Morgunblaðið - 15.05.2009, Side 32

32 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. MAÍ 2009
✝ Hallgrímur H.Einarsson fædd-
ist 30. júní 1942.
Hann lést á heimili
sínu hinn 10. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðfinna Hallgríms-
dóttir og Einar Sig-
urðsson.
Eiginkona Hall-
gríms er Kristbjörg
Vilhjálmsdóttir.
Börn þeirra eru: 1)
Vilhjálmur, kvæntur
Ingu Kolbrúnu
Hjartardóttur, þau eiga tvö börn,
Töru Margréti, í sambúð með Jó-
hannesi Helgasyni og Arnar Inga.
Vilhjálmur átti fyrir
hjónaband Söndru,
sem á soninn Birki.
2) Sigríður Rut, í
sambúð með Páli
Arnórssyni, þau eiga
eitt barn saman,
Andreu. Sigríður
átti fyrir soninn
Andra Má.
Hallgrímur átti
fyrir dótturina Önnu
Sigurlínu og soninn
Hauk Davíð.
Hallgrímur verður
jarðsunginn frá
Langholtskirkju í dag, 15. maí,
kl. 13.
Meira: mbl.is/minningar
Nú er pabbi farinn frá okkur og
skilur eftir stórt tómarúm sem samt
sem áður er fullt af dásamlegum
minningum. Erfitt er að setja þær í fá
orð enda minningabrunnurinn stór.
Við fengum báðir einstakt tækifæri
til að kynnast hvor öðrum. Fyrir utan
það að vera sonur hans þá unnum við
saman hjá fjölskyldufyrirtæki okkar,
Bílrúðunni, frá því að ég var aðeins
18 ára gamall allt þar til 1997 en þá
höfðum við unnið saman í hvorki
meira né minna en 16 ár. Eftir að
leiðir okkar skildi hvað vinnustað
varðar þjöppuðum við okkur saman í
fjölskyldunni og nutum yndislegra
samvista eftir það, oftast í Barðavog-
inum þar sem hann og mamma höfðu
búið sér til óaðfinnanlega paradís.
Það er nú ekki hægt að minnast á
pabba nema að rifja upp að hann var
ekki latur til verka, ekkert verk var
of stórt eða fyrirhafnarmikið og oft-
ast þurfti að ljúka þeim á undra-
skömmum tíma. Þetta sást vel á
hreiðrinu þeirra í Barðavoginum sem
hann nánast reif alveg niður þannig
að lítið stóð eftir nema skelin af hús-
inu og endurbyggði það nákvæmlega
eins og hann og mamma vildu hafa
það. Pabbi var einstaklega hjálpsam-
ur þegar kom að því að hjálpa til við
verklegar framkvæmdir hjá öðrum.
Hann hefur náttúrlega hjálpað okkur
systur minni oftar en einu sinni við að
koma okkur upp húsnæði og mig
grunar að hann eigi heiðurinn af
ófáum verkum víðsvegar um Barða-
voginn. Hann sparaði sér aldrei neina
fyrirhöfn og fór oft ótroðnar slóðir í
þeim efnum.
Pabbi var nú ekki mikið fyrir að
segja sögur af sjálfum sér. En stund-
um var sá gállinn á honum að hann
var að rifja eitthvað upp með sjálfum
sér og deildi því þá með okkur hinum.
Þannig var maður að kynnast honum
smám saman alla lífsleiðina.
Pabbi var eins og bestu pabbar
eiga að vera. Þrátt fyrir að vera dálít-
ið dulur var hann alltaf til staðar þeg-
ar á bjátaði og hughreystingar var
þörf. Fyrir honum voru hlutirnir
aldrei sérstaklega flóknir og eftir
samveru með honum leið mér ávallt
betur enda leitaði ég eftir nærveru
hans þegar bjátaði á. Eftir að pabbi
hætti að vinna sneri hann sér í aukn-
um mæli að því að njóta lífsins í
Barðavoginum. Hann fór að gefa
fólki í kringum sig frekari gaum og
það var notalegt að heimsækja
mömmu og pabba í Barðavoginn. Síð-
ustu ár hafa mamma og pabbi verið
okkar bestu vinir og við átt margar
frábærar stundir saman. Þar var oft
mikið brallað, mikið um veisluhöld
enda þau hjónin þekkt fyrir mikla
gestrisni.
