður á
bryggju og taka á móti afa og oftar
en ekki fengum við að fara um borð
og sýndi hann okkur þar ýmsar
furðuskepnur. Heima í Hafsteini
máttum við svo ekki hafa hátt því afi
þurfti að hvíla sig eftir róðurinn.
Afi var mjög vinnusamur og kom
hann, ásamt ömmu, mörg sumur og
haust heim að Egilsstöðum að hjálpa
til við baggaheyskap og kartöfluupp-
tekt. Hundarnir heima voru sérstak-
lega hændir að afa og ömmu, sem
komu iðulega með eitthvað matar-
kyns handa þeim, og þekktu þeir
bambann og bláus í margra kíló-
metra fjarlægð. Eftir að afi hætti að
róa eyddi hann ófáum stundum í bíl-
skúrnum að gera við hitt og þetta og
grobbuðum við systkinin okkur af
því að eiga afa sem gæti lagað allt,
enda var hann mjög handlaginn. Afi
var mikill bílaáhugamaður og átti
alltaf mjög flotta bíla. Okkur þótti
ógurlegt sport að fá að fara í bíltúr
með honum og ömmu á bambanum
og var þá „Jónas og fjölskylda“
gjarnan sett í tækið og hækkað vel í.
Þegar kom að því að við keyptum
okkur bíla fannst okkur nauðsynlegt
að sýna afa þá, hversu miklir skrjóð-
ar sem þeir voru, og oftar en ekki
var afi hafður í ráðum með bílakaup-
in.
Tedrykkja var eitt af sérkennum
afa og fengum við oft sem börn te hjá
honum. Eftir að við eldri systkinin
stofnuðum heimili fannst okkur
nauðsynlegt að eiga Melrose’s te ef
hann skyldi nú koma í heimsókn. Afi
var mikill húmoristi og notaði marga
frasa sem eru minnisstæðir eins og
„þú gerir það víst“, „jæja, ég er til“,
„hvað heldur þú að kötturinn segi?“
„og hvur segir það?“ og „hva, hann
er kaldur“ er hann var að borða ís.
Afi var listakokkur og gekk maður
alltaf að því sem vísu að fá fisk hjá
honum í hádeginu og graut á eftir og
hélt hann þeirri rútínu líka eftir að
hann varð einn í heimili. Afa þótti
gaman að ráða krossgátur og er okk-
ur minnisstætt að amma réð gjarnan
Vikukrossgáturnar fyrst og strokaði
síðan lausnina út svo afi gæti ráðið
þær er hann kæmi í land. Samband
afa og ömmu var mjög innilegt og
var eftirtektarvert hve mikil vænt-
umþykja var þeirra á milli. Við erum
viss um að amma strýkur nú afa á ný
um vangann.
Afi kunni ógrynni af vísum og
safnaði hann m.a. vísum afa síns,
Magnúsar Teitssonar, er orti eftir-
farandi og afi fór oft með:
Íslenskt er skapað í mér blóð,
íslenskum kem ég frá.
Íslenskan brúka mun því móð
mér þegar liggur á.
Íslenskan þykir öllum góð,
íslenskir hrósið fá.
Eins er það víst að íslensk þjóð
ílengist Guði hjá.
Elsku afi, við þökkum fyrir þann
tíma sem við áttum með þér og von-
um að við náum að miðla visku þinni
áfram til komandi kynslóða. Gott er
að eiga góðs að minnast.
Margrét Harpa, Hermundur,
Benna Laufey og Tómas Karl.
Elsku afi. Þegar ég kveð þig nú
verður mér hugsað til allra stund-
anna sem við áttum saman. Þegar þú
kenndir mér að dansa, eða þegar þú
varst í bænum með bátinn í slipp og
gistir hjá okkur. Það var mjög eft-
irsóknarvert hjá okkur systkinunum
að fá að gista hjá ömmu og afa á
Stokkseyri þar sem við fengum að
vera í góðu yfirlæti, gátum leikið
okkur í fjörunni og ekki skemmdi að
það var nóg af bakkelsinu handa
honum bróður mínum.
Eða þegar við hlupum niður á
bryggju til að taka á móti þér þegar
þú komst í land, og eins að við feng-
um að kúra hjá ömmu í afabóli þegar
þú varst úti á sjó.
Tómas Karlsson
✝ Garðar Rafn Ás-geirsson fæddist í
Reykjavík 15. janúar
1929. Hann lést á
Sjúkrahúsi Akraness
24. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar hans
voru Jónína Páls-
dóttir frá Arnhóls-
stöðum í Skriðdal, f.
21.6. 1906, d. 5.7.
1965 og Ásgeir Ein-
arsson frá Holtahól-
um í Hornafirði, f.
6.5. 1906, d. 12.3.
1992. Systkini Rafns
eru Ásta Sigrún, f. 31.5. 1930 og
Reynir, f. 25.2. 1935.
Eiginkona Rafns er Ragnhildur
Einarsdóttir, f. í Selhaga 14.3. 1924.
Foreldrar hennar voru Helga Jóns-
dóttir og Einar Helgason. Fóstur-
foreldrar hennar frá 1930 voru Jós-
ef Björnsson og Jóhanna S.
