Morgunblaðið - 06.03.2009, Blaðsíða 30

30 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. MARS 2009
✝ Ólafur Þorlákssonfæddist á Ak-
ureyri 7. september
1929. Hann lést á líkn-
ardeild Landspítalans
í Kópavogi 28. febrúar
sl. Foreldrar hans
voru Þorlákur Jóns-
son frá Gautlöndum í
Mývatnssveit og Sig-
urveig Óladóttir frá
Bakka í Kelduhverfi.
Systkini Ólafs eru Jón
lögfræðingur, f. 19.7.
1928 og Anna Þóra
kennari, f. 5.6. 1931.
Fyrir átti Þorlákur soninn, Jón Óla
járnsmið, f. 15.5. 1924, d. 2.2. 1982.
Móðir hans var Axelína Jónsdóttir
frá Möðrufelli.
Ólafur kvæntist 1952 Erlu Magn-
úsdóttur Kjærnested, f. 17.4. 1932.
Foreldrar hennar voru Magnús
Kjærnested skipstjóri og Emelía
Lárusdóttir húsmóðir. Ólafur og
Erla skildu. Þau eignuðust fjögur
börn: 1) Anna Sigurveig hjúkr-
unarfræðingur, f. 24.9. 1952, maki
Björn Magnússon læknir, f. 17.6.
1947. Börn þeirra eru : a) Hildur
kennari, f. 20.7. 1971, giftist Kristni
Péturssyni vefhönnuði, f. 12.10.
1969. Þau skildu, börn þeirra eru
Anna Mínerva, Arnar Reyr og Alfreð
Gauti. b) Arnar, f. 27.6. 1973, starfar
María nemi, f. 2.12. 1980, barn
hennar er Ívar Uggi. b) Ívar leikja-
hönnuður, f. 13.6. 1984. Þau slitu
samvistum. Hann kvæntist Ouraniu
Papakosta líffræðingi, f. 3. mars
1964, barn þeirra er Íris, f. 29.7.
1996. Þau skildu. Sambýliskona er
Lara Arroyo líffræðingur, f. 2.1.
1972, börn þeirra eru Ritva Sig-
urveig, f. 22.8. 2005 og Óli, f. 14.2.
2009.
4) Sunna flugfreyja, f. 11.1. 1965,
giftist Magnúsi Inga Erlingssyni
lögfræðingi, f. 8.5. 1965. Börn
þeirra eru: Magnús Orri nemi, f.
24.6. 1988, Emil Már nemi, f. 20.4.
1992 og Daníel Máni, f. 23.5. 1997.
Þau skildu.
Sambýlismaður Sunnu var Snorri
Már Skúlason sagnfræðingur, f. 14.
sept 1965. Sonur þeirra Kári, f.
4.12. 2003.
Ólafur kvæntist Guðrúnu Bach-
mann, f. 17. júlí 1935, d. 18.8. 1974.
Ólafur kvæntist Kristine K. Jóns-
dóttur, f. 1.10. 1946, d. 9.11. 2005.
Sonur hennar er Jón Ingi húsa-
smíðameistari, f. 20.7. 1965. Kona
hans er Metta Ragnarsdóttir, f.
17.5. 1967. Þau eiga þrjú börn.
Ólafur varð stúdent frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1950 og lauk
síðan lögfræðiprófi frá Háskóla Ís-
lands 1957. Hann starfaði sem saka-
dómari frá árunum 1964 til 1972 og
síðan sem málafærslumaður.
Útför Ólafs fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin kl.
13.
í Álverinu á Reyð-
arfirði. c) Ólafur
kennari, f. 2.7. 1979,
sambýliskona Stella
Steinþórsdóttir ljós-
móðir, f. 25.10. 1974,
börn þeirra eru Salka
Sóley og Erla Sigríð-
ur. d) Erla sál-
fræðinemi, f. 19.7.
1982, gift Hálfdani
Steinþórssyni mark-
aðsráðgjafa, f. 3.12.
1976. Þau eiga Stein-
þór Snæ og Björn Dilj-
an 2. 2) Ragna sál-
fræðingur, f. 27.2. 1954 giftist Páli
Baldvini Baldvinssyni blaðamanni, f.
28.9. 1953. Þau skildu. Börn þeirra
eru a) Vigdís Hrefna leikari, f. 5.10.