Síðustu orð pabba voru „jæja
börnin mín“, skömmu áður en hann
dó og er það mér mikils virði. Pabbi
dó heima, á uppáhaldsstaðnum sín-
um, umvafinn uppáhaldsfólkinu sínu
þegar hann sofnaði í hinsta sinn. Er
hægt að hafa það betra?
Pabbi, þín er sárt saknað og ég er
fullur þakklætis fyrir þann tíma sem
við áttum saman sem feðgar, vinir og
vinnufélagar.
Vilhjálmur Hallgrímsson.
Þá er komið að kveðjustundinni,
elsku pabbi minn. Við vissum að
hverju stefndi og þó hvíldin sé vissu-
lega kærkomin fyrir þig finnst mér
lífið tómlegt án þín. Það tekur mig
sárt og tárin byrja að renna við að
skrifa hinstu kveðju til þín, elsku
pabbi, en þú varst orðinn sáttur, og
eins og þú orðaðir þetta við mig fyrir
um viku, að þú vonaðir að þetta færi
að verða búið. Þegar ég fór með þér
og mömmu að hitta hjartalæknirinn
fyrir mánuði, og hann sagði okkur að
sjúkdómurinn þinn væri kominn á
lokastig, tjáðir þú öllum að nú værir
þú búin að fá dóminn. Mér finnst
ómetanlegt að hafa fengið að vera hjá
þér þegar þú kvaddir þennan heim,
geta haldið í höndina á þér, og það
síðasta sem þú sagðir þegar við Villi
sátum hjá þér var: „Jæja börnin
mín.“
Minnist ég allra okkar utanlands-
ferða saman með stórfjölskyldunni,
hvað það er ómetanlegt að hafa feng-
ið að upplifa það og hvað við höfum öll
verið náin og samheldin, það er mér
ómetanlegt.
Hvað þú varst atorkusamur allt
þitt líf, minnist ég þess þegar viðPalli
keyptum okkar fyrstu íbúð saman og
átti að fara að flísaleggja, þann dag
komum við heim úr vinnu og þá varst
þú búinn að flísaleggja allt eldhúsið
hjá okkur án okkar vitundar, og síðan
seinna þegar við keyptum hæðina
okkar, þá skildirðu ekki seinagang-
inn í okkur að ætla að klára að vinna
þann daginn og flytja um kvöldið svo
að þú gekkst í það að panta sendibíl
og mann með og fluttir allt innbúið
okkar, fórst þína leið í því eins og öllu
öðru.
Man ég eftir því þegar ég gekk
með Andreu, að þú sagðir í gríni við
mig: „Ég ætla að vona að hún verði
ekki svona hávær eins og pabbi henn-
ar, þá þarf að kaupa hljóðkút á hana.“
Hvað þú hefur alltaf verið Andra
okkar góður, og hvað þið voruð miklir
félagar, þegar hann vann hjá þér í
Bílrúðunni nokkur sumur, og allar
þær stundir sem þið áttuð saman, og
bara í síðustu viku þegar þú fékkst
hann til að fara í tölvuna þína og
prenta út allt um flugnám, og vildir fá
að vita hvað námið kostaði, og hvattir
hann til að kynna sér þetta, og þegar
þú sagðir stoltur við heimahlynn-
inguna á laugardaginn síðasta að nú
værir þú að fara að útskrifa strákinn
þinn eftir hálfan mánuð.
Fjölskyldan vill þakka heima-
hlynningu LSH fyrir ómetanlega
hjálp og stuðning, án ykkar hefði
hans hinsta ósk um að vera heima í
faðmi fjölskyldunar ekki verið mögu-
leg.
Elsku pabbi, við munum hlúa að
mömmu og vera henni styrkur og
stuðningur, á þessum erfiðu stundum
og um ókomna framtíð.
Í þeirri vissu að nú sért þú frjáls og
laus við þrautir og þjáningar, bið ég
þess að þú sofir rótt, elsku pabbi
minn, takk fyrir mig.
Þín dóttir
Rut Hallgrímsdóttir.
Nú er komið að kveðjustund, leiðin
er að lokum á enda. Halli tengda-
pabbi minn til 26 ára er fallinn frá.
Hann dó síðastliðinn sunnudag í
faðmi fjölskyldunnar á heimili sínu,
nákvæmlega eins og hann hafði ósk-
að eftir sjálfur. Sú stund var einstök,
eftirminnileg og verður meira ein-
stök fyrir okkur hin eftir því sem frá
líður. Minningarbrotið að sjá afa-
börnin uppi í rúminu hjá honum um-
vefja hann eftir andlátið og rifja upp
minningar um afa sinn er ómetanlegt
fyrir okkur fjölskylduna.
