Morgunblaðið - 07.03.2009, Blaðsíða 35

Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. MARS 2009
sama hvort það var til Tálknafjarðar
eða nú síðasta árið á Garðvang. Hún
fylgdist alltaf vel með fólkinu sínu og
vissi ávallt um hagi þess.
Það var fyrir nokkrum árum að
hún gat ekki verið á Hrauni yfir vetr-
armánuðina þá dvaldi hún mikið á
heimili okkar hjóna. Þau tímabil sem
hún dvaldi á heimili okkar kynntist ég
því enn betur hversu blíð og góð
manneskja Inga var og hafði einstak-
lega góða nærveru. Ekki var komið
mikið fram yfir áramót þessi ár þegar
hún var farin að tala um það að fara
vestur því sumar væri að koma, og
þau voru ansi löng hjá henni stundum
allt frá því í apríl fram í desember,
fyrir vestan naut hún sín best. Nú síð-
asta árið dvaldi hún á Garðvangi í
Garði og naut góðrar umönnunar þar,
alltaf var hún jákvæð og ánægð með
það sem sérlega gott starfsfólk gerði
fyrir hana. Þann tíma sem Inga dvaldi
á Garðvangi í Garði var töluvert um
það að Tálknfirðingar og brottfluttir
kæmu í heimsókn til hennar suður
með sjó. Ingibjörg var heiðursfélagi í
Kvenfélaginu Hörpu, það var henni
góður félagsskapur.
Með þessum fátæklegum orðum vil
ég þakka henni samfylgdina í gegnum
árin, færa henni þakkir fyrir hlýju
kveðjurnar sem hún sendi mér með
Gunnu þegar hún heimsótti hana í
Garðinn. Ég kveð þig, Inga mín, með
söknuði en minningar um góða konu
munu vera okkur sem þig þekktu
mikill fjársjóður í framtíðinni. Að-
standendum hennar sendi ég mínar
dýpstu samúðarkveðjur. Og bið þig
Inga mín að skila góðri kveðju til Að-
alsteins þegar þið hittist nú loks aftur.
Hvíl í friði.
Þinn tengdasonur,
Ástráður Gunnarsson.
Amma mín, Ingibjörg Þorsteins-
dóttir eða Inga á Hrauni, eins og hún
var alla jafna kölluð, er dáin 96 ára að
aldri. Bærinn Hraun stendur utan við
þorpið á Tálknafirði, á fallegum stað
ofarlega í hlíðinni þar sem sést vítt og
breitt um allan fjörð. Miklar skelja-
sandsfjörur eru niður undan bænum,
og eru mikil ævintýralönd jafnt fyrir
börn sem fullorðna. Mikil náttúrufeg-
urð og veðursæld er í Tálknafirði og
ákaflega gróðursælt. Þetta var kon-
ungsríki ömmu á Hrauni.
Börn una sér alltaf vel á Hrauni, og
þegar þau fengu nóg af að leika sér úti
var gott að koma í eldhúsið hjá ömmu
þar sem biðu jafnan kökur og kræs-
ingar. Heimilishald var allt í föstum
skorðum, matartímar á réttum tíma
og alltaf allt hreint og strokið. Amma
vann alltaf langan vinnudag á stóru
heimili. Lengst af var stundaður hefð-
bundinn búskapur, með kindur og
hænsn, en afi, Aðalsteinn Einarsson,
vann auk þess alltaf utan heimilisins.
Hann dó árið 1984.
Sveitungar hennar í Tálknafirði
reyndust henni alltaf hjálpsamir og
var gestkvæmt á Hrauni allt árið um
kring. Amma var lífsglöð kona. Hún
var glaðlynd og fylgdist vel með frétt-
um og las Moggann upp til agna á
hverjum degi, hvert einasta orð. Hún
gat verið eindregin í skoðunum og átti
til að hneykslast ósköpin öll á ein-
hverju sem hún sá í fréttatímum sjón-
varpsins og lét þá sjónvarpið heyra
það, en hún missti helst aldrei af
fréttatíma. Ef gestir voru í heimsókn
var yfirleitt boðið upp á brjóstsykur
og suðusúkkulaði úr dós í stofuskápn-
um á meðan horft var á sjónvarpið.
Þannig var það alltaf á Hrauni, allt í
röð og reglu, hver hlutur á sínum
stað, allt gert í ákveðinni röð, bæði
innan dagsins, vikunnar og árstíðar-
innar. Þannig varð það líka að vera
því að húsið á Hrauni er lítið, en samt
var þar alltaf pláss fyrir alla.
