Morgunblaðið - 06.12.2008, Blaðsíða 48

48 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 2008
✝ Sigrún GuðnýGuðmundsdóttir
fæddist 6. ágúst
1938. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 30. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Guðmundsson bóndi,
f. 30.10. 1902, d.
11.4. 1999, og Guð-
rún Guðmundsdóttir,
húsfreyja á Bala á
Stafnesi, f. 12.7.
1902, d. 6.3. 1987.
Systkini Sigrúnar eru Kristmann,
f. 30.8. 1925, Sólveig Helga, f .
21.5. 1928, d. 30.12. 1935, Guð-
mundur L., f. 28.10. 1929, Sig-
urður, f. 6.7. 1931, Sigurbjörg, f.
24.8. 1934, Guðlaug, f. 1.4. 1937,
og Rúnar, f. 20.6. 1943.
Hinn 10.5. 1958 giftist Sigrún
Gunnari Jónssyni, f. 15.11. 1933, d.
6.7. 1982. Hann var sonur
hjónanna Jóns Jónssonar, f. 29.10.
1900, d. 13.4. 1973 og Þjóðbjargar
Daði Fannar, fyrir átti hún Þór-
hildi Guðnýju.
Frá árinu 1986 var Sigrún í
sambúð með Guðmundi Ákasyni,
f. 9.1. 1937. Börn Guðmundar eru
1) Áki, f. 7.8. 1956, 2) Helga
María, f. 20.5. 1960, 3) Sigurjón, f.
1.5. 1964, 4) Guðjón, f. 25.3. 1969,
og 5) Gunnar, f. 22.1. 1972.
Sigrún ólst upp á Bala á Staf-
nesi og gekk í barnaskólann í
Sandgerði. Hún vann við ýmis
störf í frystihúsunum í Sandgerði
frá því að barnaskóla lauk og þar
til hún kynntist Gunnari og hóf
með honum búskap, fyrst á Öldu-
götunni í Hafnarfirði, en lengst af
á Vallargötu í Sandgerði. Sigrún
var heimavinnandi húsmóðir með-
an börn þeirra Gunnars uxu úr
grasi, en hóf síðan störf við bóka-
safnið í Sandgerði þar sem hún
gegndi stöðu forstöðumanns um
margra ára skeið. Sigrún og
Gunnar bjuggu 6 ár í Vogum, þar
sem Gunnar gegndi starfi sveit-
arstjóra en fluttu síðan í nýbyggt
hús sitt á Norðurtúni í Sandgerði
1981. Sigrún og Guðmundur
bjuggu á Norðurtúni 8 í Sand-
gerði til ársins 2007, en fluttu þá
á Stapavelli í Njarðvík.
Útför Sigrúnar verður gerð frá
Safnaðarheimilinu í Sandgerði í
dag og hefst athöfni klukkan 14.
Þórðardóttur frá
Hafnarfirði, f. 18.11.
1891, d. 27.1. 1984.
Börn Sigrúnar og
Gunnars eru: 1) Guð-
rún, f. 7. desember
1957, börn hennar
eru Snorri, sonur
hans er Sindri Snær,
Sigrún Guðný og
Sigurbjörg. 2) Jón, f.
26 maí 1959, maki
Guðrún Gunn-
arsdóttir, f. 27. apríl
1961, börn þeirra
eru Gunnar og Svan-
hvít. 3) Kristþór, f. 17. maí 1960,
maki Ásrún Rudolfsdóttir, f. 5.
september 1960, börn þeirra eru
Kristrún Helga og Jóhann Þór. 4)
Guðmundur, f. 4. maí 1966, maki
Þórhalla Sigurðardóttir, f. 26.9
1961, synir hans eru Pétur og
Jón, börn hennar eru Tinna og
Davíð Þór. 5) Þjóðbjörg, f. 20.
september 1971, maki Reinhard
Svavarsson, f. 20. september
1964, börn þeirra Salka Lind og
Eitt líf sem endar fljótt.
En kærleiksverkin standa.
Elsku yndislega mamma mín.