Tengdapabbi minn var margslung-
inn maður. Hann var hreinn og
beinn, hafði sínar ákveðnu skoðanir
án þess þó að þurfa að hafa um þær
mörg orð.
Hann var heill í gegn og sam-
kvæmur sjálfum sér ætíð.
Atorkusemin og krafturinn í hon-
um var einstakur. Allt það sem hann
gerði fyrir okkur Villa frá upphafi
okkar búskaparára og öll sú vinna
sem hann lagði í heimilið okkar núna
undir það síðasta er ómetanleg.
Hann var stórhuga allt til loka þó
að líkamlegt atgervi hafi ekki fylgt
eftir.
Tengdapabbi hafði græna fingur
og grænkuðu þeir enn frekar eftir að
þau hjónin fluttu í Barðavoginn og
hafði hann mikið gaman af því að
vera úti við og úti í gróðurhúsi. Undir
það síðasta var setið á stól úti í gróð-
urhúsi.
Margs er að minnast, margt er að
þakka, margs er að sakna. Ferðalög-
in sem við fórum í, matarboðin, föstu-
dagarnir, áramótin.
Tengdapabbi varð alltaf meiri og
meiri fjölskyldumaður eftir því sem
árin liðu og vildi hafa okkur öll ná-
lægt sér og sem mest. Setningin sem
hann sagði svo oft í gríni „komið þið
seint og farið þið snemma“ öðlaðist
merkinguna „komið þið snemma og
farið þið seint“.
Að lokum vil ég þakka þér, tengda-
pabbi, hjartanlega og af einlægni fyr-
ir allt sem þú varst mér. Hafðu þökk
fyrir löng, góð og náin kynni. Þín
verður sárt saknað.
Þú og Krissa tengdamamma áttuð
svo stóran þátt í því að gera þessa
fjölskyldu svo samheldna og einstaka
eins og hún er og hafið mikla þökk
fyrir það.
Fjölskyldan vill þakka Heima-
hlynningu LSH fyrir ómetanlegan
stuðning og hlýhug. Án ykkar hefði
hans ósk og okkar ekki verið uppfyllt.
Elsku Sigga systir, stuðningurinn
þinn var og er ómetanlegur.
Elsku Krissa tengdamamman mín,
þinn er missirinn mestur en eins og
þú veist svo vel, við förum ekki langt
Inga Kolbrún Hjartardóttir.
Kæri vinur, það voru forréttindi að
fá að kynnast þér. Þú varst einn sá
besti maður sem ég hef kynnst um
ævina. Hjálpsemi og greiðasemi var
þér í blóð borin. Mér fannst svo sér-
stakt, og þótti svo vænt um hversu
vel þú varst inni í okkar málum. Mér
eru minnisstæðar allar okkar góðu
stundir, svo sem veiðiferðirnar okkar
upp á Arnarvatnsheiði og einnig ut-
anlandsferðirnar sem við fórum þó
nokkrar saman.
Það sem upp úr stendur samt í
minningunni er hjálpsemi þín. Við
Sigga keyptum tvær íbúðir sem við
gerðum upp og í báðum þessum íbúð-
um varst þú arkitektinn að nánast
öllum framkvæmdum. Það var ekk-
ert sem þú gast ekki gert. Þú varst
óþolinmóður og vildir að allir hlutir
yrðu gerðir í gær. Auðvitað fylgdu
þessu nokkrar spaugilegar uppá-
komur, t.d. þegar þú mættir einn
morgun og flísalagðir eldhúsið hjá
okkur, án þess að við vissum, og þeg-
ar við mættum um kvöldið þá hafðir
þú flísalagt horn í horn en þetta átti
að vera beint. Á þessum fram-
kvæmdatímum varstu svo spenntur
að þú varst yfirleitt mættur eld-
snemma til okkar til að gera hlutina –
gast varla sofið. Þegar við fluttum í
Álfheima 5, á föstudegi, hringdir þú í
mig í vinnuna og spurðir hvort það
ætti ekki að flytja í dag og hvað ég
væri að gera í vinnunni. Til að gera
langa sögu stutta – þegar ég kom úr
vinnunni varst þú búinn að flytja.
