Morgunblaðið - 06.03.2009, Blaðsíða 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. MARS 2009
Elsku stubburinn okkar.
Þú komst inn í okkar líf og breyttir
því á svo yndislegan hátt. Þú gafst lífi
okkar nýjan tilgang. Við elskuðum
þig um leið og þú varðst til og enn
meira með hverjum deginum. Þegar
þú komst í heiminn vorum við svo
stolt, litli fallegi strákurinn okkar.
Þegar þú brostir í fyrsta sinn til
okkar þá ljómaði allt. Þegar þú hlóst í
fyrsta sinn þá varð allt miklu betra.
Þegar þú tókst þín fyrstu skref urð-
um við svo stolt. Þegar þú sagðir
mamma og pabbi í fyrsta sinn voru
það fallegustu orð sem við höfðum
heyrt. Þú varst yndislegur.
Við gætum skrifað heila bók um öll
þín prakkarastrik og allar sögurnar
sem við eigum. Alltaf þegar pabbi
kom heim af sjónum vildirðu ein-
göngu mömmu. Svo eftir smátíma
varstu búinn að gleyma mömmu og
sást ekkert annað en pabba. Þú varst
svo yndislegur á þennan hátt.
Þú vildir alltaf vera nálægt okkur
en gleymdir aldrei hinum sem voru í
kring. Þú fórst og kysstir afa og ömm-
Einar Logi Arnarsson
✝ Einar Logi Arn-arsson fæddist 10.
september 2007.
Hann andaðist 26.
febrúar síðastliðinn.
Móðir hans er Hildi-
gunnur Jónasdóttir.
Foreldrar hennar eru
Jónas Jónasson og
Kristín Kristófers-
dóttir. Faðir Einars
Loga er Arnar Logi
Kristinsson. For-
eldrar hans eru Díana
Vera Jónsdóttir og
Kristinn Svansson
sem er látinn.
Einar Logi verður jarðsunginn
frá Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin kl. 13.
ur þínar, hlóst með
þeim og að þeim, sýnd-
ir þeim allt mögulegt
og hljópst svo aftur í
fangið á okkur.
Það er sárt að vita að
við fáum aldrei að
faðma þig aftur, kyssa
þig aftur, kitla þig aft-
ur, heyra þig hlæja,
gráta, öskra, heyra þig
vakna á morgnana og
heyra þig sofna á
kvöldin. Við hefðum
viljað fá að kveðja þig
almennilega en okkur
hlýnar um hjartaræturnar að vita að
þú sért hjá Kidda afa, Þórkötlu
frænku og Bola. Þú ert að grínast í
þeim fyrir ofan og fylgist með okkur
hérna niðri og brosir.
Við munum ávallt elska þig og
sakna þín. Þú varst ljósið í lífi okkar
og þökkum við þér fyrir þennan
stutta en yndislega tíma sem þú gafst
okkur.
Knús og kossar, ástin okkar.
Mamma og pabbi.
Einar Logi, afa- og ömmustrákur-
inn okkar. Mikið óskaplega er sárt að
þú sért farinn frá okkur, ólýsanlegt
tómarúm. Tilhugsunin að þú komir
ekki aftur í Heiðarselið er gríðarlega
sár. Minningarnar um þig, Einar
minn, eru margar og skemmtilegar,
þó að þú hafir átt stutta ævi. Mikið
var amma Stína glöð í hjartanu þegar
hún var viðstödd fæðinguna þína. Allt
gekk vel og englarnir vöktu yfir þér.
Afi Jónas var stoltur afi, loksins kom-
inn strákur í ættina í öllu kvennaveld-
inu sem hægt væri síðar meir að spila
fótbolta með og taka með í veiðiferð-
irnar. Það mynduðust fljótt sterk
tengsl milli Jónasar afa og Einars
Loga. Þeir voru miklir vinir og stráksi
lyftist allur upp þegar afi Jónas birt-
ist. Það er ekki frá því að amma Stína
hafi stundum verið pínulítið öfund-
sjúk. Einar Logi var draumabarn,
svaf eins og engill á næturnar og mik-
ill orkubolti á daginn. Þú vildir að vísu
ekki sofa mikið á daginn og við segj-
um í dag að þú hafir ekki haft tíma í
það, þú þurftir, Einar minn, að nýta
tímann vel. Svo varstu mikill matmað-
ur. Það var bara skemmtun að gefa
þér að borða. Maður mátti hafa sig
allan við að moka upp í þig.