Nú er sál þín frjáls frá veikum lík-
ama. Ég veit að pabbi, afi og amma
frá Bala og fleiri taka á móti þér opn-
um örmum á betri stað í nýju lífi. Þú
baðst mig að segja minnstu börnun-
um að Guð væri búinn að kveikja ljós
fyrir þig að rata eftir, þú varst eins
og alltaf að hugsa um aðra, hvað þau
héldu þegar þú værir horfin frá okk-
ur. Elsku mamma mín, þú varst allt,
allt sem góð og kærleiksrík móðir
getur verið, þú varst eins og annað
foreldri barnanna minna.
Alltaf hvetjandi, hafðir fulla trú á
öllu sem ég tók mér fyrir hendur,
tókst þátt í öllu, aldrei nokkurn tím-
ann dróstu úr draumum mínum, en
hvattir mig alltaf og stóðst mér við
hlið. Bjartsýni og æðruleysi voru þín
aðalsmerki, og það kom sér vel í
veikindum þínum. Ungur maður sem
var með þér á sjúkrahúsinu sagði að
þú myndir örugglega deyja úr bjart-
sýni, því eins og með alla sem voru
þér samtíða, hvar sem var, varstu
alltaf að hvetja, alltaf að sá gullfræj-
um og von, svo fylgdir þú því eftir og
ef þú gast hjálpað til gerðir þú það,
og uppskeran varð góð eins og sán-
ingin. Þú áttir jafn auðvelt með að
umgangast börn, unglinga og þá sem
eldri voru, sýndir öllum virðingu og
hlýju, allir voru jafnir. Það voru for-
réttindi að fá að alast upp hjá þér,
allt gert að ævintýrum, hvort sem
það voru húsverk, garðvinna, eggja-
leit eða að fara í berjamó, það fannst
ósjaldan súkkulaði eða annað góð-
gæti í lynginu.
Þú áttir alltaf auðvelt með að gefa,
hvort sem var góðvild eða gjafir, en
erfiðara reyndist að þiggja og standa
með sjálfri þér. Þetta ræddum við
mjög oft í veikindum þínum, þú varst
svo óeigingjörn, aðrir áttu ekki að
vera að eyða sínum tíma í að hugsa
um þig og hlúa að þér. En það er
bara þannig að það flæði verður að
liggja í báðar áttir. Og þú mamma
mín áttir svo sannarlega alla okkar
ást, virðingu, hjálpsemi og um-
hyggju inni.
Það uppsker hver eins og hann sá-
ir. Ég finn fyrir þér í hjarta mínu
hverja stund og veit að sálir okkar
hittast og mætast á ný í kærleika og
ást. Innilegar þakkir fyrir allt, þín
elskandi dóttir Guðrún.
Guðrún Gunnarsdóttir.
Elsku mamma mín, þá er þessari
þrautagöngu lokið og ég trúi því að
nú líði þér betur og getir gert það
sem þig langar til.
Ég veit ekki á hverju ég á að
byrja. Þú varst sú yndislegasta móð-
ir sem nokkur getur hugsað sér. Þú
studdir mig í öllu því sem ég tók mér
fyrir hendur og lést mig alltaf finna
hvað þú varst stolt af mér og öllu
sem ég gerði. Þegar ég sagði þér frá
einhverju sem ég var að hugsa um að
gera þá hvattir þú mig alltaf og hafð-
ir óbilandi trú á að ég gæti allt sem
ég ætlaði mér. Þegar ég fékk góðar
einkunnir var alltaf það fyrsta sem
ég gerði að sýna þér þær. Það verður
skrýtið að klára skólann án þess að
þú fylgist með og hvetjir mig áfram.