Hafðir pantað sendibíl og tvo menn
og klárað málið. Þetta varst þú, Halli
minn. Bílskúrinn þinn var heilagur
staður fyrir þig. Ekkert mátti fara
þar inn sem ekki tilheyrði honum.
Þegar ég keypti mótorhjólið mitt þá
fannst þér ekkert sjálfsagðara en að
geyma það fyrir mig. Þetta þykir mér
ákaflega vænt um.
Í seinni tíð fóru veikindi þín að
gera vart við sig. Síðasta árið vissi
maður í hvað stefndi – endalokin
yrðu ekki umflúin. Mér þótti ákaflega
sárt að fylgjast með þér á síðustu
mánuðum þar sem þér hrakaði mikið,
nánast dagamunur á þér. Á þessum
tíma naust þú heimahjúkrunar LSH,
en þar starfar frábært fólk sem gerði
þér það mögulegt að vera heima hjá
þér til hins síðasta. Þökk sé þessu
frábæra fólki. Fyrir mig voru það
forréttindi að fá að kynnast þér. Guð
geymi þig, Halli minn. Ég veit að þú
vakir yfir fólkinu þínu. Við munum
hittast aftur.
Þinn tengdasonur
Páll Arnórsson.
Elsku besti afi minn, mér leið alltaf
vel að vera nálægt þér.
Ég man mjög vel eftir því þegar þú
sýndir mér vínberin. Ég mátti
smakka eitt. Svo þegar við fengum
okkur eitt óþroskað.
Mér fannst mjög gaman að horfa á
þig leggja kapal, þegar þú vannst
vorum við tvö svo ánægð. En þegar
þú tapaðir nenntir þú vanalega ekki
að spila lengur og fórst bara að horfa
á sjónvarpið. Ég veit að þér líður vel
núna.
Minningin lifir ávallt í hjarta mínu,
sama hvað gerist.
Þín afastelpa
Andrea.
Elsku afi, þú hefur verið mér mjög
góður og blíður maður. Þú hefur allt-
af verið þrjóskur á jákvæðan hátt og
alltaf klárað öll þau verk sem hafa
verið lögð fyrir þig.
Ég man eftir þegar þú ræktaðir
vínberin í gróðurhúsinu, þau voru
alltaf best. Ég man líka eftir þegar þú
varst að hjálpa okkur að flísaleggja
baðherbergið í Álfheimunum og þú
varst með sög úti á svölunum og það
titraði svo mikið gólfið þegar þú sag-
aðir flísarnar að ég hélt að byggingin
mundi hrynja.
Þú leyfðir mér að hjálpa þér með
marga hluti í garðinum, t.d. að vökva
blómin og að taka kartöflurnar upp
úr beðinu, það var örugglega
skemmtilegast að taka vínberin og
leyfa mér að smakka þau.
Tímarnir á Kanarí hafa verið
ómetanlegir og ekkert annað en gam-
an.
Ég ætla að þakka þér og ömmu
fyrir að leyfa mér, mömmu og pabba
að búa hjá ykkur um tíma.
Þú hefur alltaf verið góður og
skemmtilegur við alla fjölskylduna,
þú munt ávallt vera í hjarta okkar og
þú ert minning sem mun aldrei hörfa.
Arnar Ingi Vilhjálmsson.
Elsku afi. Takk fyrir allar okkar
stundir saman. Þær voru kannski
ekki jafnmargar og ég vildi en þær
stóðu nú samt fyrir sínu.
Minningarnar frá því við Andri
vorum lítil og gistum hjá ykkur
ömmu eru dýrmætar. Minningar um
sumarbústaðinn við Apavatn eru
einnig afar hlýjar og Kanaríferðirnar
með ykkur ömmu voru alveg hreint
yndislegar og standa langt upp úr.
Eftir því sem ég eltist varð alltaf
skemmtilegara að spjalla við þig. Þú
sýndir alltaf mikinn áhuga á lífi mínu
og hvað ég var að gera. Þú heyrðir
margt óviðeigandi en sú saga hefur
þó vakið mikla lukku. En elsku afi, nú
hefurðu fengið hvíld og er það léttir
að vita að þér líður vel núna, hvar
sem þú ert. Þú dóst heima, í faðmi
fjölskyldunnar og verð ég ævinlega
þakklát fyrir það. Þú fékkst þína
hinstu ósk uppfyllta. Tveimur vikum
áður fékk ég tækifæri til að kveðja
þig í lifandi lífi. Ég sagðist elska þig
heitt og þú svaraðir í sömu mynt. Ég
held að þetta sé í fyrsta skipti sem við
höfum sagt þetta við hvort annað. Við
erum ekki beinlínis opnustu einstak-
lingarnir í fjölskyldunni … mér þótti
samt afar vænt um það og er þakklát
fyrir að hafa fengið að segja þér það.