1977. Sambýlismaður Örn Úlfar
Höskuldsson þýðandi, f. 10. mars
1973. Barn þeirra er Úlfhildur
Ragna. b) Solveig, nemandi í
Listaháskóla Íslands, f. 15.1. 1985. c)
Páll Zophanías nemandi í Leiðsögu-
mannaskóla Íslands, f. 26.7. 1986,
sambýliskona Rósa Bergþórsdóttir
háskólanemi, f. 12.1. 1987. Sam-
býlismaður Rögnu er Jón Árnason
innanhússarkitekt, f. 12.5. 1954. 3)
Emil líffræðingur, f. 7. október.
Sambýliskona hans var Kristjana
Arnarsdóttir þroskaþjálfi, f. 26.11.
1959. Börn þeirra eru: a) Lovísa
Elsku pabbi, þú ákvaðst að yf-
irgefa jarðneskt líf á nöprum en
fallegum degi. Eftir standa spor
þín sem hverfa aldrei. Að endingu
ertu laus við fjötra og þjáningu.
Þú ert frjáls einsog velfleygur fugl
og er það mér huggun. Kveðju-
stundin var mér sár en þeir sem
elska hljóta að þurfa að mæta því
á lífsleiðinni að missa. Þú átt eng-
an þinn líka og ert eftirminnilegur
öllum þeim sem á vegi þínum urðu.
Fróður og skemmtilegastur þegar
sá gállinn var á þér. Einstaklega
orðheppinn og hnyttinn. Frábær
sögumaður og skreyttir jafnvel
frásagnir einsog góðum sögumanni
sæmir. Oft gustmikill og radd-
sterkur. Ég þekki engan sem get-
ur hrifið aðra jafn skjótt og átaka-
laust einsog þér var tamt. Tilsvör
þín og beinskeyttar athugasemdir
eru ógleymanlegar. Þú varst húm-
oristi af guðs náð. En þú varst
ekki alltaf auðveldur. elsku pabbi
minn, en hin síðari ár tengdumst
við aftur náið og ég met það mik-
ils. Ég er þakklát fyrir að synir
mínir kynntust þér. Fátt fannst
þeim skemmtilegra en þegar þú
rifjaðir upp bernskuárin þín á Ak-
ureyri, sérstaklega skammarstrik-
in sem voru ófá. Þakklát fyrir þá
ástúð og þann áhuga sem þú sýnd-
ir þeim. Þakklát fyrir þinn stuðn-
ing og ást þína sem var ríkuleg.
Ég vil að lokum færa bestu
þakkir til hjúkrunarfólks á 11G á
Landsspítalanum, sérstaklega til
Gunnhildar og Stellu, sem pabbi
hafði dálæti á og ekki síður til
yndislegs starfsfólks á líknardeild
Landspítalans í Kópavogi.
Þar sem þú hélst mikið upp á
Einar Ben þá finnst mér Einræður
Starkaðar við hæfi.
Eitt bros – getur dimmu í dagsljós
breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
Svo oft leyndist strengur í brjósti, sem
brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt líf eitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
Þín
Sunna.
Ég minnist þess glöggt þegar
mér var í fyrsta sinn boðið á
Grenimelinn í hádegisverðaboð hjá
tilvonandi tengdaforeldrum mín-
um, þeim Óla og Erlu. Á meðan
kvenþjóðin hafði til hefðbundinn
sunnudagsmat var mér boðið á
„kontórinn“ hjá Óla þar sem hann
rakti úr mér garnirnar. Eftir mat-
inn spilaði ég svo biljarð við þenn-
an virðulega mann á meðan kven-
fólkið sinnti uppvaskinu. Já, þetta
var fyrir tíma kvennalistans og
jafnréttis kynjanna sem hvorugt
átti svo sem hug eða hjarta
tengdaföður míns.
Mér varð fljótt ljóst að Óli var
góðum gáfum gæddur, fljótur að
skilja kjarnann frá hisminu og um-
fram allt réttsýnn og heiðarlegur.
Á þessum árum var hann starfandi
dómari við sakadóm Reykjavíkur,
giftur fjögurra barna faðir sem líf-
ið virtist leika við. En fljótt skip-
ast veður í lofti því eftir erfiðan
skilnað þeirra Óla og Erlu hallaði
undan fæti enda Bakkus með í för.
Óli hætti starfi sínu sem saka-
dómari og rak síðan eigin lög-
fræðistofu og stundaði fasteigna-
sölu með hléum þar til hann vegna
veikinda hætti alfarið störfum á
besta aldri í stað þess að uppskera
árangur hæfileika sinna og góðrar
menntunar.