Það hafa verið forréttindi að fá að
fylgjast með þér vaxa og þroskast á
þessari stuttu ævi. Þú skildir svo
margt. Þegar þú varst að stelast í
símann hennar ömmu og svo þegar
amma Stína birtist þá komstu hlaup-
andi með símann og réttir henni. Á
sprengidaginn varstu að hjálpa
ömmu í eldhúsinu, svo duglegur
drengur. Það að dunda með þér í
dótinu og þá sérstaklega litlu hljóð-
færunum sem Þorbjörg frænka átti,
voru dýrmætar og ánægjulegar
stundir. Við erum ákaflega glöð og
þakklát fyrir síðustu dagana sem við
áttum með þér. Bolluveislan hjá
mömmu þinni þar sem flestir gátu
mætt og áttu góða stund með þér. Þú
varst mikill gleðipinni og fannst svo
gaman að hafa fólk í kringum þig. Á
sprengidaginn hjá langömmu í
Stóragerðinu. Þér þótti saltkjötið
gott og gekkst á milli á eftir og fékkst
ís hjá öllum. Það var eins og þú væri
að þakka öllum fyrir samveruna,
elsku strákurinn okkar.
Þú áttir stutta en gæfuríka ævi. Þú
áttir góða foreldra og mamma þín var
einstök við þig. Þið voruð eins og eitt.
Jæja litli kúturinn okkar eins og við
kölluðum þig svo oft. Afi og amma í
Heiðarseli kveðja þig í bili og sjáumst
seinna á öðrum stað. Þar fáum við að
hlæja, gráta og faðmast. Guð blessi
þig litli gullmoli. Elsku Hildigunnur
og Arnar, mikið er á ykkur lagt, ungu
foreldrar, og sársaukinn ólýsanlegur.
Við gerum allt til að styðja ykkur.
Afi og amma í Heiðarseli,
Kristín og Jónas.
Úr ljósi lífsins í ljósið hjá Kristni afa
fór litli hnokkinn minn. Þar tók afi þig
í fangið og hjálpaði þér fyrstu skrefin
ásamt Einari frænda og Þórkötlu
frænku, elsku litli strákurinn minn.
Við á Kristnibrautinni söknum þín al-
veg óskaplega mikið og elskum þig.
Einstakt augnablik var brosið þitt
bjarta. Smáar hendur héldu hjörtum
okkar föngnum og fyrsti hláturinn
fannst okkur það yndislegasta sem
fyrir okkur gat komið. Litli stúturinn
sem þú settir á munninn þegar við
máttum fá koss var himneskur. Alltaf
varstu í stuði og við stöppuðum saman
af gleði þegar þú komst til ömmu Veru
í heimsókn á Kristnibraut. Það var svo
gaman þegar þú pikkaðir í Mikael og
faldir þig svo til að leika og hlaupa um.
Litlu fæturnir tifuðu yfir gólfið hjá
ömmu og sögðu henni að litli ljósgeisl-
inn væri kominn í heimsókn svo kom
pabbi og eða mamma á eftir. Einar
Geir kom upp til að sjá litla krúttið
nafna sinn. Þú varst svo flottur í súp-
ermanngallanum með skikkjuna á
öskudaginn þegar þú komst í vinnuna
til ömmu, hljópst um allt og skoðaðir
eins og þú varst vanur.
Elsku Arnar Logi og Hildigunnur.
Ekkert í heiminum jafnast á við að
sjá barnið sitt í fyrsta sinn. Fætt í ást
fætt til að elska. Þið elskið það heitar
og heitar. Það er þannig að ykkur
finnst allan tímann að þið getið ekki
elskað barnið heitar en núna því ástin
gagntekur ykkur og þið elskið meira
en mögulegt er en samt er það þannig
að á morgun elskið þið barnið enn
heitar. Og ekkert getur breytt því.