Alla mína tíð fann ég ekkert nema
hlýhug og kærleik frá þér. Návist þín
var góð og ég mun sakna hennar. Ég
vona að þú hvílist vel og öðlist frið.
Ég mun ávallt elska þig og sakna þín.
Þín prinsessa,
Tara Margrét Vilhjálmsdóttir.
Ég veit, minn ljúfur lifir
lausnarinn himnum á,
hann ræður öllu yfir,
einn heitir Jesús sá,
sigrarinn dauðans sanni
sjálfur á krossi dó
og mér svo aumum manni
eilíft líf víst til bjó.
(Hallgr. Pétursson.)
Andlát Halla kom ekki á óvart.
Hjartveiki hafði þjakað hann í mörg
ár.
Fékk hann hvíldina heima í faðmi
fjölskyldu sinnar eins og hann hafði
óskað sér.
Við fráfall Halla er mér efst í huga
hans flekklausa ljúfmennska og hlý-
hugur sem hann sýndi mér og börn-
um mínum.
Ekkert var honum óviðkomandi
sem sneri að þeim. Það hafa verið ófá
handtökin sem hann hefur rétt þeim
og mér, oft meira af vilja en mætti.
Vinátta er fjársjóður sem enginn
fær grandað og aldrei skal gleyma,
Halli var sannarlega vinur, vinur í
raun.
Þeim hjónum Halla og Krissu
minni kynntist ég þegar við Kristinn
byggðum sumarhús við Apavatn fyr-
ir rúmum þremur áratugum. Þar átt-
um við ljúfar stundir í leik og starfi
með börnum okkar sem aldrei
gleymast.
Meðan heilsan leyfði féll Halla
aldrei verk úr hendi, þess ber heimili
þeirra merki, garðurinn eins og para-
dís og var unaðslegt að sitja á fal-
legum sumardegi eða kvöldi og njóta
fegurðarinnar þar með þeim, þar var
hann á heimavelli, allt umhverfið
þurfti að vera í lagi, það var ekki til
hjá Halla eitthvað hér um bil. Þar
kom til góða að hann átti góða ná-
granna sem höfðu sömu skoðun og
hann. Það sýndi sig best síðustu vik-
urnar þegar granni kom á hverjum
degi að vitja vinar síns. Síðastliðinn
áratug eftir að ég varð ein hef ég ver-
ið í daglegu sambandi við þau hjón, ef
ekki hafði heyrst í mér þegar líða tók
á daginn spurði Halli: „Hefur ekkert
heyrst í Hjöddu?“ Þannig var nú um-
hyggjusemin í minn garð. Matarboð-
in í Barðavoginum og Kanaríferðirn-
ar sem ég átti með þeim hjónum og
fjölskyldu geymi ég í hjarta mínu,
ekkert var sjálfsagðara en ég væri
með eins og ein af fjölskyldunni. Nú
að leiðarlokum er mér efst í huga
þakklæti fyrir að hafa auðnast að
þekkja og umgangast þann mann
sem Halli var.
Vinátta hans, hjartahlýja og ljúf-
mennska veittu mér sanna ánægju
um langt árabil.
Mínum elskulegu vinum Krissu,
Siggu, Villa og fjölskyldum þeirra
votta ég mína innilegustu samúð.
Vertu kært kvaddur, elsku vinur,
og Guði falinn.
Hjördís.
Í dag kveð ég Halla minn, eigin-
mann æskuvinkonu minnar, Krissu,
með mikilli sorg í huga. Í mörg ár
hefur Halli átt við erfið veikindi að
Hallgrímur
H. Einarsson
Hvíldu í friði, afi minn.
Takk fyrir allar góðu stund-
irnar og allt sem þú kenndir
mér. Ég mun sakna þín
óendalega mikið.
Þinn afastrákur
Andri Már Sigurðsson.
HINSTA KVEÐJA
Selhellu 3 Hafnarfirði
Sími 517 4400 • www.englasteinar.is