Þótt lífið væri oft erfitt hjá Óla,
vinnan stopul og auraráð lítil, átti
hann þó sínar góðu stundir með
nánum en oft skrautlegum fé-
lögum. Já það mátti Óli eiga að
hann fór aldrei í manngreinarálit
og vingaðist jafnt við háa sem
lága. Alla spurði hann til nafns
sem hann svo mundi æ síðan.
Þetta kom sér vel fyrir Óla sem
alltaf gat bjargað sér eða sínum
nánustu úr vanda vegna tengsla
sinna við fólk úr öllum stéttum,
jafnvel fyrrverandi sakborninga.
Óli var þannig allsherjar reddari
fyrir börn sín jafnt sem barna-
börn.
Á tímabili einangraðist Óli frá
sínu fólki en á síðustu árum náði
hann þó góðum tengslum við börn
sín og fósturson Jón Inga en þau
voru öll hans stoð og stytta þar til
yfir lauk.
Á kveðjustund ættum við að
minnast breyskleika okkar um leið
og við kveðjum góðan dreng og
réttsýnan.
Björn Magnússon.
Elsku afi, ein af fyrstu minn-
ingum þeim sem ég á um þig var
þegar þú bauðst mér í bíó að sjá
Poltergeist. Myndin var bönnuð
börnum og ég hafði áhyggjur af
því að verða ekki hleypt inn en þú
hlóst við og sagðir með rödd maf-
íuforingjans um leið og þú hrukk-
aðir ennið „No problem“.
Þú hafðir svo gaman af því að
gleðja aðra.
Þú varst höfðingi í eðli þínu, afi
minn, og vildir gjarnan sýna
stuðning þinn í verki og meira til
þrátt fyrir lítil efni. Það sannaðist
síðastliðið haust þegar þú kallaðir
mig til þín og afhentir mér „svolít-
ið skotsilfur“ eins og þú kallaðir
það svo hæversklega.
Þú varst einstaklega eftirtekt-
arsamur og næmur á fólk, fas þess
og útlit. Ný stígvél fóru ekki fram
hjá þér. Oft gast þú líka lesið í
hugsanir manns.
Yfirborðsmennsku og snobbi
hafðir þú óbeit á enda varstu laus
við allt slíkt, og komst ávallt til
dyranna eins og þú varst klæddur,
hreinn og beinn. Þú lást heldur
ekki á skoðunum þínum um menn
og málefni. Stundum mátti það
kjurrt liggja.
Líf þitt var ekki dans á rósum,
afi minn. Það vitum við sem þekkt-
um þig. Lífinu tókst þú hinsvegar
af ákveðnu æðruleysi, þakklátur
fyrir það sem að þér var rétt. Ég
þakka þér, afi minn, fyrir kynnin.
Þakka þér fyrir gáfur þínar, húm-
or og göfuglyndi.
Afi, þú varst lord. Þín
Hildur.
Þær eru margar minningarnar
sem koma upp í hugann þegar ég
hugsa til þín, elsku afi minn. Þú
hafðir stórt hjarta, ríka réttlæt-
iskennd og lást aldrei á skoðunum
þínum. Þú varst mér í senn afi og
vinur og það var alltaf gaman að
ræða við þig, sama hvert málefnið
var.
Heimsóknir mínar til þín á
Skúlagötuna eru mér mjög minn-
isstæðar en þangað fór ég iðulega
eftir fimleikaæfingar á laugardög-
um og fékk hjá þér súkkulaðiköku
og kók. Þessar stundir okkar yfir
kökunni voru í senn ánægjulegar
og lærdómsríkar þar sem við
ræddum öll heimsins mál og ég
man að mér leið eins og ég væri
fullorðin í návist þinni enda
komstu fram við mig sem jafn-
ingja. Þú sýndir því sem ég var að
fást við ávallt mikinn áhuga og
hafðir mikla trú á mér í öllu sem
ég tók mér fyrir hendur. Þú varst
til að mynda mjög hrifinn af fim-
leikaiðkun minni og mættir á öll
mót og sýningar sem ég tók þátt í.
Mér leið stundum eins og ég væri
besta fimleikastelpan á landinu (þó
að ég hafi nú kannski aldrei verið
sérstaklega góð) þar sem hrifning
þín var alltaf svo mikil.