Amma gat virst afar íhaldssöm, en
samt var hún nýjungagjörn og fylgd-
ist vel með nýjustu tækni, t.d. í heim-
ilistækjum og undir það síðasta var
hún búin að fá sér gsm-síma sem hún
notaði á hjúkrunarheimilinu þar sem
hún dvaldi síðustu mánuðina. Amma
fylgdist vel með í lífi afkomenda sinna
og mundi alltaf afmælisdaga barna-
barna og líka langömmubarnanna, og
sendi þeim glaðning í tilefni þess.
Hún tók ríkan þátt í félagslífi Tálkn-
firðinga, og var heiðursfélagi í Kven-
félaginu Hörpu. Tálknfirðingar búa
vel að eiga einhverja bestu sundlaug á
landinu, en hún er skammt frá
Hrauni. Þangað gekk amma oft og
fékk sér sundsprett, allt fram á síð-
ustu ár. Leiðin þangað liggur um stórt
kríuvarp og hún átti fjölbreytt úrval
spaugilegra höfuðfata sem hún hafði
til að verjast ágangi kríunnar. Krakk-
arnir hlógu oft að þessum húfum, ekki
síst „Chivas Regal“-derhúfunni, sem
reyndist sérlega vel í kríustríðinu.
Mér er hins vegar til efs að hún hafi
nokkru sinni smakkað viskí, nema í
besta falli í búðingi og þá óvart.
Heilsan var farin að bila allra síð-
ustu árin og hún er eflaust hvíldinni
fegin, enda tautaði hún stundum með
sjálfri sér að það væru nú meiri
ósköpin að láta sig lifa svona lengi.
Aðalsteinn, Helga,
Böðvar og Dagbjört.
Í dag verður elskuleg amma mín
borin til grafar. Það er svo skrýtið að
nú sé loks komið að kveðjustund.
Söknuðurinn er mikill en ég trúi að
hún sé komin á betri stað og í fé-
lagsskap ástvina sem þegar eru farn-
ir.
Amma, þú varst alveg einstök kona.
Þú varst svo jákvæð og glaðlynd.
Fylgdist vel með því sem fólkið þitt
var að fást við hverju sinni og varst
dugleg að spyrja frétta af öðrum. Ég á
svo margar minningar um þig, elsku
amma mín, bæði úr sveitinni þegar ég
var lítil og svo um samveruna við þig
eftir að þú komst suður. Minningarn-
ar úr sveitinni eru alveg óteljandi,
sandurinn, lækurinn, sundið, kofinn
fyrir ofan bæinn og svo margt annað.
Ég verð dugleg að segja stelpunum
mínum frá ævintýrum okkar systra úr
sveitinni þegar við förum vestur.
Tíminn sem þú bjóst hjá mömmu
og pabba er mér líka svo dýrmætur.
Ég hitti þig svo oft og gat spjallað við
þig um daginn og veginn. Einnig nutu
stelpurnar mínar mikilla samvista við
þig á þessum tíma. Það sem þú nennt-
ir til dæmis að spila við Ástu Guðrúnu
var alveg ótrúlegt. Eftir að þú fórst út
á Garðvang kom ég ekki alveg eins oft
í heimsókn til þín en þegar ég gerði
það passaði ég mig á því að koma allt-
af með stelpurnar með mér. Þú hafðir
svo gaman af því að spjalla við Ástu
Guðrúnu og fylgjast með Írisi Örnu.
Ef þér fannst langt liðið á milli heim-
sókna varst þú dugleg að spyrja
mömmu um stelpurnar.
Elsku amma, minningarnar geymi
ég í brjósti mínu og mun vera dugleg
að segja stelpunum mínum frá þér.
Þakka þér fyrir allt sem þú gerðir fyr-
ir mig í gegnum tíðina.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Ég kveð þig með söknuð í hjarta.
Hvíl í friði
Þín,
Þórey.
Með örfáum orðum langar mig að
minnast móðursystur minnar sem lát-
in er í hárri elli. Hún er samofin minn-
ingum mínum úr barnæsku er ég kom
fyrst að Hrauni með móður minni fyr-
ir margt löngu og allt fram á þennan
dag. Inga á Hrauni var létt í spori og
kvik í hreyfingum, glaðleg og kát.
Hún unni firðinum sínum og fjöllunum
og ég sé hana fyrir mér úti við í garð-
inum, á göngu, niðri á sandi, í heyskap
og í sundi, ótrúlega hressa og duglega.
Ég sé hana taka á móti fólkinu sínu,
gestum og gangandi, hantera hveiti-
kökur, kleinur og fleira góðgæti, allt
með þeirri alúð sem henni einni var
lagið. Ég sé hana í berjamó, sulta og
safta, gefa að smakka og dásama gjaf-
ir jarðarinnar. Minningarnar eru
margar og jólaboðin ógleymanleg þar
sem gómsætt bakkelsi var á borð bor-
ið og jólabækurnar ræddar. Ógleym-
anlegar stundir bæði ungum og öldn-
um.