Núna elskið þið Einar Loga meira
hvern dag og umfaðmið hann í minn-
ingunni.
Megi góður guð hjálpa ykkur í
þessari miklu sorg sem þið svo ungir
foreldrar þurfið að bera. En þið eruð
búin að vera svo dugleg og sterk og
við þökkum ykkur fyrir þennan litla
dásamlega dreng sem við fengum að
kynnast þó að ævi hans hafi verið
stutt.
Amma Vera og Mikael.
Elsku litla barn. Við þökkum þér
fyrir góðar minningar sem við nutum
með þér.
Ástarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Guð geymi þig.
Langamma og langafi í Stóragerði,
Þorbjörg og Kristófer.
Hjartans kveðja
Mér er sem leggi ég lófann
á litla höfuðið þitt,
biðjandi Guð að geyma
gullfagra barnið mitt.
(Þýð. Benedikt Gröndal.)
Langamma og langafi,
Sigríður og Jón Geir.
Elsku Einar Logi, þú varst besti
frændi í heimi. Mér finnst skrítið að
þú sért farinn frá okkur og komir
aldrei aftur. En ég veit að þú ert á
himnum að leika við Bola og Þór-
kötlu systur. Þú varst skemmtilegur
strákur. Manstu hvað okkur þótti
gaman að hlaupa kringum eyjuna í
eldhúsinu, hring eftir hring? Einnig
Elsku Einar Logi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Kveðja,
Einar Geir og synir.
HINSTA KVEÐJA
✝ Stefán SteinarTryggvason
fæddist í Sæborg í
Glerárþorpi, Ak-
ureyri, 29. mars
1931. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 24. febrúar
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Guðlaugar Snorru
Stefánsdóttur og
Valdimars Tryggva
Ólafssonar vélstjóra.
Systir Stefáns er
Ólöf, f. 20.10. 1933.
Stefán ólst upp hjá foreldrum sín-
um til 5 ára aldurs en þá fórst faðir
hans með Þórkatli Mána frá Ólafs-
firði. Þá var hann sendur til móð-
urforeldra sinna, Steinunnar og
Stefáns og móðurbræðranna Hall-
2) Tryggvi, f. 1960, maki Þor-
björg Jóhannsdóttir, þau skildu.
Synir þeirra eru Stefán Geir, f.
1985, og Rannar Carl, f. 1989.
Dóttir Tryggva og Estridar Þor-
valdsdóttur er Elísabet Estrid, f.
2004. 3) Sigríður Halla, f. 1968,
maki Guðni Hólm, f. 1968. Börn
þeirra eru Stefán Hólm, f. 1998,
og Hrafnhildur Hólm, f. 2002.
Stefán vann ýmis störf framan
af ævi, fyrst í sveit, þá við síld-
arvinnslu, á bátum og togurum frá
Akureyri og Vestmannaeyjum.
Eftir að hann fluttist til Reykja-
víkur gekk hann til liðs við Lög-
regluna í Reykjavík og starfaði
þar í 44 ár fyrst sem óbreyttur
lögregluþjónn en sem varðstjóri
síðustu starfsár sín. Meðfram lög-
reglustörfum starfaði hann sem
ökukennari í 42 ár, sem leigubíl-
stjóri í afleysingum og við dyra-
vörslu á skemmtistöðum borg-
arinnar. Hann var meðlimur í
Oddfellowstúkunni Þormóði goða.
Útför Stefáns fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
kl. 13.
gríms, Guðmundar
og Jóns. Sextán ára
fluttist Stefán svo til
móður sinnar og
stjúpa Karls Að-
alsteinssonar.
Stefán kvæntist í
Akureyrarkirkju
21.1. 1955 Rannveigu
Kristjánsdóttur frá
Bolungarvík. For-
eldrar hennar voru
Rannveig Ásgeirs-
dóttir og Kristján Jó-
hannesson matsveinn.
Börn þeirra eru: 1)
Rannveig Kristín, f. 1956, maki
Ögmundur Gunnarsson, f. 1954.
Börn þeirra eru a) Sóley, f. 1980,
b) Auður, f. 1985, sonur hennar og
Óðins Árnasonar er Arnór Ingi, f.
