Ársrit Vélstjórafélags Íslands - 01.01.1929, Qupperneq 20

18
áherslu atvinnuvegirnir legðu nú á aukna vjelanotk-
un við alla framleiðslu. Svo að segja hver fleyta
þjóðarinnar er nú vjelknúin. Frá tveggjamannafar-
inu og það upp í fólksflutningaskip til millilanda-
ferða. Og spá er það flestra fróðra manna, að afl-
stöðvar á landi eigi hjer mikla framtíð og muni
fjölga þegar fram líða stundir. Á vjelanotkun munu
og atvinnuvegirnir nú alment byggja framtíðarvonir
sínar, bæði við sjó og til sveita. Það eru því miklar
líkur til að íslenska vjelstjórastjettin eigi glæsilega
framtíð fyrir höndum; það verður víðast hvar hlut-
skifti vjelstjóra og vjelfróðra manna yfirleitt, að
starfrækja nýju vjelarnar, hin snjöllustu afrek hug-
vitsmanna úti um heim, sem keyptar verða hingað
til lands smám saman, eftir því sem auðlegð og á-
ræði vex. Eigi allfáir meðlimir þessa fjelags fá á
komandi árum stórmikla hlutdeild í því vandasama
verki, að gera hinar dýru vj elar hafskipanna og orku-
veranna arðberandi til blessunar landi og lýð. „En
vandi fylgir vegsemd hverri“; við getum ekki vænst
þess að hljóta góðan orðstír nema að full alúð sje
lögð við starfann af hverjum einstökum. Menn verða
óumflýjanlega að vera starfi sínu vaxnir í einu og
öllu. En það verða menn naumast nema þeir gangist
undir þær kvaðir um verklegt og bóklegt nám, sem
heimtað er alment. Menn verða og áframhaldandi að
fylgjast með öllum nýjungum. Breytingar og fram-
farir eru svo örar á iðnaðarsviðinu, að ef menn lesa
ekki um nýjungarnar jafnóðum og þær koma fram,
og kynna sjer þær eftir föngum, þá dragast menn
aftur úr.