Ingu á Hrauni féll sjaldan verk úr
hendi. Alltaf hafði hún eitthvað á
prjónunum að ógleymdum fallegu
dúkunum sem hún prjónaði eftir er-
lendum uppskriftum af einskærri þol-
inmæði og elju meðan heilsan leyfði.
Síðustu árin dvaldi Inga fyrir sunnan
á vetrum hjá börnum sínum en kom
alltaf heim á sumrin í lengri eða
skemmri tíma. Hún beið þess með
óþreyju að komast vestur, þar var
hennar ríki.
Nú þegar komið er að leiðarlokum
er mér efst í huga þakklæti fyrir sam-
fylgdina, fyrir allar ljúfar stundir og
þá elsku sem hún sýndi mér og mín-
um. Ég kveð Ingu á Hrauni og sé hana
fyrir mér á hlaðinu, þar sem síðustu
geislar kvöldsólarinnar leika um hana,
verma ljúfar minningar og boða nýjan
dag. Blessuð sé minning Ingu á
Hrauni.
Sigríður María Pétursdóttir.
Við lifum á tímum þar sem breyt-
ingar eru hraðar. Við sem nú erum til
höfum líklega séð meiri breytingar á
umhverfi okkar en flestar aðrar kyn-
slóðir. Ekkert er eins og það var fyrir
tuttugu eða þrjátíu árum. Þessar
breytingar reyna mjög á okkur, ekk-
ert fær að vera í friði nema í skamma
stund og það er þreytandi til lengdar
að þurfa alltaf að vera að laga sig að
nýjum aðstæðum. Þess vegna er alltaf
gott að koma inn í umhverfi sem virð-
ist vera óbreytanlegt, umhverfi þar
sem tíminn stendur í stað. Slíkt um-
hverfi skapaði Ingibjörg Þorsteins-
dóttir í kringum sig í hartnær sextíu
ár, og sennilega talsvert lengur þó að
undirritaður þekki ekki til þess af eig-
in raun.
Hún var kölluð Inga á Hrauni, eftir
bænum þar sem hún bjó alla tíð og
undirritaður átti því láni að fagna að
vera tíður gestur í eldhúsinu á Hrauni,
allt frá árinu 1955 og þangað til í fyrra-
sumar. Móttökurnar voru alltaf eins.
Hafrakexið á sínum stað, jólakakan og
randalín sömuleiðis og bláberjasultan
aldrei langt undan. Ilmandi kaffi á
könnunni.
Við byrjuðum á því að tala um veðr-
ið og rákum í sameiningu hvernig það
hafði verið undanfarna daga, hvernig
það var í dag og hvernig spáin væri.
Oft var líka fjallað um veðrið í stærri
heildum, hvernig sumarið eða vetur-
inn hefði verið o.s.frv. Síðan var talað
um gróðurinn og sprettuna. Fyrri
hluta sumars var fjallað um gras-
sprettuna og rabarbarann, en seinni
hluta sumarsins var meira talað um
kartöflurnar og bláberin. Að þessu
loknu tóku við umræður um menn og
málefni innan sveitar og utan.
Þessar heimsóknir voru mér af-
skaplega kærar og voru í raun alveg
nauðsynlegur partur af tilveru minni
þarna fyrir vestan. Það var svo mikil
léttir að koma þarna inn þar sem tím-
inn stóð í stað og allt var einhvern veg-
inn ósnortið af hringiðu samtímans.
Það var með einhverjum hætti svo
sjálfsagt að hún væri þarna, að það var
ekki fyrr en nokkru eftir að hún varð
níræð að það fór að hvarfla að mér að
ef til vill kæmi sá dagur að ég gæti
ekki framar heimsótt Ingu á Hrauni.
Og nú er sá dagur kominn. Tálkna-
fjörður verður ekki sá sami aftur,
a.m.k. ekki í mínum huga, en lítið er
annað að gera en að láta sem ekkert sé
og halda lífinu áfram.
Með þakklæti í huga kveð ég Ingu á
Hrauni og sendi afkomendum hennar
hlýjar hugsanir á þessari stundu.
Hallgrímur Magnússon.
Hún Inga okkar á Hrauni er látin í
hárri elli, þótt okkur fyndist hún aldrei
verða gömul. Inga var einstaklega já-
kvæð og starfsöm kona, alltaf var hún
með einhverja handavinnu, alveg
framundir það síðasta. Inga var ein af
stofnfélögum Kvenfélagsins Hörpu og
starfaði þar alla tíð meðan kraftar
leyfðu. Allt víl og vol var henni víðs-
fjarri, þótt heilsan væri ekki alltaf eins
og best varð á kosið. Með framgöngu
sinni allri var hún okkur öllum góð fyr-
irmynd og mun minning hennar lifa
áfram í okkar félagsskap.