2005, og c) Ásgeir, f. 1989.
Mig langar að minnast hans
pabba. Þegar hugurinn leitar til
baka dettur mér strax í hug sú minn-
ing þegar ég var lítil og fór með
mömmu í bæinn og sá pabba standa
á gatnamótum Pósthússtrætis og
Austurstrætis með hvíta kylfu og
með hvíta hanska að stjórna umferð-
inni. Mér fannst hann náttúrulega
bara flottur, eins stór og stæðilegur
og hann var. Eins var mikið sport að
heimsækja hann á gömlu stöðina og
fylgjast með vaktfélögunum á B-
vakt tefla þegar þeir voru inni við og
ekki spillti fyrir ef skápurinn góði
var opnaður og maður fékk appelsín
og prins póló.
Pabbi var ólatasti og greiðviknasti
maður sem ég þekki. Það var sama
hvenær hann var beðinn um viðvik,
alltaf stökk hann til. Ég og fleiri nut-
um góðs af þessu, því hann var að
skutla og sækja hvenær sem var og
skipti þá ekki máli þótt hann væri ný-
sofnaður eftir vakt. Eins var ekkert
mál að fá lánaðan bílinn og skipti þá
engu máli þó um glænýjan bíl væri að
ræða. Alltaf var mér treyst enda
hafði hann sjálfur lagt grunninn að
aksturslagi mínu og annarra í hópi
vina og fjölskyldu með því að kenna
okkur á bíl. Ósjaldan gat hann rakið
ferðir mínar á bílnum þar sem „allar“
löggurnar þekktu bílnúmerið R-757,
þannig að það var eins gott að haga
sér í umferðinni.
Ekki var mikið ferðast þegar ég
var yngri þar sem pabbi vann mikið.
Þó var alltaf farið til ömmu og afa á
Akureyri á hverju sumri. Þegar við
nálguðumst Akureyri notaði pabbi
alltaf sama brandarann sem var að
við krakkarnir ættum að halda okk-
ur fast, fast, fast, því nú kæmi stór
hola í veginn og þegar við vorum
komin með hvíta hnúa af því að halda
okkur í sætin birtist Akureyri hand-
an við hæð og alltaf hló hann jafn
mikið yfir að hafa platað okkur enn
einu sinni.
Já, það er margs að minnast eftir
rúm 50 ár sem við höfum átt samleið,
feðginin. Ég þakka pabba samfylgd-
ina og stuðninginn í gegnum árin,
megi hann hvíla í friði.
Rannveig (Veiga.)
Elsku besti pabbi minn. Eins og þú
veist hef ég aldrei verið mikið fyrir að
skrifa en við þessa kveðjustund get
ég ekki látið hjá líða að skrifa nokkr-
ar minningar um okkur. Mínar fyrstu
minningar eru frá því að ég var lítil
stolt fjögurra ára stelpa sem fékk að
leiða lögreglumann í einkennisbún-
ingi með hvíta hanska. Þessi stóri
myndarlegi maður var að sjálfsögðu
pabbi minn sem fór fyrir 17. júní
skrúðgöngunni í Laugarneshverfinu.
Ég á enn í dag hvítu hanskana sem ég
var með þennan dag og geymi þá eins
og fjársjóð því í þeim er minningin
bundin við þennan dag sem við geng-
um saman.
Lífsstarf þitt var í lögreglunni.
Þegar ég var barn fékk ég oft að sitja
hjá þér í löggubílnum á leið í skólann
og þótti mér það auðvitað flott. Heim-
sóknir mínar til þín á löggustöðinna
voru margar. Á þessum árum þótti
ekkert mál að við krakkarnir kæmum
í heimsókn á Hverfisgötuna. En svo
breyttist þetta allt á unglingsárum og
þú skildir það svo vel að það passaði
ekki lengur að vera keyrður um á
löggubílnum. Þú varst líka ökukenn-
ari og sinntir því starfi jafnvel og lög-
reglustörfunum. Í hvert skipti sem
við vorum saman í bíl fékk ég einka-
kennslu og farið var í hvert smáatriði
umferðarlaganna. Þegar ég fékk svo
heimilisbílinn lánaðan vissir þú alltaf
nákvæmlega hvar ég hafði verið og
hvenær.