Þegar ég fór norður til Akureyr-
ar í Menntaskóla byrjuðum við að
skrifast á og ég man hvað mér
þóttu bréfin þín skemmtileg. Þú
sagðir mér frá uppvaxtarárunum á
Akureyri og sendir mér myndir
frá þeim tíma og mér fannst ég
kynnast þér svo vel með þessum
hætti. Þú varst duglegur að láta
mig vita ef einhverjar málfars- eða
stafsetningarvillur leyndust í bréf-
unum frá mér enda mikill ís-
lenskumaður og rétt skyldi vera
rétt. Við héldum svo bréfaskrift-
unum áfram þegar ég fór sem
skiptinemi til Mexíkó og tókum
svo upp á því á ný að skrifast á
þegar ég fluttist til Danmerkur
með fjölskylduna mína árið 2007.
Jafnvel þó að við töluðum reglu-
lega saman í síma þóttu mér
bréfaskrif okkar svo skemmtileg,
þau voru persónuleg og við mynd-
uðum með okkur sérstök tengsl
með þessum hætti. Jafnvel þó að
lífið hafi ekki alltaf leikið við þig
hafðir þú góðan húmor og varst
einstaklega orðheppinn. Það var
ósjaldan sem ég hringdi í þig um
miðjan dag og þú sagðir mér að nú
væri kominn tími til að opna sér
einn kaldan bjór, enda kominn
„coctail hour“ í París. Ég mun allt-
af minnast þín með hlýju og virð-
ingu, elsku afi minn.
Þín,
Erla.
Ég kveð þig, Ólafur minn.
Ég hef þekkt þig í áratug. Ég
þekki þig. Ég þekki margt í fari
þínu. Ég þekki gáfur þínar. Ég
þekki áhugamál þín. Ég þekki
metnað þinn.
Ég þekki styrk þinn. Ég þekki
veikleika þinn. Ég þekki vonbrigði
þín. Ég þekki gleði þína og kátínu.
Ég þekki börnin þín. Ég þekki
hundinn þinn. Ég þekki sjálfan
mig betur eftir kynni mín af þér.
Ég þakka þér.
Þinn
Jón Árnason.
Ólafur Þorláksson
✝ Jón Björnssonfæddist í Reykja-
vík 1. mars 1941.
Hann lést á heimili
sínu 1. mars síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Björn Ófeigsson
stórkaupmaður, f. 27.
febrúar 1912, d. 19.
mars 1995, og Jensína
E.S. Jónsdóttir, f. 18.
maí 1915, d. 2. janúar
1976. Systkini Jóns
eru Jóhanna, nudd-
fræðingur og far-
arstjóri, f. 19. apríl
1944, Ófeigur, gullsmiður og mynd-
listarmaður, f. 14. febr. 1948, og
Anna Lísa flugfreyja, f. 12. apríl
1953.
Hinn 27. september 1969 kvæntist
Jón Sunnu Guðnadóttur flugfreyju,
f. 23. júlí 1942, d. 17. janúar 1989.
Börn þeirra eru: 1) Birna Jenna við-
arkitektanámi frá Chalmers Tekn-
iska Högskola í Gautaborg árið
1970. Jón starfaði meðal annars á
Arkitektastofunni P.A. Ekholm í
Gautaborg og hjá Skipulagi
Reykjavíkurborgar frá 1966-73.
Einnig vann Jón með Einari
Sveinssyni að hönnun Borgarspít-
alans 1971-1973 og varð síðar yf-
irarkitekt á teiknistofu Borg-
arspítalans 1973-79. Jón starfaði
sjálfstætt við hönnun Borgarspít-
alans frá 1979 ásamt því að reka
Arkitektastofuna við Austurvöll
frá 1983, allt þar til hann hætti
störfum. Á unga aldri tók Jón virk-
an þátt í félagsmálum og var meðal
annars virkur í skátahreyfingunni.
Hann tók þátt í starfi Arkitekta-
félags Íslands 1971 til 1977. Heim-
ili Jóns var ætíð í Langagerði 17 og
sambýliskona hans síðustu árin var
Sveinborg María Gísladóttir hjúkr-
unarfræðingur.
Útför Jóns fer fram frá Bústaða-
kirkju í dag og hefst athöfnin kl.
13. Jarðsett verður í Gufu-
neskirkjugarði.
skiptafræðingur, f.
1971, sambýlismaður
Atli Þorbjörnsson,
tölvunarfræðingur og
flugmaður. Börn
þeirra eru Sara, f.
2000, og Óttar, f.
2004. 2) Björk raf-
virki, f. 1975. Börn
hennar eru Sunna
Björk, f. 1994, og
Björn Benedikt, f.