Magnúsdóttir á Svarfhóli í Stafholt-
maki Hafdís Thelma Ómarsdóttir,
f. 27.3. 1980. Börn þeirra eru Aníta
Jasmín, f. 16.11. 2000 og Alexander
Jón, f. 25.8. 2004. 3) Ásgeir, f. 12.2.
1956, maki Rebekka Guðnadóttir, f.
16.2. 1953. Börn þeirra eru: a)
Guðni Rafn, f. 14.11. 1977, maki
Freyja Guðjónsdóttir, f. 5.11. 1980.
Börn þeirra eru: Gabríel Rafn, f.
28.5. 2000 og Rebekka, f. 30.10.
2004. b) Jóhanna, f. 30.5. 1984, sam-
býlismaður Ásgeir Helgi Reykfjörð
Gylfason, f. 22.1. 1982. c) Ásgeir
Yngvi, f. 24.1. 1986, sambýliskona
Berglind Þorsteinsdóttir, f. 23.7.
1986. d) Davíð, f. 14.10. 1993. 4)
Hrafnhildur Jónína, f. 29.11. 1967,
sambýlismaður Nelson Patricio De
Brito f. 17.3. 1981. Börn Hrafnhild-
ar og Björgvins H. Bjarnasonar eru
Rafn Hlíðkvist, f. 27.12. 1989, og
Kolbrún Ellý Hlíðkvist, f. 20.5.
1996.
Rafn ólst upp í Reykjavík en kom
að Svarfhóli 1945 sem vinnumaður,
þá á sautjánda ári. Hann tók við búi
á Svarfhóli ásamt Ragnhildi konu
sinni árið 1954 og hefur búið þar
allar götur síðan.
Útför Rafns fer fram frá Reyk-
holtskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
stungum.
Börn Rafns og
Ragnhildar eru: 1)
Jósef Jóhann, f. 7.9.
1950, maki Líney
Traustadóttir f. 9.10.
1952. Börn þeirra
eru: a) Heiðrún Hödd,
f. 29.7. 1972, b)
Trausti, f. 14.2. 1976,
c) Helga Björk f. 15.5.
1981, sambýlismaður
Raul Gutierrez Mart-
inez, f. 6.2. 1980. Son-
ur þeirra er Mikael
Jósef, f. 16.11. 2005.
2) Sólrún Anna, f. 22.11. 1953, maki
Jón Finnsson, f. 12.9. 1946. Börn
þeirra eru: a) Hugrún Íris, f. 28.7.
1972, maki Rafn Jóhannesson, f.
18.7. 1974. Börn þeirra eru: Arnór
Daði, f. 18.6. 2002 og Heiða Rakel,
f. 29.7. 2006. b) Hildur, f. 8.4. 1976,
sambýliskona Karen Hauksdóttir, f.
4.2. 1973. c) Finnur, f. 14.6. 1979,
Elsku pabbi minn er farinn. Und-
anfarnar vikur eru búnar að vera
erfiðar. Þann 20. október síðastlið-
inn datt hann pabbi heima og lær-
brotnaði og þá hófst sjúkrahúslega
sem stóð í fimm vikur. Stór aðgerð
og allt sem fylgdi í kjölfarið var of
mikið fyrir hann með sína undir-
liggjandi sjúkdóma, hann barðist en
að lokum þraut krafta og hann and-
aðist á Sjúkrahúsi Akraness mánu-
daginn 24. nóvember síðastliðinn.
Allt í einu var pabbi orðinn svo lít-
ill og ég svo stór, hann sem ég
treysti alltaf á var orðinn svo veikur
og þá fannst mér ég verða að vera
svo óskaplega sterk til að hann gæti
treyst á mig. Svona skiptust hlut-
verkin á. Söknuðurinn er mikill, eftir
honum, liðnum tímum, lífinu í sveit-
inni, en við verðum að trúa því að við
komum sterkari út úr sorginni.
Hugurinn leitar til baka, við pabbi
á leiðinni í fjárhúsin að vetri til, ég
sit á skíðasleðanum, hann ýtir mér á
ísilögðum veginum niður eftir, svo
er farið niður að á, brotin vök og
vatn flutt í tveimur fötum á grind
sem borin er á herðum hans heim í
fjárhús og kindurnar ryðjast að til
að fá sopann sinn. Síðan farið í hlöð-
una, stunginn stabbinn og gefið á
garðann, talið inn í húsin, 25 í hverja
kró.
Svona leita minningarnar á þetta
haustið, fjárhúsin horfin og kindurn-
ar líka. Ég man líka þegar pabbi
kenndi mér að draga til stafs, skrif-
aði forskrift og ég vandaði mig eins
og ég gat að herma eftir. En svo
kom að því að ég hjálpaði honum að
skrifa, þá var þróttur hans þverr-
andi og ég gat endurgoldið skrift-
arkennsluna. Pabbi kom ungur að
Svarfhóli, hann tók ástfóstri við
sveitina og mömmu sem var heima-
sætan á bænum. Hann elskaði sveit-
ina, hestana, vornóttina, að vitja um
netin í ánni og svo mætti lengi telja.