Þegar pabbi dó og ég var tíu ára
var ég svo hrædd um þig. Var alltaf
að hugsa um hvað gæti komið fyrir
þig. Í mínum verstu hugsunum gat
ég þó ekki ímyndað mér það sem þú
þurftir að ganga í gegnum. Á þrem-
ur árum fórstu í þrjár heilaaðgerðir
og í þeirri síðustu lamaðist þú og
gast ekki gert alla þá hluti sem þig
langaði til að gera. Alltaf hélstu samt
í bjartsýnina og sagðir að þetta
myndi allt lagast og þú ætlaðir að
láta þér batna. Þú barðist allt til
enda. Eftir andlát pabba vorum við
alltaf saman. Ég svaf í pabba stað og
oft lásum við langt fram á nótt, sér-
staklega á jólunum. Mér var alltaf
boðið í veislur með þér í staðinn fyrir
pabba. Það breyttist þegar þú
kynntist Guðmundi. Það var mjög
gaman að sjá ykkur saman og þið
voruð mjög hamingjusöm. Þú
blómstraðir og ég var ánægð fyrir
þína hönd þó að afbrýðisemin gerði
stundum vart við sig. Eins og vin-
konur mínar vilja meina var eins
gott að þú kynntist honum því ann-
ars hefði ég orðið piparkerling.
Minningarnar eru margar og
margt sem fer í gegnum hugann á
þessum tímamótum. Ógleymanleg
Hollandsferð í tilefni af sextíu og
fimm ára afmælinu þínu. Þar naust
þú þess að vera með barnabörnun-
um og hafðir svo gaman af. Það er
leiðinlegt að Salka og Daði fá ekki að
njóta þess að eiga svona yndislega
ömmu í framtíðinni en ég lofa þér að
ég mun láta minninguna um þig lifa.
Elsku mamma. Þetta eru lítilfjör-
leg orð sem eru aðeins brot af öllu
því sem ég gæti skrifað um hversu
góð manneskja þú varst. Ég veit
ekki hvernig jólin verða án þín, því
þú varst svo mikið jólabarn. Ég mun
aldrei gleyma þér og ætla að hafa
þig mér til fyrirmyndar í öllu sem ég
geri.
Láttu þér líða vel þangað til við
hittumst aftur.
Þín dóttir,
Þjóðbjörg.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Við systkinin viljum með nokkr-
um orðum minnast þeirrar góðu
konu Sigrúnar Guðnýjar Guð-
mundsdóttur sem nú er látin eftir
erfið veikindi. Við kynntumst henni
fyrst fyrir rúmum tuttugu árum
þegar hún og faðir okkar, Guðmund-
ur Hjörtur Ákason, hófu sambúð.
Frá fyrstu stundu tók hún okkur öll-
um vel og sýndi okkur og fjölskyld-
um okkar mikinn kærleik.
Sigrún var einstaklega hlý og ljúf
og ætíð stafaði frá henni væntum-
þykja til allra. Allt lék í höndum
hennar, hvort sem það var matar-
gerð, handavinna eða garðrækt. Bar
fallegi garðurinn hennar því gott
vitni. Áhugi hennar á garðrækt var
það smitandi að hún fékk meira að
segja pabba til þess að taka til við
garðræktina. Nokkuð sem hann
hafði, þar til hann kynntist Sigrúnu,
sýnt lítinn áhuga. Saman ræktuðu
þau svo fallega garðinn við Norð-
urtún í Sandgerði og höfðu mikla
ánægju af. Sigrún var einnig skap-
andi og listræn og bera því vitni fal-
legar flíkur og aðrir hlutir sem hún
bjó til og færði okkur og börnum
okkar. Börn voru sérlega hænd að
Sigrúnu enda var hún mikil barna-
gæla og alltaf tilbúin til að gefa þeim
sinn tíma.
Þegar Sigrún veiktist af krabba-
meini, fyrir tæpum þremur árum,
tókst hún á við veikindin af sama
æðruleysi og allt annað sem hún
gerði. Með sinni einstöku jákvæðni
lagði hún sig fram við að reyna að
sjá bjartar hliðar allra mála. Það var
þó orðið erfitt undir það síðasta þeg-
ar hún fékk aðeins slæmar fréttir af
veikindunum. Pabbi og Sigrún tók-
ust saman á við veikindin og voru
mjög samtaka í því, eins og svo
mörgu öðru.