2002. Sambýlismaður
Bjarkar er Ottó Atla-
son 3) Jenna Lilja,
flugmaður og við-
skiptafræðingur, f. 1976, maður
hennar er Björn Brekkan Björns-
son flugstjóri. Sonur þeirra er Vikt-
or Húni, f. 2006. Fóstursonur Jóns,
sonur Sunnu, er Friðrik Árnason, f.
1965.
Jón varð stúdent frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1961 og lauk
„Teikn á lofti við Austurvöll“ var
ritað stóru letri í Morgunblaðinu fyr-
ir rúmum 25 árum. Þarna vorum við
Jón Björnsson ásamt Kjartani Jóns-
syni að stofna teiknistofu í glæsileg-
um húsakynnum við Austurvöll.
Þarna birtist mynd af okkur félögum
fullum bjartsýni og fögrum fyrirheit-
um. Hvort þessi lífsstefna hafi að
öllu leyti ræst dæmi ég ekki um en
allavega hefur þetta verið okkar lífs-
starf síðan.
Við skyndilegt fráfall þitt rifja ég
upp þá atburðarás sem varð þess
valdandi að við félagar stóðum þarna
saman á þessum merku tímamótum
okkar.
Við Jón kynntumst í félagsstarfi
arkitektafélagsins fljótlega að námi
loknu og auk þess var Sunna Guðna-
dóttir, eiginkona Jóns, ein besta vin-
kona Guðborgar, konu minnar,
Fljótlega komum við Jón okkur upp
frumstæðri teikniaðstöðu í kvistin-
um í húsi tengdaföður míns í Póst-
hússtræti og unnum þarna að fyrstu
einkaverkefnum okkar. Jón vann þá
með Einari Sveinssyni arkitekt að
hönnun Borgarspítalans og tók síðan
við því verkefni eftir fráfall Einars.
Þetta var hans aðalverkefni æ síðan.
Eftir að við Kjartan hættum hjá
teiknistofunni Ármúla 6 árið 1983.
ákváðum við þrír að leiða saman
hesta okkar og innréttaði ég alla efri
hæð hjá tengdapabba á Skólabrú 1,
og var kvisturinn okkar Jóns hluti af
því rými. Þarna unnum við saman fé-
lagarnir ásamt tækniteiknurunum
Guðborgu Kristjánsdóttur, konu
minni, og Elínu Snorradóttur í
fjöldamörg ár allt þar til húsið var al-
farið gert að veitingahúsi og fluttum
við þá í næsta hús við Austurvöll,
Pósthússtræti 15, og síðar að Há-
teigsvegi 3.
Þar dró Jón sig síðar að mestu í
hlé frá teiknivinnu og varð samband
okkar síðan allt of lítið, því miður.
Árleg ferðalög og gönguferðir eru
okkur öllum mjög minnisstæðar, og
var Sunna, eiginkona Jóns, ekki síst
stjarna slíkra ferða og var það mikið
áfall fyrir Jón og okkur öll, þegar
hún skyndilega féll frá á besta aldri
árið 1989.
Ferðir voru farnar í sumarbústað
þeirra hjóna við Elliðavatn þar sem
ætt Jóns kom sér upp unaðslegum
gróðurreit. Þarna var glatt á hjalla
sem víðar og Sunna mín stjórnaði
traffíkinni eins og henni einni var
lagið. Á slíkum stundum tókum við
Jón gjarnan sporið saman í innileg-
um tangó og ekki man ég hvorki fyrr
né síðar að hafa lagt slíkt í vana
minn, allavega ekki með herra í
fanginu. Varla verður þó sagt að við
höfum dansað alveg áfallalaust
gegnum lífið, en einhvern veginn er
það þannig, að gleðin og ánægjan
verður lífseigust og minnisstæðust,
enda mun minningin um ánægju-
stundirnar með þér og fjölskyldu
þinni vera ætíð ofarlega í huga okk-
ar. Einnig hefur Friðrik Árnason,
sonur Sunnu, ávallt verið fastur
heimilisvinur okkar.
Nokkrum árum eftir fráfall Sunnu
tók Jón saman við Maríu Gísladótt-
ur, en þau slitu samvistum fyrir
nokkru.
Við samstarfsfólk á Arkitektastof-
unni Austurvöllur sendum innilegar
samúðarkveðjur til systkinanna
Birnu, Bjarkar, Jennu, Friðriks og
allra aðstandenda, guð veri með ykk-
ur öllum
Bjarni Marteinsson.
Meira: mbl.is/minningar
Jón Björnsson