Við óskum Ingu velfarnaðar á nýj-
um leiðum og vottum ástvinum henn-
ar öllum okkar dýpstu samúð. Hvíli
hún í friði.
F.h. félagskvenna í Kvenfélaginu
Hörpu, Tálknafirði,
Ása Jónsdóttir.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Að renna í hlað á Hrauni er eins og
að koma heim eftir langa fjarveru.
Inga tekur glöð á móti ferðalöngunum,
spyr frétta af ferðinni á meðan hún
leggur góðgæti á borð. Allt hreint og
strokið út úr dyrum en nógur tími til
að sinna jafnt stórum sem smáum.
Morguninn eftir er Inga löngu kominn
á fætur á undan gestunum, þvottur
kominn út á snúru og Inga í eldhúsinu
að baka eða að sinna öðrum morgun-
verkum sem hún kallaði. Allt heima-
bakað, sultað eða soðið niður. Allt í röð
og reglu, matur kl. 12 kaffi kl. 3 og fékk
maður áminningu ef gleymdist að láta
vita ef maður kæmi ekki í næsta mál.
Ósjaldan leituðum við ráða hjá Ingu
þegar kom að húshaldi. Húsbóndinn
vill fiskbollur eins og hjá Ingu á
Hrauni og uppskrift af t.d. kleinum og
marmelaðið er besta marmelaði í
heimi. Handavinnan var ekki langt
undan.
Inga fylgdist vel með og spurði allt-
af frétta af fjölskyldunni og krökkun-
um hverju fyrir sig. Henni var umhug-
að um náungann. Við vorum svo
lánsöm að Inga sendi krökkunum okk-
ar jólagjafir sem hún gerði sjálf, t.d.
sokka og vettlinga sem voru svo sér-
stakir að krakkarnir þekktu þá alltaf
úr og enginn annar átti eins og það
voru einu „mjúku „pakkarnir sem var-
ið var í.
Það er ekki sjálfgefið að kynnast
perlu eins og Ingu, alltaf glöð og hress
í bragði og tók á móti manni eins og
hún ætti í manni hvert bein og lét sig
varða velferð okkar. Það voru forrétt-
indi að fá að alast upp með fjölskyld-
unni á Hrauni öll sumur í næstum tvo
áratugi og þaðan á ég góðar minning-
ar. Það hefur nú ekki alltaf verið létt
verk en aldrei kvartaði Inga. Við
kveðjum Ingu á Hrauni með söknuði
og eftirsjá. Við sendum börnum henn-
ar og fjölskyldum þeirra hugheilar
samúðarkveðjur. Blessuð verði minn-
ing Ingu á Hrauni.
Guðmundur Karl, Díana
Dröfn, Gunnar Ingiberg,
Snædís Góa og Egill Reynir.
Meira: mbl.is/minningar
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför
VALGERÐAR SÓLEYJAR ÓLAFSDÓTTUR
frá Jörfa.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Vífilsstaða fyrir
frábæra umönnun.
Sigurður B. Viggósson, Sigrún Ársælsdóttir,
Eiríkur E. Viggósson, Jóhanna Hauksdóttir,
Alda Viggósdóttir, Sigurður P. Sigurjónsson,
Björg Viggósdóttir, Baldvin Hafsteinsson,
Ólafur A. Viggósson, Theodóra S. Þorsteinsdóttir.
✝
Hjartkær móðir okkar, amma og langamma,
KIRSTEN HENRIKSEN
dýralæknir,
Sóleyjargötu 7,
Reykjavík,
lést á gjörgæsludeild Landspítala Fossvogi
fimmtudaginn 26. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni mánudaginn
9. mars kl. 15.00.
Hlín Helga Pálsdóttir, Vigdís Hallfríður Pálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Móðir okkar,
SVAVA BJÖRNSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu í Reykjavík miðvikudaginn 4. mars.
Rósa Hilmarsdóttir,
Árný Birna Hilmarsdóttir,
Páll Hjálmur Hilmarsson
og fjölskyldur.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR SIGURJÓN FINNSSON,
Huldugili 9,
Akureyri,
andaðist á dvalarheimilinu Hornbrekku, Ólafsfirði
miðvikudaginn 4. mars.
Útförin fer fram frá Ólafsfjarðarkirkju laugardaginn
14. mars kl. 13.00.
Lilja Sigríður Guðmundsdóttir, Baldur Snævarr Tómasson,
Steinunn Oddný Guðmundsdóttir, Björgvin Sveinn Jónsson,
Guðmundur Finnur Guðmundsson, Rósa Jennadóttir,
Kristín Björk Guðmundsdóttir, Guðmundur Jóhannesson,
Jón Birgir Guðmundsson, Þórunn Guðlaugsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.