Það var gaman að geta verið með
Sigrúnu í sjötugsafmæli hennar í
ágúst síðastliðnum. Hún var þá orð-
in það veik að hún var bundin við
hjólastól en gladdist í veislunni með
sinni stóru og samheldnu fjölskyldu.
Þar var svo greinilegt hve öll barna-
börnin voru hænd að ömmu sinni og
góð við hana. Það er okkur öllum
einnig dýrmætt í minningunni að
Sigrún gat verið með okkur þegar sú
yngsta í fjölskyldunni var skírð nú í
ágúst. Pabbi hélt þeirri litlu undir
skírn og gladdi það Sigrúnu mjög.
Það er erfitt að sætta sig við að nú
sé lífsgöngu Sigrúnar lokið en hugur
okkar er ríkur af góðum minningum
um hana og þær munum við ávallt
varðveita. Við viljum senda börnum
Sigrúnar þeim Guðrúnu, Jóni,
Didda, Mumma og Böggu og þeirra
fjölskyldum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Þeirra missir er mikill.
Einnig er missir föður okkar mikill
því Sigrún var hans besti vinur og
reyndist honum svo vel. Með þakk-
læti og virðingu kveðjum við elsku
Sigrúnu. Blessuð sé minning henn-
ar.
Áki, Helga María,
Sigurjón, Guðjón,
Gunnar og fjölskyldur.
Nú er komið að leiðarlokum hjá
minni kæru tengdamóður, Sigrúnu
Guðnýju Guðmundsdóttur. Seinustu
misserin hafa verið henni nokkuð
erfið og ströng, en eins og títt er um
konur af hennar kynslóð tókst hún á
við erfiðleikana af einstakri hug-
prýði og andlegum styrk sem tekið
var eftir. Silla, eins og hún var alltaf
kölluð, varð ung móðir og eignaðist
með tímanum 5 börn. Hún var sjó-
mannskona til margra ára og varð
síðan ekkja tiltölulega ung að árum.
En hún brotnaði ekki, heldur bogn-
aði um stund og hélt síðan áfram.
Allt skyldi gera til að börnin kæmust
sem best í gegnum lífið. Velferð af-
komendanna var það sem öllu skipti.
Það að yrkja garðinn sinn var
hennar leið til að eiga stund í næði og
hún talaði oft um það hvað það væri
gott að fara út í garð á fögrum sum-
arkvöldum eftir langan dag við vinnu
og umsýslu heimilis. Eiga stund úti
við ýmiss konar sýsl og finna angan
af gróandanum. Enda hafa garðarn-
ir við húsin hennar Sillu, þar sem
hún bjó hverju sinni, vakið gleði og
aðdáun þeirra sem þá sáu. Við Silla
áttum samleið í gegnum lífið í nánast
aldarfjórðung og aldrei bar nokkurn
skugga á okkar samskipti í allan
þann tíma. Það er ekki langt síðan
við sátum saman og býsnuðumst yfir
því hvað tíminn liði hratt, okkur
fannst báðum að gamlárskvöldið
1984, þegar við hittumst fyrst, hefði
nú bara verið „í gær“.
Ég vil þakka þér, Silla mín, fyrir
árin öll og fyrir alla umhyggjuna
sem þú hefur sýnt mér og mínum.
Ég veit að þú situr nú á góðum stað,
kannski með gítarinn góða og spilar
og syngur af hjartans lyst fyrir alla
þá sem þar eru komnir á undan þér
og hafa tekið vel á móti þér.
Þín tengdadóttir,
Ásrún.
Elsku amma mín
Nú, þegar þú ert farin finnst mér
gott að vona að nú sért þú komin á
betri stað. Hver sem sá staður gæti
verið, eru ábúendur hans heppnir að
fá konu eins og þig í sínar raðir.
Ég er óendanlega þakklát fyrir að
hafa haft þig í lífi mínu til að líta upp
til, styðja mig og styrkja. Fjölmarg-
ar minningar hafa skotist upp í koll-
inn á mér síðastliðna daga og ég hef
horft mikið til baka á liðna tíma sem
við áttum saman. Bara við það að
hugsa til þín, elsku amma, finn ég
umhyggjuna og hlýjuna sem ein-
kenndi þig umlykja mig.
