Árdís - 01.01.1951, Qupperneq 43

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
41
starf þitt síðan Þjóðverjar handtóku hann“. — Úrið stóð á níu —
ég kom við upptrekkjarann og það fór strax að ganga. „Níu,
mamma! Bendir það ekki á nýtt líf, nýjan kjark og nýtt verk-
efni?“
Þrátt fyrir tárin sem streymdu nú óhindruð, frí og frjáls
niður vanga mína — fyrstu svalatárin í annars nærveru síðan að
sonur minn hvarf — var hugurinn þrunginn af þakklæti fyrir alt
sem ég átti, alt sem ég hafði leyfi og rétt til að annast, elska og
treysta. Ég var ósegjanlega rík — ég átti tvö lönd, bæði jafn
hjartfólgin, efnileg og góð börn og þann bezta förunaut.
Aldrei hef ég skilið betur en þessa nótt það einfaldasta og
léttasta af öllum boðum og lögum: „Elskið og þér munuð elskaðir
verða“. Mætti það verða öllum ljóst í þessum heimi að þetta er
það æðsta boð og það einasta, sem getur sameinað hverjar sálir,
hvert heimili, hverja þjóð og allar þjóðir. Þá yrði dýrðar friður
á jörðu.
Eftirmáli eftir Lilju M. Guttormson
Ég mætti Guðrúnu Brunborg fyrst sumarið 1950 á skrifstofu
Canadíska sendiráðsins í Osló, Noregi, en þangað kom hún stund-
um til þess að fá til láns stuttar kvikmyndafilmur frá Canada.
Hún bar þessi merki að hún hefði liðið mikið, bæði á líkama og
sál, en svipurinn lýsti sigri unnum yfir þrautum og sálarkvölum.
Hún gengur hölt. Svo frétti ég að hún hefði misst son í síðari
heimsstyrjöldinni — hann hafði verið tekinn til fanga og sendur
til Buchenwald á Þýzkalandi, þar sem að hann dó eftir miklar
þjáningar. Það sem gerði þetta atvik svo tilfinnanlega sárt fyrir
hana var að hún varð til þess í ógáti að gefa þýzku hervöldunum
hér utanáskirft hans þar sem hann var í erindum til hjálpar
landi sínu.
Nokkru eftir þennan atburð var hún skorin upp við sjúk-
dóm í fæti og lá hún á sjúkrahúsi í níu mánuði. Á þeim tíma
íæddist og þroskaðist í huga hennar sú hugmynd að hún skyldi
stofna minningarsjóð Olavs Brunborg. Þá ákvörðun efndi hún
og myndaði tvo sjóði, annan sem hún gaf háskóla Oslóar til stuðn-
ings norskum stúdentum sem stunda nám á Islandi, og hinn gaf