Þú varst aldrei nískur á bílana þína
og treystir mér fyrir þeim þó að
kraftmiklir væru og því erfitt að
fylgja löglegum hraða. Ef ég fór yfir
leyfilegan hámarkshraða vissir þú
allt um það því allir þekktu R-757.
Umhyggjusemi þín og væntum-
þykja var aldrei þreytandi, því ég
fann alltaf þessa yndislegu væntum-
þykju og hlýju frá þér enda alltaf ver-
ið mikil pabbastelpa. Þú varst alltaf
hrifinn af hestum og hestamennskan
var hluti af lífi okkar. Ég man eftir
okkur saman í hestunum fyrst í
Laugardalnum og reiðtúrarnir sem
við fórum saman í Efri-Fák eru mér
ógleymanlegir. Þegar þú hættir að
ríða út fylgdir þú mér vel eftir og enn
kom í ljós þessi endalausa greiðvirkni
og hjálpsemi sem þú varst gæddur.
Þú varst alltaf tilbúinn að aðstoða
mig og skutlast þetta fram og til baka
svo að ég gæti haldið hesta og riðið
út. Það er þér að þakka að ég er enn í
hestum. Hestamennskan varð líka
stór örlagavaldur í lífi mínu því þar
kynntist ég eiginmanni mínum, hon-
um Guðna. Þú tókst Guðna opnum
örmum og þeirri stundu gleymi ég
aldrei þegar þú leiddir mig inn
kirkjugólfið á brúðkaupsdeginum
mínum. Stundum er gert grín að því
að það eru til fleiri myndir af okkur
saman á þessum degi en brúðhjón-
unum sjálfum. Þú varst alltaf á vakt-
inni yfir lífi mínu og síðar fjölskyldu
minnar. Þú varst stoð mín og stytta í
öllu því sem ég tók mér fyrir hendur
og alltaf hægt að leita til þín enda
ætíð nærgætinn og greiðvikinn. Þú
varst mér yndislegur faðir og börn-
um mínum góður afi. Elsku pabbi, ég
á eftir að sakna þín sárt.
Sigríður Halla.
Elsku afi sem var mér svo kær allt-
af svo góður við mig. Ég á eftir að
sakna þín mikið. Fyrsta veiðiferðin
mín var með þér og því gleymi ég
ekki. Við fórum að veiða í Reynis-
vatni. Engin mokveiði bara einn fisk-
ur. Ég varð ekkert smáglaður þegar
þú gafst mér allt veiðidótið þitt. Það
ætla ég að passa vel. Ég er stoltur af
að bera nafn þitt. Þig geymi ég alltaf í
hjarta mínu.
Þinn nafni,
Stefán Hólm.
Í dag kveðjum við afa okkar, Stef-
án Steinar Tryggvason. Þegar við
hugsum til afa koma margar minn-
ingar upp í hugann og við eigum öll
okkar eigin minningar. Sóley minnist
ökutímanna hjá afa, Auður minnist
þess þegar afi kom á löggubílnum að
ná í hana á leikskólann og allir krakk-
arnir fylgdust spenntir með og Ás-
geir minnist veiðiferðanna með afa og
Rannari. Saman minnumst við mat-
arboðanna heima hjá ömmu og afa
þar sem öll fjölskyldan kom saman,
þá ber helst að nefna hangikjöt og
laufabrauð á jóladag.
Okkur þótti alltaf mjög gaman að
fá að fara í bílferð með afa. Í aftur-
sætinu var lítil lúga þar sem maður
gat teygt höndina inn í skottið og ef
maður var heppinn þá rúllaði appels-
ínflaska framhjá sem hægt var að
grípa. Það var líka alltaf jafn gaman
að heimsækja afa á lögreglustöðina
þar sem við fengum kakómalt og
máttum hugsanlega eiga von um far
heim í löggubíl.
Elsku afi, við þökkum allar sam-
verustundirnar og við kveðjum þig
með þessum ljóðlínum.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Sóley, Auður og Ásgeir.
Stefán Steinar
Tryggvason