Það var alltaf svo gott að koma til
ömmu Sillu í Sandgerði. Í hvert sinn
sem við systkinin fórum í pössun í
Norðurtúnið fór rútínan okkar í
gang. Ég man ekki hvenær þessi
rútína varð til, en þá var alltaf pönt-
uð pizza, leigð spóla og hjónasæng
spiluð langt fram eftir kvöldi. Ég
mun aldrei gleyma þessum kvöldum
þar sem ég, Jóhann og amma sátum
inni í eldhúsi og veltumst um af
hlátri. Ég lék mér að því að gefa
ömmu Sigfinn í Spaugstofunni, og
oftar en ekki enduðu þau harðgift í
hreysinu sínu með barnaher. Og við
hlógum öll þar til okkur varð illt. Það
var því engin furða að maður neitaði
að fara heim eftir helgi hjá ömmu.
Þar var einfaldlega svo gott og gam-
an að vera.
Með söknuði kveð ég þig nú, elsku
amma mín. Minning þín mun ávallt
lifa í hjarta mér.
Kristrún Helga
Kristþórsdóttir.
Sigrún Guðný
Guðmundsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Sig-
rúnu Guðnýju Guðmundsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og
jarðarför ástkærrar eiginkonu, móður, tengda-
móður, ömmu og systur,
ÁSU THURID NICLASEN,
Skipalóni 4,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á bráðadeild
Landspítalans við Hringbraut.
Jón Egill Sigurjónsson,
Sófus Olsen, Anetta Olsen,
Sigríður María Jónsdóttir, Þröstur Sverrisson,
barnabörn og aðrir aðstandendur.
Ég ætlaði að sigla út í lönd
og eftir mér skipið beið,
en síðbúnir verða sumir að heiman.
Ég sá ei að tíminn leið.
Því vorsins langdegi og ljósu nætur
Þóra Gunnarsdóttir
Ekbrand
✝ Þóra Gunn-arsdóttir Ek-
brand fæddist á Æsu-
stöðum í Langadal í
Austur-Húnavatns-
sýslu, 19. júní 1929.
Hún lést á sjúkrahús-
inu í Kungälv í Sví-
þjóð 4. nóvember síð-
astliðinn og var
jarðsungin frá Rödbo-
kirkju í Gautaborg
28. nóvember.
liðu svo undur skjótt.
Sumarsins gestir svifu
á braut
og svo fór að lengja
nótt.
En nú er ég loks að
leggja af stað.
– Enn liggur mitt skip
í höfn –
Loftið er orðið ösku-
grátt
og úfin hin kalda
dröfn.
Veistu þegar ég held á
hafið
haustnóttin fylgir mér ein?
Skilurðu, hverju hverflynda báran
hvíslar að votum stein?
(Jónas Tryggvason.)
Hlýja og umhyggja fyrir þeim
er minna máttu voru ljósir mann-
kostir Þóru Gunnarsdóttur. Ung
hljóp hún á Blöndueyrum en átti
fullorðinsár sín flest úti í Svíaríki.
Eitt ár kom hún heim til Íslands
og hittist þá svo á að ellefu ára
strákstubbur norðan úr dölum
fékk húsaskjól á heimili fjölskyldu
hennar og masgjarn stubburinn
kynntist þar þessari langtaðkomnu
og fórnfúsu konu.
Hugur hennar hvarflaði löngum
norður til æskuslóðanna, fréttir af
kórnum heima, sveitungunum eða
öðru því er við bar í grónum hún-
vetnsku dölunum þótti henni gott
að heyra.
Margt bar á góma á fjölmennu
menningarheimili og þangað lað-
aðist margt gesta. Málþing voru
mörg og góð í því húsi. Ríkur er sá
er góðan eignast vin. Guð blessi
Þóru Gunnarsdóttur.
Ingi Heiðmar
Jónsson