Á Svarfhóli átti hann sitt líf, þar var
allur hans fjársjóður. Minningin um
Rabba á Svarfhóli eins og hann var
alltaf kallaður lifir með okkur af-
komendum hans um ókomna tíð.
Takk fyrir allt, elsku pabbi minn.
Guð geymi þig.
Sólrún.
Elsku hjartans pabbi minn, nú
eru þrautir þínar á enda. Lífsganga
þín var ekki alltaf auðveld. Þú fædd-
ist með hjartagalla sem olli því að þú
bjóst við heilsubrest lengst af. Þú
varst fallegur og góður maður jafnt
innan sem utan. Hjartagæska þín
var mikil og alltaf gat pabbastelpan
leitað til þín ef henni leið illa og þú
þerrað tárin af litlum vanga og
seinna meir stórum vanga. Oft og
tíðum svaf ég í holunni hjá þér og
mömmu og þú sagðir mér rebbasög-
ur og sögur af svaðilförum bænda í
leitum á heiðum, sögum af skepnum
í háska, björgunarleiðöngrum og
fleira. Þá varst þú ættrækinn og
sagðir mér oft frá dvöl þinni hjá
ömmu þinni og afa fyrir austan og
sögur af foreldrum þínum og frænd-
fólki.
Lífsstarf þitt var að vera bóndi og
það orð fór af þér að þú fóðraðir all-
ar skepnur af alúð og natni og spar-
aðir aldrei neitt við þær enda var
Svarfhólsbúfénaðurinn þekktur fyr-
ir að vera í góðum holdum. Hestar
voru þér sérstaklega hugleiknir og
áttir þú góða hesta. Má þar helstan
nefna Blakk sem þú fékkst ungan og
efnilegan en varðst svo að selja því
peninga vantaði í búið og til marks
um gæði Blakks þá fékkst bílverð
fyrir hestinn. Þú sagðir mér oft
hversu þungbær sú stund var er þú
kvaddir Blakk. Seinna þegar Blakk-
ur var á 14. vetri eignaðist þú hann
aftur og þá urðu fagnaðarfundir og
áttuð þið saman góðar stundir eftir
það. Þú varst góður söngmaður og
hafðir dálæti á fallegum söng. Þú
varst félagsvera og fannst þig best
innan um fólk og á mannamótum í
vinahópi. Ég mun seint gleyma reið-
túrunum og hestaferðunum sem ég
fór með þér í, hvort sem það var að
vitja um netin suður að Hvítá eða
ferðir á hestamót, réttir og fleira. Á
bæi fór ég oft með þér til að spjalla
við fólk og fá kaffi og kökur, stund-
um fórum við ríðandi eða jafnvel á
traktornum. Það fór ekki fram hjá
neinum sem þig þekktu að Bakkus
var oft á tíðum þinn förunautur með
sínum kostum og göllum sem honum
fylgja.
Þér þótti einstaklega vænt um
börnin þín, barnabörnin og seinna
barnabarnabörnin og hændust þau
mjög að þér. Þú fylgdist náið með
þeim í lífi og starfi og hlakkaðir til
að fá þau í heimsókn til þín í sveit-
ina. Þá áttir þú það til að gefa þeim
lamb eða jafnvel folald sem gladdi
lítil hjörtu ómetanlega.
Árið 2003 fórum við Sólrún systir
með þér til Ameríku að heimsækja
systur þína hana Ástu og fjölskyldu
hennar í Ohio og var það ógleym-
anleg ferð. Þar naust þú þín svo
sannarlega og nutum við gestrisni
hennar og fjölskyldu hennar. Það
var erfið kveðjustund er þú kvaddir
systur þína þá í síðasta skiptið sem
þið sáust í þessu lífi. Elsku pabbi, nú
er komið að lokum og nýr kafli tekur
við. Þú verður alltaf í hjarta mínu
allt þar til við hittumst á ný og þá
lofa ég því að við skellum okkur á
góða gæðinga sem ég veit að bíða til-
búnir eftir endurfundum við okkur
og þá verður gaman.
Þín dóttir,
Hrafnhildur Jónína.
Elskulegur tengdafaðir minn er
látinn og er hans sárt saknað.
Hann Rafn var mikill karakter,
yndislegur tengdafaðir og mjög góð-
ur afi og langafi, enda bæði hlýr og
skemmtilegur.
Það var sama hvenær við fjöl-
skyldan komum að Svarfhóli, alltaf
var okkur jafn vel fagnað og börnin
fundu hvað afa þótti vænt um þau.
Hann var alltaf jafn stoltur af þeim
og ekki spar á hólið þegar honum
fannst þau hafa afrekað eitthvað.
Söngelskur var hann með afbrigð-
um, enda sjálfur söngmaður góður.
Ég minnist einnar ferðar okkar
Garðar Rafn
Ásgeirsson
frá langafabörnum
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Elsku langafi, hvíl í friði.
Aníta Jasmín og Alex-
ander Jón, Arnór Daði
og Heiða Rakel.
HINSTA KVEÐJA